นักบู๊พลังสายฟ้า นิยาย บท 1

ลมวสันต์ฤดูดั่งคมดาบ ผืนปฐพีดั่งแผ่นเขียง มองทุกสรรพชีวิตเป็นผักปลา หิมะปลิวหมื่นลี้ ฟ้าดินเสมือนเตาไฟ หลอมฟ้าดินเป็นสีขาวเงิน

หิมะใกล้หยุด แต่ลมยังไม่สงบ

ในหุบเขาอันเงียบสงบ หิมะขาวโพลน ชายหนุ่มสองคนเดินย่ำมาบนหิมะ พวกเขาอายุยังไม่มาก ประมาณ16-17ปี เนื้อตัวเต็มไปด้วยหิมะสีขาว

ทางเดินในหุบเขาเป็นหลุมเป็นบ่อ พื้นทางเดินก็ถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหนาๆ เดินทางไม่สะดวก แต่ชายหนุ่มสองคนกลับเดินได้อย่างคล่องแคล่ว ทะมัดทะแมง เหมือนปลาน้อยแหวกว่ายในน้ำอย่างอิสระ

“จื่อเฉิน เจ้าไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม? อากาศหนาวแบบนี้ พวกเราอย่าเดินทางกันมาเสียเที่ยวเด็ดขาดเลยนะ！” หนุ่มน้อยคนหนึ่ง เอ่ยปากพูดขึ้นมาขณธกำลังเดินทาง

“วางใจเถอะจ้าวช่าน ข้าเห็นเองกับตา ไม่ผิดแน่นอน！” ชายหนุ่มที่ชื่อจื่อเฉิน พูดขึ้นมาอย่างมั่นใจ

“อย่างนั้นก็ดี！” จ้าวช่านพยักหน้า

สองคนรีบเดินไปข้างหน้า ผ่านหุบเขาหลายแห่ง หิมะก็ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ

******

ฟ้าใกล้มืดค่ำแล้ว จื่อเฉินที่นำทางอยู่ด้านหน้า ก็หยุดฝีเท้าลง

“ถึงแล้วหรือ?” พอเห็นจื่อเฉินหยุด จ้าวช่านก็กระตุกสายตา แล้วรีบถามไปทันใด

“เปล่า ยังต้องเดินทางอีกหนึ่งวัน พวกเรามากินอะไรกันก่อนดีกว่า หาที่หลบหิมะกันก่อน พักกันสักคืน พรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ” จื่อเฉินปัดเศษหิมะบนตัว ส่ายหัวพูด

ด้านหลังของทั้งสองคน ล้วนแบกสัมภาระไว้ จื่อเฉินก็กำลังจะหยิบของกินออกมาจากกระเป๋าสัมภาระ

“เอ่อ.........จื่อเฉิน หนาวเหน็บแบบนี้ ข้าคิดว่าพวกเราควรจะรีบเดินทางต่อจะดีกว่า......！” จ้าวช่านกินอาหารแห้งอย่างใจลอย ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็เอ่ยขึ้นมา

“ทำไมกัน เจ้ากลัวมีคนมาแย่งหรือไง? วางใจเถอะ！ที่แห่งนี้รกร้างห่างไกลมาก ต่อให้เป็นสัตว์อสูรก็ไม่แน่ว่าจะสามารถหาเจอ ไม่อย่างนั้นโสมหิมะต้นนั้นก็คงไม่ถูกสัตว์อสูรระดับห้ายึดครองหรอก” กำหิมะสะอาดๆ ขึ้นมาจากพื้น แล้วยัดเข้าปาก ความเยือกเย็นเข้ากระดูกทำให้จื่อเฉินตัวสั่นขึ้นมา

“ต้องระวังไว้ก่อน อย่างไรเสียก็เป็นโสมหิมะที่มีอายุตั้ง500ปี และยิ่งต้องระวัง.....ถ้าหมีน้ำแข็งตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล แล้วกินโสมหิมะเข้าไปล่ะ?” จ้าวช่านพูดอย่างกังวล

“คงจะเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง” จื่อเฉินเริ่มลังเล

ถึงแม้เรื่องแบบนี้มันจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้น้อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นไปไม่ได้

“ได้ อย่างนั้นก็เดินทางต่อ！”

เพื่อความปลอดภัย จื่อเฉินตัดสินใจเดินทางต่ออย่างไม่ลังเล เลยทำให้จ้าวช่านโล่งใจหน่อย