นักบู๊พลังสายฟ้า นิยาย บท 2

“อ้า！”

เสียงอัดอากาศดังขึ้น ชี่แท้สายหนึ่งเข้ามาทำลายในตันเถียนและชีพจรของจื่อเฉิน ทำให้ชีพจรของจื่อเฉินได้รับความเสียหาย ตันเถียนถูกทำลาย

เร็ว มันเร็วมาก

เร็วเสียจนทำให้จื่อเฉินตอบสนองไม่ทัน

หลังจากจ้าวช่านลอบโจมตีไปแล้ว ก็เข้ามาซ้ำอีกรอบ เพื่อจะจัดการจื่อเฉิน แต่ในระหว่างนั้น จื่อเฉินพูดออกมาแค่คำว่า เจ้า คำเดียว

จื่อเฉินเริ่มกระอักเลือด ดวงตาพร่ามัว ชี่แท้ที่ฝึกมาอย่างยากลำบากหลายปี ต้องมาสูญสิ้นไปสัยแล้ว....เขาถูกทำลายพลังหมดแล้ว

และคนที่ทำลายพลังของเขา ก็คือเพื่อนของเขาเอง พี่น้องของเขาเอง！

จ้าวช่านที่มีสีหน้าโหดร้ายก่อนหน้านี้ อยู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นรู้สึกผิด แล้วพูดเบาๆ ว่า “จื่อเฉิน เจ้าจะอย่าโทษข้าเลยนะ”

“เพราะ....เพราะอะไร?”

จื่อเฉินร่วงอยู่ที่พื้น สายตาเต็มไปความสิ้นหวังและไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง เขาไม่เชื่อว่า จ้าวช่านที่ตนเองมองเป็นเหมือนพี่น้อง จะมาหักหลังแบบนี้

“เพราะว่าเขาอยากจะหาที่พึ่ง อยากจะเป็นใหญ่ในสำนักในไงล่ะ！”

ในตอนนี้เอง ที่กลางเขาก็มีเสียงดังขึ้น จากนั้น ก็มีสองคนปรากฏขึ้นออกมา เดินขึ้นลงไม่นานก็มาถึงบนยอดเขา

“พวกเจ้ามากันเร็วเหมือนกันนะ” พอเห็นทั้งสองคน เจ้าช่านกพูดขึ้นมา เหมือนรู้ว่าด้านหลังยังมีคนอีก

“ฮ่าๆ จะรอสัญญาณเสียหน่อย แค่เห็นเจ้าลงมือที่ด้านล่างแล้ว ดังนั้นก็เลยขึ้นมาเลย” มีหนึ่งคนหัวเราะพูด

“ที่....พึ่งอย่างนั้นหรือ? ได้เข้าสำนักในมันยังไม่พอหรือไง?” จื่อเฉินมีใบหน้าสิ้นหวัง แล้วก็เสียดาย เขาเสียดายที่เรียกเจ้าช่านมาด้วย เสียดายที่เป็นเพื่อนกับเจ้าช่าน แล้วก็มองเขาเป็นพี่น้องกัน

“ไม่พอแน่นอน ศิษย์สำนักในนอกจากจะมีทรัพยากรที่มากแล้ว ด้านอื่นๆ ก็เหมือนกับสำนักนอก มีการแข่งขัน มีการขัดแย้ง”

สายตาที่รู้สึกผิดของเจ้าช่าน ก็เปลี่ยนเป็นนิ่งๆ แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “เดมทีนั้น จุดมุ่งหมายของข้าก็คือเข้าสำนักใน นี่คือจุดประสงค์ของข้า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด อีก2ปีกว่าจะได้เข้าสำนักใน แต่โสมหิมะของเจ้า ทำให้ข้าถึงจุดมุ่งหมายเร็วขึ้น2ปี”