องค์ชายาหมื่นพิษ บทที่135 เจ้าพวกทรมาทรกรรมบิดา1

เซียวปี้เฉิงโบกมือด้วยสีหน้าเรียบ แสดงออกว่าเหลียนฮูหยินไม่ต้องขอโทษ

หยุนหลิงมองประเมินเหลียนฮูหยินสองที ประหลาดใจเล็กน้อย ในความทรงจำ บิดาเจ้าของร่างรักเหลียนฮูหยินมากนี่ แล้วทำไมวันนี้ถึงยอมให้อีกฝ่ายรินน้ำชาได้

แม้จะฉงนใจ แต่กลับยิ้มพูด “ท่านพ่อก็อย่าโทษเหลียนฮูหยินเลย พอคนมีอายุ ใช้การไม่ดีก็เป็นเรื่องปกติ จะมือกระตุกตาฟางไปบ้างก็เป็นไปได้”

สีหน้าเหลียนฮูหยินเปลี่ยนเล็กน้อย ดีที่จิตใจนางแข็งพอ ไม่เสียกิริยา

“อีกอย่าง ข้าเห็นสีหน้าเหลียนฮูหยินเหลืองๆ หางตามีริ้วรอยยังไม่ว่า หน้าผากยังมีสิวด้วย น่าจะเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ได้พักผ่อนดี แถมยังร้อนในอีก”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ซื่อจื่อเฒ่าจึงทำหน้าดีกับหยุนหลิงสองส่วน “ดีที่เจ้ายังกตัญญูอยู่บ้าง รู้จักห่วงใยผู้ใหญ่”

เซียวปี้เฉิงได้ยินถ้อยคำนี้แล้ว ก็แทบกลั้นพ่นน้ำชาออกมาไม่ได้ เข้าใจความเลอะเลือนของพ่อตาคนนี้มากขึ้นบางส่วน

ฉู่หยุนเจ๋อสบตากับเขาทีหนึ่ง ต่างเห็นรอยยิ้มจนใจจากสายตาอีกฝ่าย

เหลียนฮูหยินแอบสูดหายใจลึก พยายามรักษาใบหน้าให้คงที่ ยิ้มน้อยๆ “...ขอบคุณพระชายาจิ้งที่เป็นห่วง”

หยุนหลิงไม่ทำให้นางเสียกิริยา กลับเป็นคำพูดของซื่อจื่อเฒ่าที่เกือบทำให้นางเกือบกลั้นไม่อยู่

หยุนหลิงกลั้นขำ ถอนหายใจอย่างมีความหมายลึกซึ้งต่อ “เฮ้อ ช่วงนี้ท่านน้าคงกังวลที่น้องรองข้าไม่เอาไหนกระมัง ท่านน้าช่างน่าสงสารจริง อายุขนาดนี้แล้วยังต้องเป็นห่วงนางอีก”