องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 153

ราชวงศ์ต้าโจวจนมาก จนถึงขั้นเวลาให้ของหยุนหลิง ล้วนให้ได้เพียงจำพวกหมูรมควันเนื้อแดดเดียว

หลายวันก่อนจัดงานแต่งงานของตวนอ๋อง เป็นการจัดเลี้ยงแบบโต๊ะจีน บวกกับสู่ขอลูกสาวสืบสายเลือดโดยตรงของเจิ้นกั๋วกง เจาเหรินตี้เสียเงินทองกับงานแต่งงานในครั้งนี้อย่างมากแล้ว

พ่อลูกกันรู้จักกันดีที่สุด เซียวปี้เฉิงมั่นใจว่าครั้งนี้เจาเหรินตี้ไม่มีเงินอีกแน่ หรือไม่อยากที่จะจ่ายเพิ่มเพื่อจัดงานแต่งงานระหว่างเขากับเวินหวยหยู

เวินหวยหยูไม่เหมือนกับหรงฉาน ผู้หญิงสองคนนี้ต้องไม่ถูกละเลยในด้านหน้าตา ขนบธรรมเนียมประเพณีต้องครบถ้วน ยังต้องจัดใหญ่โตให้คนอื่นเห็น

แต่แตกต่างกันตรงที่ สิ่งที่เจาเหรินตี้ลงทุนให้กับหรงฉาน สามารถได้กลับคืนมาจากจวนเจิ้นกั๋วกงเป็นสิบเท่า และไม่ใช่แค่สิ่งของธรรมดาๆ อย่างเช่น ขุมทรัพย์เงินทองเท่านั้น

แต่เวินหวยหยูไม่เหมือนกัน สกุลเวินเหลือเพียงนางคนเดียว ถึงแม้ท่านผิงหยางอ๋องจะทิ้งสมบัติไว้ให้นางไม่น้อย แต่ไม่ว่ายังไงเจาเหรินตี้ก็ไม่สามารถที่จะครอบครองสินสอดของเด็กกำพร้าคนหนึ่ง

ดังนั้นเงินนี้ใช้จ่ายให้กับเวินหวยหยู พูดไม่น่าฟังก็เตะหมูเข้าปากหมา ให้ไปแล้วก็ยากจะได้คืน

และแล้ว สีหน้าเจาเหรินตี้ที่มองดูเซียวปี้เฉิงกระตุกบูดเบี้ยวอย่างยับยั้งไม่ได้ พูดอะไรไม่ออกอยู่เนิ่นนาน

เขาค่อยโล่ง พร้อมพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “เสด็จพ่อ เงินเพียงบาทเดียวไม่สามารถเอาชนะวีระบุรุษได้ ตอนนี้ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในจวนจิ้งอ๋องล้วนอาศัยหยุนหลิง เดิมลูกก็ค่อนข้างละอายใจอยู่แล้ว ยังจะกล้ามีชายารองอีกได้อย่างไร”

ถึงแม้จวนจิ้งอ๋องจะยังไม่ย่ำแย่ถึงขนาดนั้น แต่เซียวปี้เฉิงก็พยายามที่จะพูดว่าตนเองนั้น เป็นผู้ชายที่ต้องอาศัยภรรยาเลี้ยงดู

“ท่านคงไม่คิดที่จะให้ลูกเอาสินสอดของหยุนหลิงไปสู่ขอชายารองใช่ไหมล่ะ ท่านจะให้ข้าแต่งงานให้ได้ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ นอกเสียจากว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดนี้ท่านเป็นคนจ่าย”