องค์ชายาหมื่นพิษ นิยาย บท 67

เช้าวันรุ่งขึ้น หยุนหลิงลุกขึ้นมาพร้อมกับความมึนงง แล้วก็พบว่าตนเองนอนอยู่บนเตียงของเซียวปี้เฉิง

“ตื่นแล้วหรือ?”

ข้างหูมีเสียงของเซียวปี้เฉิงดังขึ้น หยุนหลิงหันไปดู แล้วก็พบว่าเขานอนอยู่ข้างกายตน ท่าทีแลดูไม่เป็นธรรมชาติ

หยุนหลิงขมวดคิ้วนวดขมับ พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าดื่มเหล้าไม่เก่ง เมื่อคืนไม่ได้ทำอะไรเจ้าใช่ไหม? ข้าจำไม่ค่อยได้แล้ว”

เหมือนจำได้ว่ามึนเมาอย่างมาก แล้วก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับหลิวฉิง ต่อมาเกิดอะไรขึ้นนั้นจำไม่ได้แล้ว

ยังดีที่จำอะไรไม่ได้แล้ว

เซียวปี้เฉิงค่อยโล่งอก ไอเล็กน้อยแล้วก็พูดขึ้นว่า “ไม่มีอะไร เพียงแต่เมื่อคืนเจ้าเมามาก ข้ากลัวว่าหากส่งเจ้ากลับไปเรือนหลั่นชิงแล้วจะถูกไท่ซ่างหวงจับได้ จึงให้เจ้านอนอยู่ที่เรือนซู่สือ”

พูดเสร็จ เซียวปี้เฉิงก็เหลือบมองดูริมฝีปากหยุนหลิงที่บวมเล็กน้อยอย่างรู้สึกผิด

เมื่อคืนเขาก็อาศัยความกล้าจากความเมา ฉกฉวยโอกาสสักครั้ง

หยุนหลิงอ้าปากหาว รีบลุกขึ้นพร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าต้องรีบกลับเรือนหลั่นชิง เดี๋ยวไท่ซ่างหวงหาข้าไม่เจอจะโวยวายอีก”

“อืม เจ้ากลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าตามลู่ชีมาดูแล”

หยุนหลิงรู้สึกเหมือนเช้าวันนี้ เซียวปี้เฉิงค่อนข้างอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ไม่คิดมาก อาจจะเป็นเพราะเพิ่งตื่นจึงดูไม่สดชื่น

หลังจากที่นางไปแล้ว เซียวปี้เฉิงเหลือบมองไปที่เตียงซึ่งความอบอุ่นยังคงอยู่อย่างอาลัยอาวรณ์ เมื่อไหร่ถึงจะได้นอนเหมือนอย่างเมื่อคืนในทุกค่ำคืน?

หยุนหลิงรีบกลับมายังเรือนหลั่นชิง ผมยาวสลวยดุจแพรไหมพาดหลัง นางเป็นคนยุคปัจจุบันจึงเกล้าผมไม่เป็น ต้องอาศัยตงชิงช่วย

ตงชิงหวีผมให้นางไปด้วย ตาข้างหนึ่งขยิบเล็กน้อยอย่างมีเลศนัย พร้อมพูดไปด้วยว่า “เมื่อคืนท่านอ๋องกับท่านอ๋องนอนเตียงเดียวกันหรือ? ข้าใช้น้ำมันทาปากช่วยท่านปกปิดร่องรอยนะ”

หยุนหลิงได้ยินคำพูดประโยคนี้ จึงหันไปมองดูในกระจก แล้วก็พบว่าริมฝีปากของตนเองบวมเล็กน้อยอย่างผิดปกติ จึงขยับมุมปากดู

แต่ข่าวการประทานงานแต่งงานให้กับตวนอ๋อง คนที่สนใจยิ่งกว่าดาวตก

“ชาวบ้านบนถนนซอยเล็กใหญ่ ที่โรงน้ำชาและร้านอาหารในวันนี้ ต่างกำลังพูดถึงเรื่องนี้กัน”

เจาเหรินตี้ประทานงานแต่งงานให้กับตวนอ๋องด้วยตนเอง ยกหรงฉานลูกสาวสืบสายเลือดตรงของจวนเจิ้นกั๋วกงให้เป็นพระชายาตวน ฉู่หยุนหานบุตรที่เกิดจากสาวใช้ในจวนเหวินกั๋วกงเป็นชายารอง

“กำหนดจัดงานแต่งงานในเดือนหน้า ซึ่งเวลานั้นตวนอ๋องจะแต่งงานกับผู้หญิงพร้อมกันสองคน”

หยุนหลิงยิ้มหัวเราะ ยกน้ำชามาดื่มพร้อมพูดขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า “แต่งงานกับผู้หญิงสองคนพร้อมกัน? เซียวเทียนอวี้มีเสน่ห์ยิ่งนัก”

ตงชิงพูดขึ้นอย่างรู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของผู้อื่นว่า “ตอนนี้ก็ถือว่าแม่นางหยุนหานจะได้แต่งงานเข้าไปอยู่ในจวนตวนอ๋องสมปรารถนาแล้ว เสียดายที่ฮองเฮาไม่ชอบนาง”

วันเดียวแต่งงานกับผู้หญิงสองคนพร้อมกันดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดี แต่คนฉลาดต่างก็รู้ว่านี่เป็นการข่มฉู่หยุนหาน