องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1048

เห็นได้ชัดว่าฉินเหยียนตั้งใจจะฝึกฝนฉินอวี่ จึงได้ให้บุคคลสำคัญมากมายไปรวมกันที่เมืองเสิ่น หากไม่รู้มาก่อนคงคิดว่าที่ตั้งของเขตปกครองตนเองอยู่ที่เมืองเสิ่นแล้ว

จุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของฉินอวี่ก็คือบางครั้งเขาไม่เด็ดขาดและคำของคนอื่นง่าย ถูกกระตุ้นอารมณ์ ถูกชักจูงได้ง่าย ฉินเหยียนให้เขาไปที่เมืองเสิ่นก็เพื่อให้เขามาควบคุม จะได้มีประสบการณ์เพิ่มมากขึ้น รู้ว่าอะไรคือคำเตือนที่เต็มไปด้วยน้ำใสใจจริง ใครคือคนประจบประแจง

ฉินอวี่มองทุกคนแล้วถามขึ้นว่า “พวกเจ้าเองก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจากจดหมายที่น้องสิบสี่ส่งมาแล้ว ต่อไปนอกจากการมุ่งความสำคัญไปที่การสร้างเมืองเสิ่นแล้ว เราต้องป้องกันการจู่โจมของชนเผ่าหนี่ว์เจินด้วย! แม่ทัพหลี่ชาง เรื่องนี้ต้องขอให้เป็นหน้าที่ของเจ้าแล้ว!”

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”

หลี่ชางเดินออกมาโน้มตัวแล้วพูดว่า “กระหม่อมจะไม่ทำให้ท่านอ๋องและอ๋องเหยียนต้องผิดหวังพ่ะย่ะค่ะ”

“ดีมาก เช่นนั้นก็เอาตามนี้”

เดิมทีฉินอวี่ว่าจะจบการประชุมเท่านี้ แต่ทันใดนั้นหลี่ชางก็เปลี่ยนเรื่องแล้วพูดว่า

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมมีความคิดอย่างหนึ่ง ไม่รู้ว่าสมควรจะพูดรึไม่พ่ะย่ะค่ะ”

ฉินอวี่มองเขาแล้วพูดอย่างประหลาดใจว่า “ลองว่ามาสิ”

หลี่ชางได้ยินดังนั้นก็พูดว่า “กระหม่อมคิดว่าที่เจ้าจางจื้อสยงไปเป็นพันธมิตรกับชนเผ่าหนี่ว์เจิน จะต้องไม่ใช่แค่เพื่อแย่งชิงเมืองเสิ่นกลับคืนไปเป็นแน่พ่ะย่ะค่ะ”

“หือ?” เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาของทุกคนก็มองไปที่หลี่ชาง

ฉินอวี่เองก็ยิ่งประหลาดใจมากยิ่งขึ้น เขาถามขึ้นว่า “แล้วพวกมันคิดจะทำอะไร? คงไม่ใช่ว่าจะไปโจมตีเมืองถูเหอหรอกนะ?”

กำแพงเมืองของเมืองถูเหอหนายิ่งกว่าของเมืองเสิ่นเสียอีก แถมยังสูงกว่ากำแพงเมืองของเมืองเสิ่นด้วย ต่อให้จางจื้อสยงและชนเผ่าหนี่ว์เจินจะทุ่มเทกองกำลังทั้งหมด ก็ไม่มีทางยึดเมืองถูเหอได้

“หากพวกเขาไปโจมตีเมืองถูเหอกันจริงๆ เช่นนั้นจะต้องเสียสติไปแล้วแน่นอน”

หลี่ชางส่ายหน้าแล้วอธิบายว่า “กระหม่อมคิดว่า หากพวกมันคิดจะลงมือจะต้องมีการเตรียมการอย่างรอบคอบแน่นอน เพื่อที่จะโจมตีเราอย่างสาหัสเพียงครั้งเดียวพ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วอย่างไรเล่า?” มีคนถามขึ้นอย่างสงสัย

“เพราะด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของชนเผ่าหนี่ว์เจินแล้ว วิธีที่ดีที่สุดก็คือการยอมจำนนต่ออาณาจักรฉิน แต่พวกมันไม่ได้ทำเช่นนั้น นั่นแปลว่าพวกมันมีทางออกที่ดียิ่งกว่าแล้ว มีความมั่นใจมากพอที่จะโจมตีเราอย่างสาหัส แล้วขับไล่เราออกจากเยี่ยนเป่ยได้พ่ะย่ะค่ะ” หลี่ชางพูดอย่างใจเย็น

เมื่อพูดดังนั้นแล้วคนอื่นๆก็ตกตะลึงกับความคิดของหลี่ชางอย่างมาก คนส่วนใหญ่คิดว่าเขาคิดนอกกรอบมากเกินไป ตอนนี้พวกเขาได้ควบคุมสถานการณ์เอาไว้ได้แล้ว ต่อให้พวกจางจื้อสยงจะเก่งแค่ไหนก็ไม่มีทางขับไล่พวกเขาออกไปได้ และแล้วทุกคนก็ส่ายหน้า