องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1094

จางฝูโกรธเกรี้ยวอย่างมาก เพราะเจ้าสารเลวสองคนนี้ ทำให้ก่อนหน้าไม่กี่วันนี้มีชาวเมืองต้องตายไปหลายร้อยคน คนพวกนั้นล้วนเป็นชาวเมืองที่บริสุทธิ์ พวกเขาไม่รู้เลยว่าในอาหารจะมียาพิษ

พ่อค้าเสบียงสองคนสีหน้าซีดเซียวแล้วพูดด้วยเสียงสั่นคลอนว่า

“ผิดแล้ว พวกข้าไม่ได้วางยาพิษจริงๆนะ มี.....มีคนใส่ร้ายพวกข้า......”

ทันใดนั้นเองจางฝูก็ยิ่งโกรธเกรี้ยวมากยิ่งขึ้น เขาตะโกนว่า

“จนถึงตอนนี้แล้วยังจะโกหกอีกรึ เจ้าคิดว่าข้าไม่มีหลักฐานงั้นรึ?”

ทั้งสองรู้สึกสิ้นหวังมาก ตอนที่พวกเขาวางยาพิษก็เป็นเรื่องกะทันหันด้วย เพราะพวกเขารู้ว่านายของตนเองมีความแค้นต่อคนอาณาจักรฉิน ดังนั้นจึงได้กระทำลงไปอย่างอำเภอใจ แต่คิดไม่ถึงเลยที่ยังไม่ทันจะสำเร็จ ทุกอย่างก็ล้มเหลวเสียก่อน

“ไว้ชีวิตด้วยเถิด ข้าน้อยรู้ซึ้งถึงความผิดแล้ว ไม่กล้าอีกแล้วขอรับ”

ทั้งสองพยายามอ้อนวอนอย่างสุดชีวิตว่า “ข้าน้อยยอมมอบสมบัติทั้งตระกูลให้ ขอเพียงไว้ชีวิตของข้าน้อยขอรับ”

ทั้งสองหวาดผวาอย่างมาก พวกเขาเคยทำเรื่องชั่วร้ายมามากมาย แถมยังเคยรังแกข่มเหงคนไม่น้อย เข่นฆ่าไปมากมายด้วย แต่เมื่อความตายมาถึงตนเองกลับหวาดผวากันหมด เพราะหลายปีมานี้พวกเขาเพลิดเพลินมามาก จึงไม่อยากจะตาย

“หึ!” จางฝูทำเสียงเย็นชาแล้วพูดว่า “เพราะสัตว์เดรัจฉานอย่างพวกเจ้าทั้งสอง ที่ทำให้ชีวิตนับร้อยต้องมาตาย แต่พวกเจ้ากลับอยากจะมีชีวิตอยู่เนี่ยนะ มันจะง่ายดายเพียงนั้นได้อย่างไร! ทหาร เอาตัวเจ้าสารเลวทั้งสองนี่ไป เพื่อประหารต่อหน้าทุกคน!”

“ขอรับ!”

และแล้วก็มีนักการในศาลาว่าการมาจับเจ้าสองคนนั้นไปทันที

ณ ตลาด มีคนมารวมตัวอยู่มากมายแล้ว

มีชาวเมืองมากมายมารวมตัวกันที่นี่ พวกเขาจ้องมองพ่อค้าเสบียงทั้งสองที่ถูกจับมัดแน่นอย่างเคียดแค้น

“ถุย เจ้าพวกไร้จิตสำนึก พวกเจ้าทั้งสองมันสมควรตาย!”

“วางยาพิษในอาหาร นี่พวกเจ้ายังมีจิตสำนึกกันบ้างรึไม่?”

“พวกเจ้าทั้งสองคนสมควรตกนรก!”

“เดรัจฉานเอ๊ย ฆ่าพวกมันซะ!”

“ฆ่าพวกมัน!”

เหล่าชาวเมืองต่างก็เดือดดาลแล้วตะโกนขึ้นมา เพื่อให้พวกมันชดใช้ด้วยชีวิต

บัดนี้พ่อค้าเสบียงทั้งสองคนคุกเข่าอยู่กับพื้นด้วยสีหน้าซีดเซียว หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

“วางใจเถิดเหล่าพี่น้อง เราจะมอบความยุติธรรมแก่ทุกท่านแน่นอน!”