องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1101

ในที่สุดก็เจอเขาที่นี่ เพื่อจัดกิจกรรมและการพัฒนาเศรษฐกิจต่างๆ

เมื่อถึงเวลาที่จิ่วโจวตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย ทุกคนต้องคิดว่าเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ

จางฝูลืมตาขึ้นและพูดว่า

“ท่านอ๋อง ท่านพูดว่าท่านจะให้การสนับสนุนอย่างดีที่สุด คนอย่างท่านพูดแล้วไม่คืนคำ ท่านไม่มีทางโกหกคนอื่น”

เขาเตรียมตัวมานานขนาดนี้ เขาตกปากรับคำกับทุกเรื่องแล้ว ตอนนี้กลับรู้สึกเสียใจ ความพยายามทั้งหมดที่เขาทำมา กลับกลายเป็นว่าสูญเปล่าใช่หรือไม่?

ฉินเหยียนเองก็ลำบากใจ “เรื่องนี้ทำเช่นนั้นไม่ได้ ข้าเองก็อยากเห็นด้วย แต่นี่คือความจริง อีกอย่างก่อนหน้านี้ที่ข้าพูดว่าเรื่องทั้งหมดนี้พวกเจ้าต้องพึ่งพาตัวเอง ความคิดของเจ้าในตอนนี้เท่ากับว่าจิ่วโจวเสียผลประโยชน์ไปด้วย”

เมื่อจางฝูเห็นว่าฉินเหยียนไม่ได้ล้อเล่นแต่อย่างใด เขาพูดไม่ออกในทันที

เขาพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

“เช่นนั้น ท่านอ๋องคิดว่าข้าควรทำเช่นไรหรือพ่ะย่ะค่ะ? เยี่ยนเป่ยเป็นพื้นที่ยากจน ประชาชนเองก็ยากจน ก่อนหน้านี้แม้แต่อาหารการกินก็ไม่มี ท่านพูดว่าหากข้าไม่ใช้กลยุทธ์ที่แตกต่าง เช่นนั้นจะสามารถเป็นอิสระได้หรือ?”

“ท่านอ๋อง ไม่ว่าชาวเยี่ยนเป่ยจะรอดพ้นจากความยากจนได้หรือไม่ เรื่องนั้นขึ้นอยู่กับท่านแล้ว ถ้าท่านทรงตรัสว่าไม่สนับสนุน พวกเรายังจะมีความหวังอีกหรือ? หากพวกเราดูแลตัวเองได้จริงๆ เช่นนั้นประชาชนเยี่ยนเป่ยคงได้แต่อาศัยอยู่ในโพรงมืดๆ นั่งขุดเหมืองไปวันๆ พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินจางฝูพูดเช่นนั้น ฉินเหยียนพลันตกอยู่ในความเงียบทันที

เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและคิดอย่างรอบคอบอีกครั้ง

เขารู้สึกว่าที่จางฝูพูดมาก็มีเหตุผล

เยี่ยนเป่ยเป็นพื้นที่ยากจนแร้นแค้นมาก แย่กว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก

ตอนที่เขาเพิ่งมาถึงที่นี่ พี่เจ็ดฉินอวี่บ่นว่าพื้นที่แห่งนี้เหมือนกับคนยุคหินอย่างไรอย่างนั้น

สถานที่อื่นๆ ในจิ่วโจว ไม่ว่าจะยากจนแค่ไหน อย่างน้อยๆ ก็ยังมีเสื้อผ้าให้สวมใส่ ยังมีที่ให้พักอาศัย

แม้แต่ช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดในอาณาจักรจ้าวที่ไม่มีอาหารให้กิน แต่ยังมีเศษไม้ให้กินได้

แต่ที่นี่เล่า? สถานการณ์แย่กว่านั้นมาก หลายๆ คนอาจจะต้องอดอยากไปตลอดชีวิต

หลังจากที่พวกเขามาถึงที่นี่ สถานการณ์ในเมืองถูเหอก็ดีขึ้น

มิฉะนั้น ในตอนนั้นหลิวชางคงไม่ไปซ่องเพื่อหาความสุขให้ตัวเองหลังจากสร้างเรื่อง

เพราะนอกจากเมืองถูเหอแล้ว มีสถานที่เที่ยวทรุดโทรมหนึ่งแห่ง นอกจากนั้นก็ไม่มีอย่างอื่นแล้ว

ในเวลานี้ จางฝูยังคงคร่ำครวญ ฉินเหยียนไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพูดขัดขึ้น

“เอาล่ะๆ สิ่งที่เจ้าพูดมาข้าเข้าใจ แต่ข้ายังยืนยันคำเดิม ช่องนั้นอย่าเพิ่งเปิด แต่ข้าจะให้การสนับสนุนเจ้าด้านอื่น”

จางฝูอึ้งครู่หนึ่ง จากนั้นกระพริบตาแล้วถามว่า “สนับสนุนด้านใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

หลังจากที่ฉินเหยียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดออกไปว่า