จางฝูยิ้มแล้วพยักหน้า
“พ่ะย่ะค่ะ ต้องขอบคุณประชาชนชาวถูเหอ มิฉะนั้นกระหม่อมไม่มีทางสร้างที่นี่ขึ้นมาได้พ่ะย่ะค่ะ”
ฉินเหยียนเงียบ การที่เมืองนี้มีความสามัคคีเช่นนี้ หากประชาชนในเมืองนี้ยังต้องยากจนและไร้กำลัง แสดงว่าสวรรค์ไม่เห็นค่าแล้ว
เขามองไปที่จางฝูด้วยสายตาชมเชย
“ข้าเลือกเจ้าถือว่าเลือกถูกยิ่งนัก เจ้าประสบความสำเร็จแล้วที่ทำให้ประชาชนเมืองถูเหอมีใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันได้”
“ท่านอ๋องชมกระหม่อมเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ หากไม่มีการสนับสนุนของท่านอ๋อง ปล่อยให้ชาวเมืองถูเหอถอดใจ ไม่ว่ากระหม่อมจะพยายามแค่ไหน ก็คงทำให้เป็นเช่นนี้ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ” จางฝูโบกมือปฏิเสธ
ฉินเหยียนส่ายหัวแล้วพูดอย่างจริงจัง
“ไม่ต้องถ่อมตัวต่อหน้าข้าหรอก เจ้าเป็นคนสร้างเมืองถูเหอในรูปแบบใหม่ออกมา!”
หน้าจางฝูแดงเมื่อเขาได้รับคำชม
ฉินเหยียนหัวเราะเบาๆ มองดูประชาชนในเมืองถูเหอที่เต็มไปด้วยความคึกคักและพูดออกมาว่า
“จางฝู หากข้าผลักดันเจ้าอีกล่ะ เจ้าคิดว่าอย่างไร?”
จางฝูอึ้งเมื่อได้ยินดังนั้น
ฉินเหยียนหันกลับมามองและพูดด้วยรอยยิ้ม
“ปีหน้าข้าวางแผนที่จะสร้างทางรถไฟ โดยเริ่มจากอาณาจักรฉิน ผ่านไปยังอาณาจักรต่างๆ และมาจบลงที่เมืองถูเหอ?”
เมื่อได้ยินดังนั้น จางฝูเบิกตากว้างแสดงท่าทีตกใจทันที
เขาโชคดีเคยนั่งรถไฟของอาณาจักรฉินมาก่อน รถไฟเหมือนยักษ์เหล็กขนาดใหญ่ที่สามารถบรรทุกคนหลายพันคนให้ทางเดินได้หลายพันลี้ต่อวันได้
หากมีทางรถไฟ และชาวเมืองถูเหอสามารถทำได้ขึ้นมาจริงๆ เช่นนั้นสามารถติดต่อทุกส่วนในจิ่วโจวได้
อีกอย่างที่นี่ไม่ใช่สถานที่แร้นแค้นอีกต่อไป
“ท่านอ๋อง กระหม่อมขอพูดแทนในนามประชาชนในเมืองถูเหอหลายแสนคน แทนชาวเมืองในเยี่ยนเป่ยอีกหลายล้านคน ขอบพระทัยท่านอ๋องอย่างสูงพ่ะย่ะค่ะ”
จางฝูคุกเข่าลงและคำนับ จากนั้นลุกขึ้นยืนด้วยน้ำตาแห่งความขอบคุณ
ตาของเขาแดงก่ำและพูดด้วยนำเสียงสะอึกสะอื้น
“หากไม่ใช่เพราะท่านอ๋อง ประชาชนที่นี่คงถูกกดขี่และอดอยากไปอีกนานพ่ะย่ะค่ะ!”
“ฮ่าๆ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย!”
ฉินเหยียนยิ้มเบาๆ “แต่เจ้าอย่าลืมทางการ รอให้ในคลังมีเงินมากกว่านี้เสียก่อน หลังจากนั้นเจ้าต้องสนับสนุนข้าด้วยการสร้างอุตสาหกรรมเหล็กขนาดใหญ่”
“จิ่วโจวยังรอเจ้าช่วยจัดหาเหล็ก และกองทมทัพเรือของข้าในอนาคตก็เจ้าอยู่เช่นกัน”
จางฝูหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า
“ท่านอ๋องได้โปรดวางใจพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมได้ติดต่อเหมืองและช่างฝีมือเอาไว้แล้ว เพื่อปรับปรุงเทคโนโลยีการผลิตเหล็กของพวกเรา”
ฉินเหยียนพยักหน้าแล้วยิ้ม
“ดีมาก”
จากนั้นเขาก็เปลี่ยนน้ำเสียงแล้วพูดว่า
“นอกจากนี้ ทั้งเจ็ดอำเภอในถูเหอ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าควรจะยอมจำนนได้เสียที ทั้งเจ็ดอำเภอนี้ เจ้าต้องประสานงานด้วย”
เมื่อได้ยินดังนั้น จางฝูพยักหน้าเห็นด้วยทันที และบอกว่าเขาจะรีบจัดเตรียมให้เร็วที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...