องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1151

เมื่อพูดจบแล้วจู่ๆก็โบกมือขึ้น ทหารของเขาได้ยกสมบัติสองหีบมา จากนั้นเขาก็พูดว่า

“นี่คือสิ่งที่เขาสั่งสมมา พวกเจ้านำไปแบ่งกันก็คงจะเพียงพอต่อการดำรงชีวิตแล้ว”

“ขอบพระคุณท่านอูเอ๋อร์ขอรับ”

เมื่ออูเอ๋อร์เฮ้อหนีพูดจบแล้ว คนที่อยู่รอบๆต่างก็โค้งคำนับขอบคุณอูเอ๋อร์เฮ้อหนี

อูเอ๋อร์เฮ้อหนีส่ายหน้าแล้วพูดว่า “คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องเกรงใจหรอก”

ทันใดนั้นเขาก็หันไปพูดกับทหารว่า “พาทุกคนไปแบ่งเงินเถิด”

ไม่นาน เมื่ออูเอ๋อร์เฮ้อหนีออกคำสั่งแล้วทุกคนก็นำตั๋วเงินไปแลกเงินกัน เมื่อทุกคนจากไปหมดแล้วอูเอ๋อร์เฮ้อหนีก็ยืนพิงกำแพงแล้วมองไปยังท้องฟ้าที่มืดสนิท

เมืองนี้ถูกเพลิงไหม้ไปครึ่งเมือง บัดนี้ดูเย็นยะเยือกและเงียบอย่างมาก อารมณ์ของเขาเองก็ค่อยๆมืดมนตามสภาพแวดล้อม เขารู้สึกรำคาญใจ

แม่ทัพหลักแห่งชนเผ่าหนี่ว์เจินในอดีตมีความรุ่งโรจน์มากเพียงใด พวกเขาทั้งแปดสามารถต่อสู้ฝ่าฟันสร้างจุดยืนให้ตนเองได้ในทุ่งหญ้าแห่งนี้! ต่อให้ศัตรูจะมาโจมตีหลายครั้งก็ไม่ล้มลง แต่บัดนี้......

อูเอ๋อร์เฮ้อหนียิ้มอย่างขมขื่นแล้วส่ายหน้า

......

เวลามาถึงวันถัดมา

หลี่ชางปรากฏตัวบนลานเจ้อหลี่มู่เหมิง วันนี้เขาจะเคลื่อนทัพด้วยทหารห้าพันนายอีกครั้ง เป้าหมายมีเพียงอย่างเดียว คือจัดการอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ ครั้งที่แล้วมันหนีไปได้ ครั้งนี้จะล้มเหลวอีกไม่ได้!

เขาจะสังหารเจ้าสารเลวนั่น เพียงแค่อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ตายไป ชนเผ่าหนี่ว์เจินก็จะถูกยึดมาเป็นของอาณาจักรฉิน!

ในขณะที่หลี่ชางยืนอยู่บนที่สูงแล้วกล่าวอยู่นั้น จู่ๆก็มีทหารวิ่งมาแล้วรายงานเสียงเบาว่า

“ท่านแม่ทัพขอรับ เจ้าอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อบอกว่าจะเคลื่อนทัพไปด้วยขอรับ”

“หือ? บาดแผลของเขาดีขึ้นแล้วรึ?” หลี่ชางถามขึ้นอย่างประหลาดใจ

ทหารนายนั้นรีบพูดว่า “ดูท่าจะยังขอรับ แต่เขาบอกว่าไม่ว่าอย่างไรก็จะขอสังหารอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้นั่นให้ได้ ดังนั้นจึงจะออกทัพไปด้วยให้ได้ขอรับ”

“อย่างงั้นรึ......” หลี่ชางขมวดคิ้วครุ่นคิด จากนั้นก็โบกมือแล้วพูดว่า “เช่นนั้นเจ้าก็ไปเตรียมการ ให้เขาตามมาด้วย”

ที่จริงเป็นเช่นนี้ก็ดี บัดนี้เขาขาดคนที่คอยบัญชาการทหารม้าทุ่งหญ้าด้วย หากเขาคอยตามมาด้วย เจ้าอูเอ๋อร์เฮ้อหนีก็ต้องตามมาด้วยแน่นอน จะได้ช่วยเขาบัญชาการทหารด้วยเสียเลย เพราะอย่างไรก็เป็นชนเผ่าเดียวกัน

......

“ท่านแม่ทัพขอรับ เราได้ระดมคนพร้อมแล้ว สามารถเคลื่อนทัพได้ทุกเมื่อขอรับ!”

หลี่ชางกำลังตรวจสอบสิ่งจำเป็นอยู่ภายในเต็นท์ ผู้ช่วยโจวเข้ามาแล้วรายงานต่อเขา

หลี่ชางพยักหน้าเบาๆแล้วพูดว่า “ดีมาก เช่นนั้นก็ออกทัพเถิด จำเอาไว้ว่านี่คือเร่งกรีธาทัพ พยายามไปให้ถึงเมืองเปียงยางให้เร็วที่สุด ทำให้ชนเผ่าหนี่ว์เจินสงบลง”