องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1161

หากตระกูลอู๋ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าต่อหรือถอยกลับมา และยังคงยืนหยัดทำเช่นนั้นต่อไป เกรงว่าไม่ต้องรอให้ถึงครึ่งปี ตระกูลอู๋ที่มีประติศาสตร์มาอย่างยาวนานต้องถูกทำลายจนสิ้นชื่อแน่นอน

ผู้นำตระกูลอู๋เข้าใจเรื่องนี้ดี ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธ

พ่อบ้านประจำตระกูลถอนหายใจอีกครั้ง “นายท่านพูดถูก ตอนนี้จางฝูพัฒนาเมืองให้เจริญขึ้นเป็นอย่างมาก อีกทั้งการพัฒนาเมืองถูเหอในตอนนี้ แต่ละวันมีการเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ พ่อบ้านประจำตระกูลพูดออกมาด้วยความโศกเศร้า

“เมื่อเร็วๆ นี้ มีข่าวลือแพร่กระจายไปในหมู่คนของเรารวมไปถึงประชาชนหลายแสนคนว่า ทุกครัวเรือนในเมืองถูเหอได้ติดตั้งระบบทำความร้อนใต้พื้นดิน ทำให้ในบ้านอบอุ่นขึ้นมาก อาหารราคาก็ถูก ทุกคนอาศัยอยู่ในอาคารรูปแบบตะวันตกสูงสามชั้นคล้ายกับพระราชวัง”

“พวกเขายังจัดการแข่งขันเตะลูกหนัง และได้รวมทุกพื้นที่ในจิ่วโจวเข้าด้วยกัน นายท่าน หากข้าบอกความจริงกับท่าน ท่านคงไม่เชื่อ ครั้งหนึ่งเมืองถูเหอเคยเป็นเมืองที่พวกเราดูแคลนเพราะพวกเขากลับเข้าร่วมกับอาณาจักรฉินและจางฝู ท่านเดาสิว่าตอนนี้เป็นอย่างไร?”

“ตอนนี้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้น ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนเข้ามายึดพื้นที่ของเขาเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขาเพียงแค่นอนอยู่บ้านเฉยๆ ก็สามารถทำเงินได้ไม่รู้จบ อีกทั้งประชาชนต่างชื่นชมพวกเขาว่าเป็นผู้มีพระคุณอีกด้วยขอรับ”

“นายท่านให้พวกเรายืนหยัดในเส้นทางของพวกเราต่อไป ท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้างหรือ?”

ผู้นำตระกูลอู๋อึ้งไปและตกอยู่ในความเงียบเป็นเวลานาน

เขาเองก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน เขาจึงไม่มีทางปฏิเสธ

แต่ในใจเขายังไม่ยอมรับอยู่เล็กน้อย

“แต่จะเกิดอะไรขึ้นหากเรื่องทั้งหมดนี้เป็นกับดักที่พวกอาณาจักรฉินวางเอาไว้? หากเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ได้ดีไปตามที่เราคิดเอาไว้...”

ท้ายที่สุด ผู้นำตระกูลอู๋รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่จะว่าผิดก็ไม่ใช่ จะว่าถูกก็ไม่เชิง เขาจึงหมดหนทางพูดแย้ง

พ่อบ้านประจำตระกูลพูดด้วยท่าทีจริงจัง

“ดังนั้นพวกเราต้องเข้าร่วมหารือกันขอรับ เราแค่คุยกับอาณาจักรฉินไม่ได้หมายความว่าเราต้องรีบมอบทรัพย์สินทั้งหมดให้เขา หากหารือกันเสร็จ เมื่อเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้น และอาณาจักรฉินผิดสัญญา ใครจะกล้าร่วมมือกับอาณาจักรอีกล่ะขอรับ? พวกเขาไม่มีทางทำลายชื่อเสียงของตัวเองหรอกขอรับ”

เขามองตรงไปที่ผู้นำตระกูลอู๋แล้วพูดเตือน

“นายท่าน ข้าขอแนะนำอีกเรื่อง แทนที่จะมานั่งกังวลใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่สู้รีบตัดสินใจตั้งแต่เนิ่นๆ และเดินตามรอยอาณาจักรฉินที่ยิ่งใหญ่ดีกว่าหรือ ต่อให้ต้องจัดการเรื่องต่างๆ อย่างสมถะ ก็ยังดีกว่าถูกขังอยู่ที่นี่นะขอรับ!”

ผู้นำตระกูลอู๋ถอนหายใจ และเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง ในที่สุดเขาก็กัดฟันและตอบกลับว่า

“ที่เจ้าพูดมาล้วนมีเหตุผล พวกเรามาจับตาดูกันก่อนเถิดว่าคนอื่นคิดเห็นอย่างไร”

“หากทุกคนเห็นต้องตรงกัน พวกเราไปสามารถไปอยู่กับอาณาจักรฉินได้ แต่ถ้าไม่เห็นด้วย เช่นนั้นพวกเราต้องรวมกันเป็นหนึ่ง ถึงขนาดที่อาณาจักรฉินก็ไม่อาจรุกรานเข้ามาได้”

“เช่นนั้นก็ย่อมได้ขอรับ!”

พ่อบ้านประจำตระกูลได้ยินดังนั้น เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ผู้นำตระกูลอู๋ตัดสินใจแล้ว แม้ว่าแนวคิดค่อนข้างอนุรักษ์นิยมอยู่บ้าง แต่นี่ถือว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับทั้งสองฝ่าย

“นายท่าน เช่นนั้นท่านวางแผนให้ใครเดินทางไปพื้นที่อื่นหรือ?”

เขาถามด้วยความเป็นห่วง

“ให้เจี๋ยเอ๋อร์ไป”

หลังจากคิดไปคิดมา เขาจึงสั่งพ่อบ้าน