ท่านเจ้าเมืองชี้นิ้วไปที่บรรดาขุนนางเหล่านั้น แต่กลับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
เขาไม่เคยคิดเลยว่า การที่ตนขยันมาสิบกว่าปี เขายอมให้ขุนนางพวกนี้สุขสบาย แต่สุดท้ายอีกฝ่ายกลับทรยศเขา
และความรู้สึกนี้ทำให้เขาเกลียดและไม่พอใจอีกฝ่ายเป็นอย่างมาก เขาต้องการฉีกร่างอีกฝ่ายออกเป็นชิ้นๆ
อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้มองหน้าเขา พลันรู้สึกมีความสุขในใจ
ใครอนุญาตให้เขาขัดขวางคำสั่งของเขาเล่า?
ถ้าเขาไม่กลัวและกลับทำเรื่องนี้ให้ใหญ่ขึ้น เขาคงจัดการอีกฝ่ายให้อยู่รกหูรกตาไปนานแล้ว
เมื่อเห็นสายตาที่ไม่พอใจของท่านเจ้าเมืองในตอนนี้ อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
“ในเมื่อเจ้าไม่เคารพและกล้าขัดขวางข้าหลายต่อหลายครั้ง วันนี้ข้าจะส่งเจ้าไปตามทาง ทหาร จับมันไว้ นำไปประหาร!”
หลังจากท่านเจ้าเมืองได้ยินเช่นนั้น เขาพลันขนลุกขึ้นทันทีและมองอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ด้วยความโกรธและตะโกนขึ้นมาว่า
“ไอ้สารเลว เจ้าพยายามฆ่าข้าหรือ! เจ้าไม่สมควรเป็นท่านผู้นำแม้แต่น้อย!”
ท่านเจ้าเมืองตะโกนอย่างเสียสติ จากนั้นหันซ้ายหันขวาตะโกนใส่ทหารที่อยู่ข้างๆ ด้วยความโกรธ
“พวกเจ้ามัวแต่ทำอะไรอยู่ อย่าให้โอกาสมัน รีบจับมันไว้เสีย!”
พวกทหารมีท่าทีลังเลใจ พวกเขาควรจะทำตามคำสั่งนั้นหรือไม่?
ในหมู่ชนเผ่านวี่ห์เจิน การเชื่อฟังคำสั่งของท่านผู้นำเป็นสิ่งที่ฝังลึกเข้าไปในกระดูกดำ
ให้เขาจับตัวท่านผู้นำ ไม่เท่ากับว่าเขาทำผิดต่อสวรรค์หรอกหรือ!
ท่านเจ้าเมืองเห็นเหตุการณ์นี้ เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ
“พวกเจ้าอยากตายหรือไร? หรือว่าพวกเจ้าไม่เชื่อฟังคำสั่งข้าแล้วหรือ?”
บรรดาทหารองครักษ์ได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของพวกเขาพลันเปลี่ยนไปทันที พวกเขามองหน้ากัน ในที่สุดก็ดึงดาบออกและมองไปที่ท่านเจ้าเมืองด้วยสายตาไร้ความปรานี
“ท่านเจ้าเมือง ขออภัยด้วยขอรับ ท่านกล้าออกคำสั่งโจมตีท่านผู้นำ นี่ถือว่าเป็นการทรยศ!”
ทหารเหล่านี้แทนที่จะเชื่อฟังคำสั่งของท่านเจ้าเมือง ตอนนี้กลับล้อมตัวท่านเจ้าเมืองเอาไว้และพยายามจับตัวอีกฝ่าย!
“เจ้าพวกโง่ ข้าทำไม่ดีต่อเจ้าหรือ ข้าใจร้ายกับพวกเจ้าอย่างนั้นหรือ?”
สีหน้าของเขาดุร้ายราวกับคนเสียสติ
อย่างไรก็ตาม ท่าทีเช่นนี้ไม่ได้ขจัดความตั้งใจเดิมของทหารป้องกันเมืองออกไปได้
พวกเขายังคงเคลื่อนตัวไปหาท่านเจ้าเมืองและพยายามจับกุมเขา
“ท่านเจ้าเมือง ข้าแนะนำให้ท่านยอมแพ้เถิด มิฉะนั้น...”
“ไอ้พวกสารเลว!”
ในขณะนี้ท่านเจ้าเมืองเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว
เขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะพูด ในขณะนี้เขาตกเป็นเป้าหมายโดยไร้เหตุผล หากเขาไม่หนีไป เขาได้ตายที่นี่แน่
“หลีกทางให้ข้า!”
ท่านเจ้าเมืองเสียสติไปแล้ว เขาควักดาบออกมา ดิ้นรนหาทางออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
จะมีต่อ..หรือจบแล้วครับ...
มีต่อมั๊ยครับ สนุกมากขอบคุณครับ...
รออ่านอยูนะครับสนุกมาก...
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...