องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 118

ไส้ศึกหญิงคุกเข่าต่อหน้าฉินเหยียน พูดอย่างเคารพว่า

“สิ่งที่บ่าวพูดในวันนี้เป็นความจริง บ่าวไม่กล้าหลอกลวงพระองค์เจ้าค่ะ แต่หากมีเรื่องหลอกลวงอันใด ได้โปรดอ๋องเหยียนทรงตัดสินใจ”

ฉินเหยียนรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่าจ้าวจีเอ๋อร์ไม่ได้ยอมรับเขาอย่างจริงใจ แต่กลับกำลังลงมือเคลื่อนไหวอย่างลับๆ เนื่องจากนางต้องการให้มีความร่วมมือทั้งจากภายในและภายนอกเช่นเดียวกับที่เขาต้องการ เขาสั่งออกไปว่า

“ทำตามที่นางพูดเถอะ ข้ามีแผนของข้าแล้ว”

“นี่... ทำเช่นนั้นได้หรือเจ้าคะ?” ไส้ศึกหญิงสับสน

“เจ้าแค่ทำตามที่ข้าบอก”

“เจ้าค่ะ”

หลังจากที่ไส้ศึกหญิงได้ออกไปแล้ว จ้าวจือหย่าขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า

“คิดไว้ไม่มีผิด แสร้งทำเป็นยอมรับและเชื่อฟัง แต่ลับหลังกลับขโมยไก่คลำสุนัข

ฉินเหยียนพูดอย่างเย็นชา

“หากนางยอมรับทั้งกายและใจ ข้าเองก็คงแปลกใจไม่น้อย”

จ้าวจือหย่าถามอย่างกังวล

“แต่ว่าองค์ชาย ในเมื่อพวกเรารู้แผนลับของจ้าวจีเอ๋อร์แล้ว เหตุใดถึงยังไม่สกัดกั้นการส่งข่าว แต่กลับให้ปล่อยข่าวไปยังอาณาจักรจ้าวอีก หากอาณาจักรจ้าวได้รับข่าวสาร ต้องให้ความร่วมมือทั้งภายในและภายนอกแน่นอน เช่นนั้นจะไม่ส่งผลเสียต่อเราหรือเจ้าคะ?”

ฉินเหยียนเอื้อมมือออกไปสัมผัสใบหน้าของจ้าวจือหย่า

“เจ้าไม่ต้องกังวล ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของข้า”

...

เช้าวันรุ่งขึ้น กองทัพใหญ่ยังคงเดินทางต่อไป

วันนี้บนรถม้าของฉินเหยียน นอกจากจ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนแล้ว จ้าวจีเอ๋อร์เองก็อยู่ในนั้นด้วย

จ้าวจีเอ๋อร์ยังคงประจบประแจงต่อฉินเหยียนเช่นเคย ไม่ว่าจะรินชา รินน้ำ นวดไหล่ นวดขา ไม่ให้จ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียนเข้าไปยุ่งเลยแม้แต่น้อย

สิ่งที่นางไม่รู้ก็คือ เมื่อวานนี้ไส้ศึกหญิงได้สารภาพแผนการทั้งหมดแล้ว ในเวลานี้การที่นางยังคงเสแสร้งแกล้งทำเป็นประจบประแจงฉินเหยียน ในสายตาจ้าวจือหย่าและหลิวเชียนเชียน นางยิ่งดูไร้สาระมากขึ้นไปอีก

พวกนางทั้งสองไม่ได้เปิดโปงแต่อย่างใด กลับเล่นละครตามฉินเหยียน

จ้าวจีเอ๋อร์นวดไหล่ฉินเหยียนและถามเบาๆ

“องค์ชาย สบายหรือไม่เจ้าคะ?”

ด้วยความเอาอกเอาใจนี้ คนที่ไม่รู้ความจริงอาจจะคิดว่านางยอมรับแล้วจริงๆ

ฉินเหยียนพูดอย่างให้ความร่วมมือ

“สบาย นวดให้ข้าอีก”

“เจ้าค่ะ”

หลังจากบีบไปสักพัก ฉินเหยียนจับมือที่เล็กและขาวราวกับหยกของจ้าวจีเอ๋อร์แล้วพูดว่า