องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1183

เขาชี้ไปยังแม่ทัพขบวนแล้วพูดอย่างเรียบนิ่ง

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ทันใดนั้นก็มีทหารไปจับตัวเขาแล้วลากไปยังตรงกลางลาน จากนั้นเพชฌฆาตก็หยิบดาบขึ้นมาแล้ววางทาบตรงคอของแม่ทัพขบวนเพื่อลงมือ

แม่ทัพขบวนตะโกนร้องอย่างสุดเสียงว่า “อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้เจ้าคนสารเลว เจ้าพูดว่าหากยอมแพ้จะสังหารข้าเพียงคนเดียวแล้วปล่อยคนอื่นๆ เจ้าพวกไร้สัจจะ พวกเจ้ามันสัตว์เดรัจฉาน!”

เขาตะโกนอย่างสุดเสียง ราวกับจะปลดปล่อยความโกรธและความเกลียดชังทั้งหมดที่อยู่ในใจออกมา

“หึหึ ข้าให้สัจจะกับเจ้างั้นรึ?”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูดอย่างไม่เกรงใจใดๆว่า

“คนอื่นให้สัจจะแล้วเกี่ยวอะไรกับข้า!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วเขาก็โบกมือให้สังหารทันที

เพชฌฆาตชูดาบขึ้นมาแล้วฟันลงตรงคอของแม่ทัพขบวน ส่วนแม่ทัพขบวนก็หลับตาลงแน่นรอคอยความคายเงียบๆ

ศีรษะของแม่ทัพขบวนถูกบั่นเพียงดาบเดียว เลือดสาดกระจายไปหมด

“แม่ทัพขอรับ!”

เมื่อเห็นดังนั้นเหล่าทหารกบฏก็เจ็บปวดอย่างมาก และคุกเข่าร้องไห้โฮกันหมด แม้แต่พวกขุนนางเองก็ต้องหลบตาอย่างอดใจไม่ไหว อย่างไรเขาก็ได้ดูแลเมืองเปียงยางมาหลายสิบปี

เหล่าชาวเมืองต่างก็อึ้งไปหมด มีหญิงสาวมากมายที่ตกใจจนเข่าอ่อน สีหน้าซีดเซียว

แม่ทัพขบวนที่ช่วยพวกเขาคลี่คลายปัญหาเรื่องแล้วเรื่องเล่า บัดนี้กลับมาตายอยู่ตรงหน้า ทำให้รู้สึกปวดใจอย่างยิ่ง

“ฮือๆๆ”

ไม่เพียงเท่านั้น แม้แต่เหล่าชายหนุ่มที่สนับสนุนแม่ทัพขบวนผู้นั้นมาตลอดเองก็คุกเข่ากับพื้น ปิดกน้าแล้วร้องไห้อย่างเจ็บปวด แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้รู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มกบฏ แต่แม่ทัพขบวนก็มีบุญคุณกับพวกเขาอย่างมากจริงๆ

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้กลับสีหน้าไม่เปลี่ยนเลย เขาโบกมือต่อว่า

“นำผู้นำชั้นกลางมาประหารให้หมด!”

จากนั้นทหารก็ได้พาชายหนุ่มหลายสิบคนขึ้นมา

เมื่อเหล่าผู้นำเห็นดังนั้นก็ด่าทอขึ้นมาทันที

“อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ เจ้าคนสารเลวไร้สัจจะ เจ้าไม่ได้ตายดีแน่!”

“ข้าขอสาปแช่งให้พวกเจ้าทั้งหมด!”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ได้ยินดังนั้นสีหน้าก็เคร่งขรึมทันที เขาถีบคนที่ด่าทอแรงที่สุดแล้วตะโกนว่า