องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 120

ฉินเหยียนพูดด้วยสีหน้าเข้าใจ

“เรื่องนี้ข้ารู้แล้ว พวกเจ้าทำตามแผนที่ได้รับ นางอยากให้พวกเจ้าทำอะไรก็ทำตาม”

“เจ้าค่ะ”

หลังจากที่ไส้ศึกหญิงได้จากไป จ้าวจือหย่าถอนหายใจออกมา

“เฮ้อ จ้าวจีเอ๋อร์ผู้นี้ ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง แต่องค์ชาย หากท่านยังให้นางทำตามใจเช่นนี้ จะไม่มีปัญหาจริงหรือ?”

แม้ว่าทุกครั้งฉินเหยียนจะตัดสินใจถูกต้อง แต่จ้าวจีเอ๋อร์เองก็มีไหวพริบไม่น้อย หากมีบางส่วนที่สะเพร่าไป จ้าวจือหย่ากังวลว่าจะต้องเป็นอันตรายต่อฉินเหยียนแน่

ฉินเหยียนพูดอย่างเมินเฉยว่า

“ตอนนี้นางเป็นเหมือนตั๊กแตนในฤดูใบไม้ร่วง ปล่อยให้นางกระโดดไปรอบๆ ก่อนเถอะ”

จ้าวจือหย่าต้องการโน้มน้าวเขาต่อ แต่ฉินเหยียนกลับกอดนนาง

“คนงามของข้า เจ้าคงเหนื่อยล้าจากการเดินทางที่ยาวนานนี้ ไม่สู้คืนนี้ไม่มาอาบน้ำกับข้าเหมือนกับเป็ดแมนดารินหน่อยหรือ ผ่อนคลายกันเสียหน่อย”

จ้าวจือหย่าหน้าแดงทันทีและผลักเขาเบาๆ

“องค์ชาย มีคนมองอยู่เยอะแยะนะเจ้าค่ะ รีบปล่อยข้า”

ฉินเหยียนไม่สนใจคนอื่น อีกทั้งยังพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายว่า

“พวกเขาอยากมองก็ให้มองไปสิ ไม่ว่าอย่างไรเจ้าเป็นผู้หญิงของข้า!”

หลังจากนั้นเขาก็อุ้มจ้าวจือหย่าขึ้นมาแล้วเดินไปที่ประตูเต็นท์ทหารแล้วสั่งว่า

“คืนนี้เฝ้าสังดกตการณ์ให้ดี อย่าให้ใครเข้ามรบกวนข้าได้”

ต้าจ้วงและต้าหย่งทราบดีว่าฉินเหยียนกำลังคิดอะไร พวกเขาพยักหน้าทันทีและตอบว่า

“รับทราบ!”

...

วันถัดมา

ตำหนักจินหลวน

ในท้องพระโรง เสนาบดีฝ่ายบู๊ได้รายงานอย่างจริงจังว่า

“ฝ่าบาท ฝ่ายออกรบรายงานว่า องค์ชายสิบสี่เพิกเฉยต่อกฎระเบียบของทหาร ไม่เพียงแต่พาหญิงสาวออกไปด้วย แต่ยังรวบรวมผู้ชายจากทุกมุมเมือง ตอนนี้มีจำนวนกว่าห้าหมื่นคนแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ทันที่รายงานนี้หลุดออกมา เหล่าขุนนางต่างตกอยู่ในความเงียบทันที

“องค์ชายสิบสี่รวบรวมผู้ชายจำนวนมากเช่นนี้ไว้ทำไมกัน? หรือว่าจะให้ชาวนาอย่างพวกเขาที่จับแต่พลั่วกับเสียมมาเป็นแนวหน้าในสนามรบ?”

“นี่เป็นเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย นี่ไม่เท่ากับว่าเป็นการทำลายชีวิตมนุษย์หรอกหรือ? เอาชีวิตประชาชนในอาณาจักรฉินของพวกเราทำเป็นเรื่องเล่นๆ!”

ฮองเฮาฉินซวงหลานรีบใช้โอกาสนี้พูดซ้ำเติม

“ฝ่าบาท สงครามในเวลานี้กำลังตึงเครียด เมื่อสองกองทัพทำสงครามกัน ผู้กล้าจะต้องเป็นฝ่ายชนะ หากองค์ชายสิบสี่ยังประพฤติตัวเช่นนี้ต่อไป อาณาจักรฉินที่ยิ่งใหญ่อาจจะต้องพ่ายแพ้ให้แก่สงครามในครั้งนี้ก็เป็นได้นะเพคะ”

“ภายใต้รังที่พลิกคว่ำไม่มีไข่ที่สมบูรณ์ เราควรคิดถึงแผนระยะยาว และถอนองค์ชายสิบสี่ให้กลับมาก่อนที่จะสายเกินแก้นะเพคะฝ่าบาท!”

แม้ว่าฮ่องเต้ฉินจะไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อยว่าองค์ชายสิบสี่คิดจะทำอะไรอยู่ แต่ก่อนที่เขาจะออกเดินทาง เจ้าสิบสี่ได้ออกคำสั่งทหาร หากมีคำสั่งย้ายเขากลับมาในเวลานี้ ไม่เพียงแต่ทำลายเกียรติของเจ้าสิบสี่ แต่ยังเป็นการตบหน้าตัวเองอีกด้วย เขาคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วพูดว่า