องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1224

เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปแล้วชายชราก็เข้ามาประจบสอพลอว่า

“ท่านขอรับ ในเผ่าของเรามีของดีอยู่บ้าง ในอนาคตจะเป็นของท่านทั้งหมด ข้าจะพาท่านไปชมนะขอรับ”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อพยักหน้าแล้วพูดว่า “นำทางไปเถิด”

ชายชรารีบนำทางเขาเดินไปด้านในสวนลึก ไม่นานก็ได้มาถึงที่ที่คล้ายกับเป็นคอกแกะ

“พาข้ามาที่นี่ทำไม?” อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อขมวดคิ้วถามขึ้น

ชายชรายิ้มแล้วพูดว่า “รอประเดี๋ยวนะขอรับ ข้าน้อยจะเปิดประตูให้ แล้วท่านจะเข้าใจเอง”

เขาเปิดประตูแล้วเผยด้านใน อย่างแรกคือกลิ่นประหลาดที่ลอยมา อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อขมวดคิ้วแล้วมองไปด้านใน และทันใดนั้นทำเอาเขาอึ้งไป ในคอกแกะนี้ไม่ได้ขังแกะเอาไว้ แต่เป็นเหล่าผู้หญิงที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้า

พวกนางเนื้อตัวสกปรก ถูกเอาเชือกคล้องคอและผูกกับเสาเอาไว้ราวกับสัตว์เดรัจฉาน ทำได้เพียงคลานบนพื้นอย่างไม่เต็มใจ หญิงสาวเหล่านี้ดวงตาไร้ชีวิตชีวา ราวกับร่างไร้วิญญาณ พวกนางคลานอยู่ท่ามกลางปัสสาวะและอุจจาระ เมื่อเห็นว่ามีคนแปลกหน้ามา ก็ใช้ดวงตาที่เฉยชาจ้องมองพวกเขาเช่นเคย

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อไม่เคยพบเห็นเช่นนี้มาก่อน เขาตกใจอย่างมาก

“นี่......นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อพยายามอดกลั้นความอยากอาเจียนเอาไว้ เขาหันไปถามด้วยสายตาที่จ้องเขม็ง

ชายชราถูกถามและอึ้งไป เขาพูดอย่างประหลาดใจว่า “นี่ล้วนเป็นคนที่จับมาตอนทำการปล้นชิงที่อื่น บัดนี้เป็นของท่านทั้งหมดเลยขอรับ ไม่ว่าจะอยากสนุกหรือฟันทิ้งก็ได้ทั้งนั้น พวกนางอาจดูสกปรกไปหน่อย แต่ผิวพรรณก็......”

“หุบปาก!” อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อคลื้นไส้

แม้ว่าเขาจะเป็นคนทุ่งหญ้าเหมือนกัน แต่ชนเผ่าหนี่ว์เจินจะอยู่ใกล้กับที่ราบกลางมากกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเลย เมื่อมองไปยังเหล่าหญิงสาวที่ดวงตาไร้วิญญาณแล้ว พวกนางดูแล้วก็มีอายุเพียงสิบกว่าขวบเท่านั้น ดูแล้วมาจากหลากหลายที่ แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่ราบกลาง มีลักษณะเฉพาะที่แบ่งแยกได้ง่าย

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อกลับรู้สึกหัวชาไปหมด เขาอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า

“ที่เผ่าอื่นๆเองก็มีคนเช่นนี้อยู่ด้วยงั้นรึ?”

“มีขอรับ” ชายชราพูดราวกับเป็นเรื่องปกติ “เมื่อมีเทศกาลเหล่าขุนนางจะสังหารพวกนางบางคน หากไม่เพียงพอก็จะไปจับมาอีก เพียงแต่มีเพียงเหล่าขุนนางเท่านั้นที่จะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ คนทั่วไป......”

ยังไม่ทันพูดจบอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหงจื้อก็พูดอย่างเข้มงวดว่า

“ชำระกายพวกนางให้สะอาดแล้วสวมเสื้อผ้าให้ซะ จากนั้นก็ปล่อยพวกนางไป!”

“ปล่อยไปรึขอรับ?” ชายชราอึ้งไป จากนั้นก็รีบก้มศีรษะแล้วพูดอย่างเคารพว่า