องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1243

ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นองค์ชายใหญ่ของชนเผ่านวี่ห์เจิน ต่อมาได้รับตำแหน่งเป็นท่านผู้นำด้วยวิธีสกปรก

ครั้งหนึ่งเขาเคยยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจ และได้รับการชื่นชมจากทุกเผ่า แต่ตอนนี้เขากลับกลายเป็นทาสที่ต่ำต้อย ไม่มีโอกาสให้ลุกขึ้นมาผงาดอีกครั้ง

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะถึงคราวที่เขาจะแสดงความสามารถแล้ว โอกาสของเขามาถึงแล้ว

หลังจากที่เขาฟังความคิดเห็นทั้งหมด เขาก็พูดขึ้นมาว่า

“ท่านข่าน อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามพ่ะย่ะค่ะ!”

น้ำเสียงของเขา ทำให้ทุกคนถึงกับขมวดคิ้ว

พวกเขากำลังหารือกันอยู่ แต่เจ้าทาสคนนี้กลับพูดแทรกขึ้นมาอย่างนั้นหรือ?

แต่ในเวลานี้ทั่วป๋าหงเลี่ยมองเขา และใจกลับกระตุกเช่นกัน

เขาลืมชายคนนี้ไปได้อย่างไร ชายที่เคยเป็นถึงท่านผู้นำของชนเผ่านวี่ห์เจิน อีกทั้งเขายังเคยเผชิญหน้ากับหลี่ชางและกองทัพอาณาจักรฉินมาแล้ว

“ทุกคนเงียบ”

ทั่วป๋าหงเลี่ยโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ จากนั้นมองไปที่อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้และถามออกไปว่า

“เจ้ามีอะไรจะพูดหรือ?”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้มองไปที่ขุนนางคนอื่นอย่างหวาดกลัว เพราะทุกคนต่างมองมาที่เขาด้วยสายตาจะกินเลือดกินเนื้อ เขาจึงพูดออกมาอย่างประหม่าว่า

“ท่านข่าน กระหม่อมคิดว่าพวกเราอย่าเสี่ยงเลยพ่ะย่ะค่ะ”

นี่เป็นโอกาสที่จะให้เขาแสดงความสามารถ เขาจะยอมแพ้ได้อย่างไร

“อ้อ? ทำไมหรือ?”

ท่านข่าน ได้โปรดฟังที่กระหม่อมจะพูด”

“อืม เจ้าว่ามา”

“การใช้กำลังกองทัพของหลี่ชางนั้นแปลกประหลาดมาก เขาเด็ดเดี่ยว ท่านข่านเคยได้ยินมาแล้วใช่หรือไม่ว่าเขานำกองทัพทหารม้าสามพันนายบุกเข้ามาในดินแดนของชนเผ่านวี่ห์เจิน โจมตีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรา ไม่ว่าจะเป็นภูเขาหลางจูชู เมืองหลวงที่เจ้อหลี่มู่เหมิงและเมืองเปียงยาง

ทั่วป๋าหงเลี่ยพยักหน้าอย่างหนักแน่น แน่นอนว่าเขาเคยได้ยินเรื่องเหล่านี้มาแล้ว

ในเวลานี้ ขุนนางคนอื่นๆ กลับหัวเราะเยาะ

“นี่มันหมายความว่าอย่างไร? หมายความว่าชนเผ่านวี่ห์เจินของเจ้าไร้ความสามารถอย่างไรล่ะ!”

“ถูกต้อง ถูกเด็กเมื่อวานซืนนำกองทัพทหารสามพันนายโค่น ฮ่าๆ”

ขุนนางต่างหัวเราะกับความล้มเหลวของพวกเขา แต่ใครจะรู้ว่าคำเยาะเย้ยของพวกเขาไม่ได้ทำให้อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้เสียการควบคุมเลย