องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1261

พระราชวัง อาณาจักรพัลแฮ

หลังจากที่ผ่านการต่อสู้มาทั้งคืน ในที่สุดสงครามก็สิ้นสุดลง

มีไม่เพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่ยังคงมีการต่อสู้บ้างประปราย

คนเถื่อนจากอาณาจักรต้าเยว่จื้อได้บุกเข้ามาในพระราชวังและเริ่มสร้างความวุ่นวายและใช้กำลังอย่างป่าเถื่อน

ในพระราชวังมีบรรดาผู้หญิงที่ยังไม่ได้หนีออกไป มีทั้งองค์หญิงและพระสนม

อีกทั้งคนเถื่อนกลุ่มนี้ยังคุ้นเคยกับใช้ชีวิตในทุ่งหญ้า ไม่เคยเห็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวย ผิวเนียนละเอียดเช่นนี้มาก่อน พวกเขารีบคว้าตัวพวกนางเหมือนหมาป่าที่หิวกระหายทันที

“อ๊ะ!”

“ช่วยด้วย!”

“ช่วยข้าด้วย!”

สักพักมีเสียงร้องให้ช่วยดังขึ้นมาเรื่อยๆ

อีกด้านหนึ่งของพระราชวัง มีตำหนักด้านในอีกที่หนึ่งที่งดงาม

ฮ่องเต้อาณาจักรพัลแฮถูกทั่วป๋าเยี่ยนใช้เท้าเหยียบตัวไว้กับพื้น ทำให้เขาไม่สามารถขยับตัวได้เลย

ทั่วป๋าเยี่ยนรู้สึกตื่นเต้นและมีความสุข เขามองไปที่ฮ่องเต้อาณาจักรพัลแฮแล้วหัวเราะเสียงดัง

“ตาแก่ เจ้ายังจำในสิ่งที่ข้าพูดในตอนนั้นได้หรือไม่? ข้าบอกเจ้าว่าข้าจะกลับมาในอีกสองวัน และเมื่อถึงตอนนั้นข้าจะทำลายทุกคนที่อยู่ในอาณาจักรพัลแฮ เจ้าทำได้หรือไม่? หือ?”

ทั่วป๋าเยี่ยนพลันมีสายตาดุร้ายและน่ากลัวมากขึ้น ดวงตาเขาแดงก่ำ

สีหน้าของเขาในเวลานี้แตกต่างจากเมื่อคืนอย่างสิ้นเชิงราวกับเป็นคนละคน

ฮ่องเต้อาณาจักรพัลแฮไม่พูดอะไร แต่เขากลับจ้องไปที่ทั่วป๋าเยี่ยน หวังเพียงว่าจะกัดอีกฝ่ายให้ตาย

ทั่วป๋าเยี่ยนหัวเราะเสียงดังและพูดว่า

“ตาแก่ เจ้ารู้สึกไม่พอใจมากขนาดนี้เลยหรือ? เจ้าอยากจะด่าข้าใช่หรือไม่? เจ้าด่าข้าได้ ถ้ามันทำให้เจ้ามีความสุข แต่ความจริงแล้วเจ้าไม่มีทางเลือกอื่นต่างหาก”

ฮ่องเต้อาณาจักรพัลแฮได้แต่นิ่งเงียบ แต่ความโกรธในสายตาเขาค่อยๆ แผดเผาราวกับเปลวไฟ

“เหอะ ทำไมไม่พูดล่ะ? เจ้าคิดว่าตัวเจ้าสูงส่งนักหรือ? คิดว่าใจกว้างมากนักหรือ?”

ทั่วป๋าเยี่ยนยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นโบกมือสั่งว่า

“ข้าได้ยินมาว่าในตำหนักนี้มีผู้หญิงอยู่มาก จับพวกมันมาให้หมด”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อทหารรอบๆ ทั่วป๋าเยี่ยนได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็รับคำสั่งและออกไปทันที

เมื่อฮ่องเต้อาณาจักรพัลแฮเห็นเช่นนั้น เขาพลันมีสีหน้าวิตกกังวลในทันที

ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้น จ้องไปที่ทั่วป๋าเยี่ยนอย่างดุเดือดและตะโกนว่า

“เจ้าคิดจะทำอะไร? เจ้ามีเรื่องอะไรกันแน่ เจ้าก็มาหาข้าสิ เรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับพวกนาง!”