องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1297

แต่ทว่าเขากลับมาปฏิกิริยาตอบกลับอย่างรวดเร็ว เขาถามด้วยความสงสัย

“ไม่ใช่สิ แม่ไก่ตัวนี้เจ้าได้มาจากที่ใด?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ จ้าวจือหย่าก็ยิ้มออกมา แล้วอธิบายว่า

“ประชาชนถวายมาให้เพคะ ท่านอ๋องไม่รู้อะไรเสียแล้ว หลังจากที่ประชาชนอาณาจักรฉินได้ยินว่าเกิดแผ่นดินไหวที่อาณาจักรหลู่ หน่วยกู้ภัยก็ถูกจัดตั้งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว นั่งรถเกวียนมาถึงที่นี่ อีกทั้งยังนำแม่ไก่ตัวนี้มาด้วย บอกว่าช่วยเสริมสร้างสารอาหารให้ประชาชนเพคะ”

“หลังจากที่พวกเขามาถึง ประชาชนปฏิเสธที่จะขอรับของเหล่านี้ แต่พวกเขายืนกรานว่ามอบให้ท่านอ๋องกินเพื่อฟื้นฟูร่างกาย หม่อมฉันพยายามเกลี้ยกล่อมพวกเขาอยู่นาน แต่ก็ไม่อาจต้านทานพวกเขาได้ ต้าหย่งจึงแบ่งครึ่งแม่ไก่ตัวนี้ ครึ่งหนึ่งเอาไว้ทำอาหาร อีกครึ่งหนึ่งอยู่ในน้ำแกงนี้เพคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินเหยียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื้นตันในใจ เขาจมอยู่ในความรู้สึกนั้นนานพอสมควร

ในตอนนี้เขาเข้าใจความหมายของประโยคที่ว่า “ทำให้ประชาชนไม่กังวล ประชาชนย่อมยกตัวเจ้าให้สูงขึ้น”

“ท่านอ๋อง ได้โปรดรีบทานตอนยังร้อนเถิดเพคะ นี่ถือว่าเป็นความปรารถนาดีที่ประชาชนมอบให้ท่านด้วย”

เมื่อเห็นว่าฉินเหยียนนั่งอึ้งไป จ้าวจือหย่าก็เร่งเร้าอีกฝ่าย ฉินเหยียนได้สติจึงหยิบชามและตะเกียบขึ้นมา จากนั้นก้มหน้าซดน้ำแกง

น้ำแกงไก่ที่เคี่ยวกำลังดี รสชาติเข้มข้น ความอร่อยกระจายอยู่เต็มปากเขา ยิ่งกระตุ้นความอยากอาหารของเขาทันที เขาซดน้ำแกงจนหมดภายในเวลาอันรวดเร็ว

จ้าวจือหย่าที่อยู่ข้างๆ พลันมีสีหน้าโล่งใจ มองฉินเหยียนที่กำลังซดน้ำแกงด้วยสายตาอบอุ่น

หลังจากทานอาหารเสร็จ ฉินเหยียนก็เอนตัวลงอีกครั้ง เขาคำนวณระยะทาง แล้วพูดด้วยความประหลาดใจ

“เจ้าเพิ่งบอกข่าว่ามีประชาชนสองสามคนเดินทางจากอาณาจักรฉินมายังเมืองฉีด้วยรถลากเกวียนเพื่อช่วยบรรเทาภัยพิบัติอย่างนั้นหรือ?”

จ้าวจือหย่าพยักหน้า

ฉินเหยียนอดไม่ได้ที่จะสูดอากาศเย็นๆ แล้วถอนหายใจ

“ไม่ต้องพูดถึงเกวียนลาก ขนาดแค่นั่งรถและเดินทางเจ็ดแปดวัน ประชาชนเหล่านี้ทำให้ข้าประทับใจมากจริงๆ”

จ้าวจือหย่าเองก็พูดชมด้วยเช่นกัน “ใช่แล้วเพคะ ตอนแรกหม่อมฉันตกใจมาก ท่านอ๋อง ท่านคิดว่าทางการควรให้รางวัลพวกเขาหรือไม่เพคะ?”

ฉินเหยียนพยักหน้า อาณาจักรฉินไม่ชื่นชมคนคนเหล่านี้ได้อย่างไร?

ดังนั้นฉินเหยียนจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดและพูดว่า

“เอาอย่างนี้แล้วกัน พวกเรามอบรถยนต์คันเล็กให้ประชาชนในแต่ละครัวเรือนเถิด อีกอย่างลองหาโอกาสที่จะชมเขาไปทั่วทั้งจิ่วโจว นอกจากนี้รถเกวียนที่เขาขับมา เราซื้อคืนกลับมาเถิด หลายปีมานี้ นี่เป็นเรื่องพิสูจน์ที่ดีว่าเมื่ออาณาจักรฉินเผชิญหน้ากับภัยพิบัติ ยังสามารถสร้างแรงกระตุ้นให้คนรุ่นต่อๆ ไปอีกด้วย!”

“เพคะ! ท่านอ๋อง!”

สิ่ที่ฉินเหยียนพูดนั้นลึกซึ้งมาก จ้าวจือหย่าพลันรู้สึกประทับใจ

หลังจากได้รับคำแนะนำแล้ว ฉินเหยยีนรู้สึกว่าร่างกายของเขาต้องได้รับการพักผ่อนจริงๆ เพราะแค่เขาดื่มน้ำแกง กลับทำให้เขารู้สึกง่วงอีกครั้ง

เมื่อเห็นท่าทีเช่นนั้น จ้าวจือหย่าก็รีบช่วยประคองเขาให้นอนลงและพูดเบาๆว่า

“ท่านอ๋อง ได้โปรดพักผ่อนก่อนเถิดเพคะ หม่อมฉันจะช่วยคอยดูแลแทนท่านเองว่างานช่วยเหลือบรรเทาทุกข์เป็นไปอย่างระเบียบเรียบร้อย”