องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1314

ทั้งสองคุยกันอยู่นาน เมื่อคุยกันเรื่อยๆแล้วหัวเรื่องก็มีมากขึ้น และพูดคุยถึงเรื่องเกี่ยวกับพัฒนาการล่าสุดของพวกเขาเอง

อู๋เจี๋ยประหลาดใจในตัวหลิวอวี่หลินในเรื่องนี้ที่สุด เขาขมวดคิ้วถามขึ้นว่า

“เจ้าสี่ เดิมทีเจ้าก็ได้เป็นผู้นำตระกูลหลิวแล้วไม่ใช่รึ? แล้วเหตุใดจึงไม่อยู่เป็นผู้นำ มาที่นี่ทำไมรึ?”

ว่าแล้วอู๋เจี๋ยก็พูดตำหนิว่า “อาณาจักรฉินคิดจะทำอะไรกันแน่ พวกเขาคิดจะกลั่นแกล้งเจ้ารึไง เจ้าสละตำแหน่งผู้นำตระกูลมาเข้าร่วมกับอาณาจักรฉินแท้ๆ เสียสละอย่างยิ่ง แต่พวกเขากลับให้เจ้ามาลำบากที่นี่เนี่ยนะ?”

ในขณะที่พูดอู๋เจี๋ยก็เดือดดาลอย่างยิ่ง เขากำหมัดแน่นราวกับอยากต่อยคน

หลิวอวี่หลินรู้สึกทำอะไรไม่ถูก เขาอธิบายว่า

“พวกเขาไม่ได้กลั่นแกล้งข้า ข้าตอบตกลงจะมาเป็นฝ่ายควบคุมกรมโยธาธิการที่นี่เอง”

“เพราะเหตุใด?”

อู๋เจี๋ยมองหลิวอวี่หลินอย่างสงสัยแล้วพูดว่า “เจ้าหาเรื่องใส่ตัวชัดๆเลยไม่ใช่รึ?”

หลิวอวี่หลินส่ายหน้า ที่จริงเขาเองก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร จึงได้ถามกลับว่า

“แล้วเจ้าล่ะพี่สอง ที่มาที่นี่ก็เพื่อจะเข้าร่วมเป็นลูกเรืองั้นรึ?”

“ใช่แล้ว ข้าและพี่ใหญ่รวมถึงเจ้าสามต่างก็ปฏิบัติตามแผนของเจ้า พี่ใหญ่คอยอยู่ต่อที่อาณาจักรพัลแฮ เจ้าสามไปสมัครเป็นทหารชายแดน ส่วนข้าก็มาที่นี่เพื่อจะเข้าร่วมเป็นลูกเรือ”

เมื่อได้ยินดังนั้นหลิวอวี่หลินก็โล่งอก และรู้สึกใจอย่างยิ่งที่ไม่เสียแรงวางแผน

เขายิ้มแล้วพูดว่า “พี่สอง หลายวันมานี้อาณาจักรฉินกำลังรับสมัครลูกเรือพอดี เจ้าต้องทำให้ดีล่ะ หากสามารถขึ้นเป็นผู้นำได้ ในอนาคตหากอาณาจักรฉินสร้างกองทัพเรือจริงๆ โอกาสที่เจ้าจะก้าวหน้าอย่างยิ่งก็จะมาถึง”

อู๋เจี๋ยได้ยินดังนั้นไม่เพียงแต่จะไม่ดีใจเท่านั้น กลับพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดว่า

“ข้าเห็นว่าอาณาจักรฉินดำเนินการเรื่องกองเรืออย่างเต็มที่ มีชาวเมืองจะเข้าร่วมมากมายเพียงนั้น คนมากมายเพียงนี้ข้าจะขึ้นไปตำแหน่งผู้นำได้ง่ายๆได้อย่างไรกันเล่า”

“พี่สองอย่าได้ดูถูกตนเองเลย” หลิวอวี่หลินหรี่ตายิ้มแล้วพูดว่า “แม้ว่าคนจะมากมาย แต่เจ้าก็มีข้อได้เปรียบที่คนอื่นไม่มี”

อู๋เจี๋ยตาเป็นประกายแล้วถามว่า “ข้อได้เปรียบอะไรรึ?”

หลิวอวี่หลินหัวเราะ จากนั้นก็พูดว่า “บัดนี้อาณาจักรฉินกำลังจะบูรณาการเป็นหนึ่งเดียวกับเยี่ยนเป่ย พวกเขาอยากจะให้คนเยี่ยนเป่ยมาเข้าร่วมเรื่องต่างๆของอาณาจักรฉินอย่างยิ่ง โดยเฉพาะตระกูลขุนนาง”

“ตัวอย่างเช่นเจ้า เจ้าสมัครเป็นลูกเรืออย่างกระตือรือร้น เกรงว่าอาณาจักรฉินจะต้องทำให้เจ้าเป็นแบบอย่างแน่นอน ไม่แน่ว่าในหลายๆครั้งอาจให้ทางลัดกับเจ้าก็ได้”

“มีเรื่องเช่นนี้ด้วยงั้นรึ?”

อู๋เจี๋ยเบิกตากว้างแล้วพูดว่า “หากเป็นเช่นนี้ ข้าก็ประหยัดไปได้มากเลยสิ?”