องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1358

เสียงตะโกนนี้ทำให้คนที่อยู่โดยรอบพลันมีกำลังใจขึ้นมาในทันที ทุกคนต่างมองออกไปที่ด้านนอก

เป็นผลให้พวกเขาเห็นทหารสวมชุดเกราะสีดำและทรงพลัง สวมหมวก ถือหอก ควบม้าขี่ออกไปหาอาเอ๋อร์ผีที่ตะโกนต่อว่าพวกเขาอยู่ที่หน้าฐานที่มั่น

ภาพเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้ทุกคนต่างเบิกตากว้างในทันที

หลี่ชางมองไปที่ด้านหลังของทหารชุดเกราะสีดำ หันศีรษะไปถามด้วยความประหลาดใจ

“ทหารคนนั้นคือใครกัน? กองพันไหน?”

แม่ทัพที่ยืนอยู่ด้านข้างก็เบิกตากว้างเช่นกันและพูดอย่างระมัดระวัง

“ข้าคลับคล้ายคลับคลาว่ารู้จักเด็กคนนี้ขอรับ เป็นคนมาจากตระกูลหยาง เป็นน้องชายร่วมสาบานของจางจวิ้น ลูกชายบุญธรรมของจางฝู่ พวกเขามีกันทั้งหมดสี่คนขอรับ เด็กคนนี้เข้าร่วมกองทัพเมื่อสองวันก่อน แต่ยังไม่ได้วางแผนหรือสอนงานให้เขาเลยขอรับ...”

“วุ่นวายอะไรขนาดนั้นเชียว... เขาอยากตายหรือไร?”

หลี่ชางโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“พาตัวเขากลับมาเร็วเข้า อย่าส่งเจ้าเด็กไม่รู้เรื่องรู้ราวไปตายเลย!”

ชายหนุ่มที่เขาไม่ทราบที่มาที่ไปกำลังพุ่งเข้าไปหาอาเอ๋อร์ผี นั่นไม่ได้หมายความว่าอีกฝ่ายกำลังส่งตัวเองไปตายหรือ?

แม่ทัพที่อยู่ข้างๆ หลี่ชางกลืนน้ำลายพร้อมกับส่ายหน้าแล้วพูดว่า

“ท่านผู้บัญชาการ มันสายเกินไปแล้วขอรับ”

ใจของหลี่ชางหล่นวูบ หลังจากนั้นเขาก็ถอยหายใจออกมา

“ความกล้าหาญของเขาเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง หากเขามีชีวิตกลับมาได้ ข้าจะเชิญเขาให้มาดื่มกับข้า”

เมื่อแม่ทัพได้ยินเช่นนั้นในใจพลันคิดว่า

“เกรงว่าคงไม่มีโอกาสนั้นแล้ว อาเอ๋อร์ผีไม่ใช่คนที่จะล้มได้ง่ายๆ เลย...”

เมื่ออาเอ๋อร์ผีเห็นทหารสวมชุดเกราะสีดำ ถือหอกพร้อมกับควบม้ามาทางเขา เขาก็อึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นส่งเสียงไม่พอใจออกมา

“ชุดเกราะทหารบกทั่วไปของอาณาจักรฉิน? ทหารบกธรรมดาๆ กล้าออกมาหาที่ตายถึงที่นี่ เช่นนั้นข้าจะสนองความต้องการให้เจ้าเอง!”

หลังจากพูดจบ เขาก็ยกค้อนทั้งสอง กระทุ้งไปที่ท้องม้าเพื่อกระตุ้นให้ม้าวิ่งไปข้างหน้า ความเร็วของม้าเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า

“ฮี้ ฮี้”

ม้าควบไปทำให้เกิดคลื่นทะเลทราย

ตอนที่เขาอยู่ห่างจากทหารชุดเกราะสีดำเพียงไม่กี่ก้าว อาเอ๋อร์ผีก็เหวี่ยงค้อนและฟาดออกไปถึงสามครั้งติดต่อกัน

“เจ้าคิดว่าข้ากลัวเจ้าอย่างนั้นหรือ!”

หยางคังพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ ยกหอกในมือขึ้น และเหวี่ยงออกไปอย่างแรงเพื่อป้องกันการโจมตีของอาเอ๋อร์ผี

ทั้งสองอยู่ห่างกันเพียงครึ่งเมตร

เมื่ออาเอ๋อร์ผีเห็นท่าทีเช่นนี้ เขาพลันมีสีหน้าร้ายกาจมากขึ้น ขาทั้งสองข้างเกาะแน่นไปที่ท้องม้า และเหวี่ยงค้อนออกไปอีกครั้ง

หยางคังส่งเสียงไม่พอใจออกมา จากนั้นยกหอกเพื่อสกัดอีกครั้ง

“เคร้ง”

เสียงกระทบที่ดังขึ้น ทำให้สถานการณ์ของหยางคังดูร่อแร่มากขึ้น เขาสูญเสียการทรงตัวและแรงในการจับหอก

หยางคังกัดฟันแน่นและต้านไว้อีกพักหนึ่ง จากนั้นใช้หอกพยุงร่างของตนเองเพื่อไม่ให้อาเอ๋อร์ผีเข้ามาเกาะแกะได้