องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1401

เมืองจินสุ่ย ในเวลานี้

ทั่วป๋าเยี่ยนบุกเข้าไปในเมือง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

สถานที่นี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นของอาณาจักรคุชะ แต่ตอนนี้ตนได้เข้ามาครอบครอง เทียบเท่ากับว่าได้ยึดอาณาจักรคุชะเอาไว้ได้แล้ว

ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นี้ทำให้เขามีความสุขมาก

จากนี้ไป อาณาจักรคุชะจะสิ้นชื่อ และชาวตาดจะใช้สถานที่นี้เริ่มโจมตีอาณาจักรฉิน

เมื่อถึงเวลานั้นอาณาจักรฉินถูกทำลาย ส่วนเขาก็ได้แก้แค้น

ทันทีที่คิดถึงเรื่องนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าเขาก็ชัดเจนมากขึ้น

เขาพูดขึ้นมาทันที

“ทหาร ส่งทหารกลับไปแจ้งข่าวที่ดินแดนชาวตาดว่าเรายึดครองอาณาจักรคุชะได้ทั้งหมดแล้ว”

เมื่อประโยคนี้ดังขึ้น รองแม่ทัพที่อยู่ข้างๆ ก็รีบตอบรับและเดินออกจากห้องไป

ตอนนี้เหลือแค่ทั่วป๋าเยี่ยน แววตาเขาเต็มไปด้วยประกายแห่งความสุข

“อาณาจักรฉิน คอยดูเถิด ข้าจะล้างความอับอายก่อนหน้านี้ให้หมดสิ้น ข้าจะก่อกวนพวกเจ้าจนอยู่ไม่สุขเอง!”

ทั่วป๋าเยี่ยนพูดเสียงเย็น เสียงของเขาเย็นเยียบ

เขาเกลียดอาณาจักรฉินเข้ากระดูกดำ โดยเฉพาะฉินอวี่

ดังนั้นเขาหวังเป็นอย่างมากว่าเขาจะทำลายอาณาจักรฉินได้ด้วยน้ำมือของเขาเอง

แต่ ณ เวลานี้

เสียงฝีเท้าที่ดูเร่งรีบดังขึ้น

มีทหารคนหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“ท่านแม่ทัพ แย่แล้วพ่ะย่ะค่ะ กองทัพอาณาจักรคุชะเริ่มตอบโต้กลับแล้ว!”

ในเวลานี้ ทหารนายนั้นพูดอย่างเป็นกังวลพร้อมกับมีสีหน้าหวาดกลัว

ในเวลานี้ สีหน้าของทั่วป๋าเยี่ยนเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเขาขมวดคิ้วแน่นและตะโกนขึ้นมาว่า

“เจ้าพูดเรื่องไร้สาระอะไรกัน? ก่อนหน้านี้อาณาจักรคุชะถูกข้าตามฆ่าเหมือนกับสุนัขหลงทาง พวกมันจะมีกำลังตอบโต้กลับได้อย่างไรกัน!”

ทั่วป๋าเยี่ยนไม่เชื่อและตะโกนออกมาอย่างดุเดือด

“ท่านแม่ทัพ เป็นเรื่องจริงพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเตรียมโจมตีเมืองพ่ะย่ะค่ะ!”

ทหารนายนั้นยังคงยืนยัน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เฮอะ! ก็แค่พวกไร้ประโยชน์ ข้าจะมอบบทเรียนให้พวกมันเอง อาณาจักรคุชะมีความสามารถที่ไหนกัน!”

ทั่วป๋าเยี่ยนตะคอกกลับแล้วเดินจากไป

ในเมื่ออาณาจักรคุชะกล้ากลับมา เขาเองก็ไม่กลัว

เพราะแม้ว่าตอนนี้รอบตัวเขามีกองกำลังมากกว่าหนึ่งแสนนาย กองกำลังอื่นๆ ได้แยกย้ายไปตามเมืองต่างๆ เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย แต่กลับมิใช่ปัญหาสำหรับเขาที่ต้องเผชิญหน้ากับกองกำลังอาณาจักรคุชะ

เมื่อเขามาถึงกำแพงเมือง เขาเห็นกองทัพขนาดใหญ่วิ่งมาจากระยะไกล

สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น จำนวนคนที่ไม่อาจบอกได้แน่ชัดว่ามีจำนวนเท่าใด

อย่างไรก็ตามเมื่อพิจาณาจากเหตุการณ์นี้แล้ว เห็นได้ชัดว่ามีมากกว่าหนึ่งแสนคนแน่นอน

ในเวลานี้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกชาไปทั้งตัว มีเหงื่อหยดลงมา

“บ้าเอ้ย อาณาจักรคุชะมีกองกำลังมากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?

ในเวลานี้ทั่วป๋าเยี่ยนตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของสถานการณืตรงหน้า และสบถออกมาด้วยความโมโห

รองแม่ทัพเองก็กลัวเช่นเดียวกัน

แต่หลังจากที่สังเกตอย่างดี เขาก็พูดออกมาอย่างหวาดกลัวว่า

“ท่านแม่ทัพ นั่นดูเหมือนว่าจะไม่ใช่กองทัพของอาณาจักรคุชะพ่ะย่ะค่ะ แต่... เป็นกองทัพอาณาจักรฉิน!”