องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1406

ในเวลานี้ เขาพยักหน้าและถอนหายใจ และไม่พูดอะไรต่อ

ทั่วป๋าหงเลี่ยโบกมือปัดแล้วพูดว่า

“ท่านราชครู หากไม่มีอะไรแล้ว ท่านกลับไปพักผ่อนเถิด!”

หลังจากได้ยินเขาพูดเช่นนั้น หลี่เยี่ยนคังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นกัดฟันและพูดว่า

“ท่านข่าน ถ้าท่านยืนกรานที่จะต่อสู้กับอาณาจักรฉิน ข้าจะไม่หยุดท่าน แต่ข้ามีเรื่องจะบอกท่านเอาไว้หนึ่งเรื่องพ่ะย่ะค่ะ”

“หากท่านมีเรื่องอะไรจะพูด ก็พูดมาเถิด” ทั่วป๋าหงเลี่ยพยักหน้า

“ได้โปรดเปลี่ยนผู้นำทัพในครั้งนี้ ทั่วป๋าเยี่ยนไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้นำกองทัพพันธมิตรสามแสนนายพ่ะย่ะค่ะ!”

หลี่เยี่ยนคังได้แสดงเจตนาของเขาชัดเจน หวังว่าทั่วป๋าหงเลี่ยจะได้สติขึ้นมาบ้าง เขาเข้าใจดีว่าทั่วป๋าเยี่ยนเป็นทายาทรุ่นที่สองของราชวงศ์นี้ แต่เขาเป็นคนไร้ความสามารถ

หลังจากที่ทั่วป๋าหงเลี่ยได้ยินหลี่เยี่ยนคังพูดเช่นนั้น เขาหรี่ตาเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลี่เยี่ยนคังจะกล้าร้องขอถึงขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนผู้นำทัพ เพราะทั่วป๋าเยี่ยนเป็นหลานชายของเขา

ในสายตาเขา ทั่วป๋าเยี่ยนไม่ใช่คนไร้ประโยชน์ ในทางกลับกันเขากลับรู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นฉลาดมากแต่ขาดแค่ประสบการณ์

ในเวลานี้ ท่าทีของหลี่เยี่ยนคังกลับมั่นใจมากขึ้น

“ท่านข่าน โปรดคิดให้ดีเสียก่อนพ่ะย่ะค่ะ มิฉะนั้นกองทัพที่แข็งแกร่งจำนวนสามแสนนายนี้ เกรงว่าจะกลายเป็นก้าวสำคัญให้กับอาณาจักรฉิน เมื่อถึงเวลานั้นพวกเราชาวตาดจะตกอยู่ในอันตรายพ่ะย่ะค่ะ!”

หลังจากได้ยินหลี่เยี่ยนคังพูดเช่นนั้นแล้ว ทั่วป๋าหงเลี่ยก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป

ตาเขาเบิกกว้างและตะโกนขึ้นมาว่า

“ท่านราชครู เหตุใดท่านถึงมีความอคติต่อทั่วป๋าเยี่ยนมาโดยตลอด? ท่านมิเห็นหรือว่าสงครามอาณาจักรคุชะ เพียงแค่ครึ่งเดือน เยี่ยนเอ๋อร์สามารถจัดการพวกมันได้ ความสามารถของเขายังทำให้ท่านสงสัยอยู่อีกหรือ?”

“ข้า ชาวตาดที่มีกองกำลังพันธมิตรกว่าสามแสนนาย จะกลัวพวกอาณาจักรฉินได้อย่างไร? เรื่องเปลี่ยนผู้นำทัพปัดตกไปได้เลย ข้าไม่เห็นด้วย และข้าจะขอเพิ่มกองกำลัง!”

หลังจากพูดจบ ทั่วป๋าหงเลี่ยพลันสะบัดเสื้อและเดินหนีไป

หลี่เยี่ยนคังได้แต่มองตามแผ่นหลังเขาไปและหน้าซีดลงทันที

เขาไม่คาดคิดว่าทั่วป๋าหงเลี่ยจะดื้อรั้นขนาดนี้ และไม่คิดถึงสิ่งที่เขาพูดเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้เขาไม่สนใจเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว เพราะเขารู้ว่าชาวตาดกำลังเริ่มต้นเดินทางไปสู่จุดจบ

ในที่สุดหลี่เยี่ยนคังยอมเดินออกมาจากเต็นท์ด้วยความงุนงง และเริ่มมีสีหน้าเศร้าหมอง

ใจเขาเต็มไปด้วยความผิดหวังและเสียใจ

...

ในเวลาเดียวกัน ฝั่งอาณาจักรฉิน

ฉินชงได้รับรายงานผลการต่อสู้ของกองกำลังแนวหน้า พลันมีสีหน้ามีความสุขและเดินเข้าไปหาฉินเหยียนในวัง

“น้องสิบสี่! น้องสิบสี่! น้องสิบสี่!”

ฉินชงดึงฉินเหยียนออกจากห้องและตะโกนอย่างตื่นเต้น

“พี่ใหญ่ มีเรื่องน่ายินดีหรือ ท่านพี่ถึงได้ดูตื่นเต้นเช่นนี้?” ฉินเหยียนยิ้ม

“ฮ่าๆ ชัยชนะครั้งใหญ่น่ะสิ! อาณาจักรฉินชนะแล้ว!”