องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 203

ข้างรถม้า

จ้าวจือหย่ามองไปที่หลุมฝังศพของวีรบุรุษและกล่าวอย่างน่าสนเท่ห์ว่า

"ดูเหมือนว่าอ๋องเหยียนผู้ที่ไม่มีสิ่งใดที่ทำไม่ได้รู้มาก่อนแล้วว่าตระกูลหยางมีบุตรสาว มิเช่นนั้นแล้วจะใจดีเช่นนี้และสร้างสุสานที่งดงามทั้งมีรูปปั้นได้อย่างไร"

ฉินเหยียนที่อยู่ข้างๆโต้กลับว่า

"ตอนนั้นข้าไม่รู้จริงๆ ข้าเพียงแต่เคารพนับถือวีรบุรุษเท่านั้นจริงๆ"

"ผู้ใดจะเชื่อเล่า"

จ้าวจือหย่าเบือนหน้าและไม่สนใจ

ระหว่างทางกลับไม่มีการสนทนาใดๆ

ฉินเหยียนหลับตาแสร้งหลับ ดังคำกล่าวที่ว่าเมื่อสตรีสามคนมาอยู่รวมกันช่างวุ่นวาย การมีหญิงสาวมากมายก็เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวเช่นกัน

ยังมิทันได้หยางจิ่นซิ่วจ้าวจือหย่าก็เริ่มหึงหวงเสียแล้ว และยังมีจ้าวจีเอ๋อร์ที่อยู่ตรงกลางอีก

"เฮ้อ บรรยากาศบัดซบเช่นนี้ ช่วยด้วย!

บรรยากาศในรถม้าผิดปกติเป็นอย่างมาก

จ้าวจีเอ๋อร์รู้สึกเหนื่อยล้าเล็กน้อยจึงพิงหยางจิ่นซิ่ว

สายตาของหยางจิ่นซิ่วจ้องมองไปที่ฉินเหยียนคล้ายตั้งใจคล้ายไม่ตั้งใจเป็นครั้งคราว ในขณะที่จ้าวจือหย่าแสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจและอ่านหนังสืออยู่ตลอด

เมื่อรถม้าเข้ามาในเมืองก็มีเสียงผู้คนบนท้องถนน

และบังเอิญได้ยินเสียงคนกำลังเล่าเรื่องอยู่ข้างถนนว่า

"กล่าวกันว่าตระกูลหยางเต็มไปด้วยผู้ภักดี....."

หูของหยางจิ่นซิ่วกระตุก นักเล่าเรื่องผู้นี้ดูเหมือนจะบอกเล่าเรื่องราวของครอบครัวของนาง!

"องค์หญิงสาม ท่านฟังสิ ที่นักเล่าเรื่องกำลังเล่าอยู่คือเรื่องของท่านปู่ของข้า!"

จ้าวจีเอ๋อร์เงี่ยหูฟัง สิ่งที่กำลังเล่าอยู่คือเรื่องราวที่กล้าหาญของตระกูลหยางจริงๆ

"หยุดรถ!"

รถม้าจึงหยุด หยางจิ่นซิ่วรู้สึกตื่นเต้นมากจึงดึงมือของจ้าวจีเอ๋อร์ และกล่าวว่า

"องค์หญิงสาม ลงไปฟังเป็นเพื่อนข้าสักครู่เถิดนะ!"

จ้าวจีเอ๋อร์รู้สึกเหนื่อยล้าอยู่บ้างจึงปฏิเสธว่า

"วันนี้เดินทางทั้งวันแล้ว เจ้าไม่เหนื่อยหรือ ไม่เช่นนั้นพวกเรากลับไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ข้าจะมาฟังเรื่องเล่าเป็นเพื่อนเจ้าดีหรือไม่"

หยางจิ่นซิ่วกล่าวอย่างเอาแต่ใจว่า

"แต่ข้าอยากฟังนี่นา ที่เขาเล่าคือเรื่องของท่านปู่ของข้าเชียวนะ!"

จ้าวจีเอ๋อร์เถียงสู้นางมิได้จึงกล่าวว่า

"ในเมื่อเจ้าอยากฟังมากก็ลงไปฟังเถิด ข้าจะกลับไปรอเจ้า"

หยางจิ่นซิ่วรู้สึกปิติยินดี แต่ก็เป็นห่วงอาการบาดเจ็บขององค์หญิงสาม นางมองไปที่ฉินเหยียนและกล่าวว่า

"ช่างมันเถิด ข้าไม่ไว้วางใจ"

ฉินเหยียนลืมตาขึ้นและกล่าวว่า

"มีอะไรไม่ไว้วางใจ ยังกังวลว่าข้าจะรังแกองค์หญิงสามของเจ้าหรือ?"

"ก็ใช่น่ะสิ เจ้าคิดว่าข้ากังวลอะไรเล่า?"

หยางจิ่นซิ่วกล่าวปฏิเสธ

"เจ้าคนสารเลว ผู้ใดจะรู้ว่าเจ้ามีเจตนาชั่วร้ายอันใด"

จ้าวจีเอ๋อร์รีบประนีประนอมโดยกล่าวว่า

"หู่นิว เจ้าเป็นคนบอกข้ามิใช่หรือว่าบาดแผลนี้เป็นท่านอ๋องที่รักษาให้ ท่านอ๋องไม่ทำร้ายข้าหรอก ดังนั้นเจ้าจงวางใจและไปฟังนิทานเถิด"

ฉินเหยียนสมทบว่า

"วางใจเถิด ข้าไม่สามารถกินองค์หญิงสามของเจ้าได้หรอก"

หยางจิ่นซิ่วกลอกตาใส่ฉินเหยียน และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า

"หากเจ้ากล้ารังแกองค์หญิงสามของข้า ข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่!"

จากนั้นก็หันกลับมาทำหน้ายิ้ม และพูดกับจ้าวจีเอ๋อร์ว่า

"เช่นนั้นข้าจะไปฟังสักพัก หากเขากล้ารังแกท่าน จงบอกข้า ข้าจะถลกหนังเขา!"

จ้าวจีเอ๋อร์พยักหน้าพลางยิ้ม