องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 286

"นี่คือจดหมายของท่านอ๋อง พวกเจ้าเอาไปผลัดกันอ่าน ต่อจากนี้ไปนี่ก็จะเป็นแนวทางที่พวกเจ้าจะยึดถือไปตลอดชีวิต"

หลังจากได้รับจดหมายเหล่าองครักษ์คนสนิทต่างก็คุกเข่าลง และกล่าวพร้อมกันว่า

"ข้าน้อยน้อมรับคำสั่งพะยะค่ะ!"

พวกเขาเก็บจดหมายของอ๋องเหยียนอย่างระมัดระวัง และนำกลับไปยังค่ายทหารพร้อมกับเรียกให้ทุกคนมารวมตัวกันที่ สนามฝึก

"จดหมายของท่านอ๋อง ทุกคนจงฟังอย่างตั้งใจและจดจำไว้ให้ขึ้นใจ!"

เหล่าทหารเข้าแถวและมองดูจดหมายของฉินเหยียนอย่างเคร่งขรึม

องครักษ์คนสนิทค่อยๆคลี่จดหมายออก และอ่านด้วยเสียงอันดัง

"วิญญูชนซ่อนตัวและรอจนกระทั่งถึงเวลา เมื่อได้รับความอดสูให้นิ่งเฉย สังเกตความผิดของผู้อื่นและอย่าเปิดเผยให้ผู้อื่นเห็น ตระหนักถึงการหลอกลวงของผู้คนโดยไม่คำนึงถึงคำพูด......"

หลังจากฟังสิ่งที่อ๋องเหยียนสอนสั่งแล้ว ทหารที่เดิมทียังคงขมวดคิ้วและวิตกกังวลก็กระจ่างแจ้ง และความคิดเชิงลบทั้งหมดในใจก็ผ่อนคลายลง

พวกเขาเข้าใจแล้วว่าในภายภาคหน้าจะทำการสิ่งใดจะต้องระมัดระวังมากขึ้น เข้มงวดกับตนเอง แฝงตัวอยู่ในเมือง ปิดบังสถานะของตนเอง รวบรวมกำลัง และรอให้อ๋องเหยียนกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง

........

เมืองใหม่

องค์ชายใหญ่ฉินชงทำตามความปรารถนาของฉินเหยียนโดยการเพิกถอนแม่ทัพทั้งหมดในเมืองที่อยู่ภายใต้อำนาจของฉินเหยียน และทำการเปลี่ยนถ่ายเลือด

ผู้บัญชาการของทั้งสามกองทัพถูกแทนที่ด้วยเหล่าขุนนางฝ่ายบู๊ที่ติดตามเขามา ส่วนแม่ทัพที่ปกป้องเมืองก็ถูกแทนที่ด้วยคนที่อยู่ข้างกายองค์ชายใหญ่ ตราบใดที่เป็นผู้ที่มีความสามารถน้อยนิดในกองทัพก็จะไม่ถูกนำมาใช้

เหล่าแม่ทัพผู้ภักดีและกล้าหาญบางคนที่ยอมรับแต่อ๋องเหยียนเท่านั้นไม่ว่าจะในสายตาหรือในใจล้วนอยากจะถอดชุดเกราะออกแล้วกลับสู่ทุ่งนา และติดตามอ๋องเหยียนไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่แม้พวกเขาจะไม่ถูกเพิกถอนก็ตาม

ในวันนี้เมืองใหม่ปิดดำเนินการ และทั่วทั้งเมืองต่างก็เศร้าโศก

ไม่มีการทำอาหารที่บ้าน ไม่มีการสอนในสถานศึกษา ไม่มีทหารประจำการ และไม่มีการขายสินค้า

ชาวบ้านทุกคนต่างทอดถอนใจ หมดกำลังใจ หรือไม่ก็ร้องไห้อย่างขมขื่น

บางคนเก็บสัมภาระ ละทิ้งทุกอย่างในเมืองใหม่ และออกเดินทางไปยังเมืองหลวงของต้าฉินอย่างเด็ดเดี่ยว

บางคนทำงานหนักและก้มหน้าก้มตาร่ำเรียนโดยหวังว่าในภายภาคหน้าพวกเขาจะสามารถขจัดความอยุติธรรมในวันนี้ของอ๋องเหยียนได้

บางคนปลดอาวุธและกลับไปยังทุ่งนาพร้อมกับครอบครัวของพวกเขาและทิ้งทางโลกตั้งแต่บัดนี้

ไม่ว่าจะเป็นใคร พวกเขาแต่ละคนต่างก็มีจดหมายของอ๋องเหยียนอยู่ในมือ

"วิญญูชนซ่อนตัวและรอจนกระทั่งถึงเวลา เมื่อได้รับความอดสูให้นิ่งเฉย......."

คำพูดเหล่านี้จะเป็นความเชื่อตลอดชีวิตที่ทหารและประชาชนกว่าห้าแสนคนในเมืองใหม่จะจดจำไว้

ความจริงใจของพวกเขาที่มีต่อฉินเหยียนมิใช่เป็นเพียงแค่ลมปากอย่างแน่นอน แม้จะเป็นเวลาสิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี หนึ่งร้อยปี ลูกหลานรุ่นต่อๆไป ขอเพียงอ๋องเหยียนเรียก พวกเขาจะออกจากทุกที่ในใต้หล้าและมาพบกับอ๋องเหยียน และช่วยอ๋องเหยียนบรรลุอำนาจให้สำเร็จ

เมืองใหม่ในวันนี้ได้รับราชโองการทุกๆหนึ่งชั่วยาม

"ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบัญชา เรียกคืนกระบี่ชื่อเซียวขององค์ชายสิบสี่และสั่งให้ท่านออกเดินทางกลับไปยังเมืองหลวงทันที จบราชโองการ!"

"เพิกถอนตำแหน่งเสนาบดีหงหลูซื่อขององค์ชายสิบสี่......"

"ถอดถอนอ๋องระดับสี่ขององค์ชายสิบสี่......"

"ปลดองค์ชายสิบสี่อ๋องเหยียนออกจากตำแหน่ง ลดชั้นเป็นสามัญชน และคุมตัวกลับเมืองหลวงทันที!"