องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 294

ไม่รู้ว่าแม่ทัพหลี่ผู้ที่ไม่มีผิวหนังส่วนไหนเลยที่ยังคงสภาพดีได้เรี่ยวแรงมาจากที่ใด เขาฝืนยืนขึ้นอย่างโซซัดโซเซพลางมองฮ่องเต้ฉินและกล่าวว่า

"ข้าหัวเราะที่ต้าฉินใกล้ล่มสลาย!"

เสียงนั้นดังก้องไปทั่วตำหนักจินหลวน

ถึงกับกล้าพูดพล่อยๆในท้องพระโรง ทุกคนต่างก็ประหลาดใจและแอบหยันในใจว่าเวลานี้เจตนาทรยศของพวกเขาได้รับการยืนยันแล้ว

แม่ทัพหลี่กลับไม่สนใจ เขามองไปรอบๆด้วยดวงตาที่แดงก่ำพลางยกแขนขึ้นอย่างยากลำบากแล้วชี้ไปที่ขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ทั่วทั้งราชสำนัก และคำรามอย่างไม่ยี่หระต่อความตายว่า

"ไอ้พวก....ขุน! นาง! ชั่ว! ช้า!"

"ราชสำนักถูกพวกเจ้าที่เลวทรามต่ำช้าเจ้าเล่ห์เพทุบายทำจนเละเทะ!"

"ผู้ที่จงรักภักดีและขุนนางที่มีคุณธรรมต่างก็ถูกพวกขุนนางที่ชั่วช้าเช่นพวกเจ้าใส่ร้าย!"

หลังจากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ฮ่องเต้ฉินและสาปแช่งว่า

"เจ้าฮ่องเต้ที่โง่เขลา สายตาพร่ามัว ไร้ความสามารถ ฟังคำใส่ร้ายของคนชั่ว และเข่นฆ่าผู้จงรักภักดี สภาพเช่นนี้ของต้าฉิน ไม่ช้าก็เร็วต้องล่มสลาย!"

คำพูดแต่ละคำของแม่ทัพหลี่ล้วนแทงใจดำ ฮ่องเต้ฉินถูกคนชี้นิ้วด่าซึ่งๆหน้าว่าโง่

สิ่งสำคัญก็คือฮ่องเต้ฉินก็รู้ตัวเช่นกัน การถูกด่าก็เหมือนกับการเปิดผ้าคลุมหน้าออกให้ปรากฏแก่สายตาของชาวประชาในใต้หล้า

เขานั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรด้วยความโกรธที่ลุกโชนเหมือนมีหนามทิ่มแทงอยู่ข้างหลัง

"หุบปาก หุบปากเดี๋ยวนี้!"

เหล่าขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ทั่วทั้งราชสำนักต่างตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดราวกับร้อนตัว

"บังอาจ! แม้แต่ฝ่าบาทเจ้ายังกล้าปั้นเรื่อง มีโทษสมควรประหาร!"

"เจ้าคนเสียสติผู้นี้ดูหมิ่นฝ่าบาทและทรยศ ควรจะประหารเก้าชั่วโคตร!"

ขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ทั่วทั้งราชสำนักไม่คาดคิดว่าผู้ที่ใกล้ตายจะกล้าวิพากษ์วิจารณ์ต่อหน้าพระพักตร์อย่างเต็มที่เช่นนี้ ทั้งยังชี้ไปที่ฝ่าบาทและสาปแช่ง แม้แต่พวกเขาก็ถูกดุด่าไปด้วย หากเขาไม่ตายผู้ใดจะตาย!

เดิมทีแม่ทัพหลี่ก็ไม่ยี่ระต่อความตายอยู่แล้วและคิดจะระบายออกมาจนหมด เขาใช้วาจาเอาชนะโดยที่ไม่ต้องสนใจอะไร

"ต้าฉินมีพวกเจ้าที่เป็นขุนนางชั่วช้าเจ้าเล่ห์เพทุบายอยู่ นับเป็นความโชคร้ายของต้าฉินของข้า!"

"ใส่ร้ายป้ายสีผู้จงรักภักดี ใส่ร้ายอ๋องเหยียนว่ากบฏ พวกเจ้าจึงจะเป็นคนบาปของต้าฉินอย่างแท้จริง!"

"นับเป็นความอับอายที่ต้าฉินมีพวกเจ้า ไม่ว่าจะภักดีหรือทรยศเจ้าหน้าที่ฝ่ายตรวจตราย่อมเป็นผู้ตัดสิน ขุนนางสารเลวเช่นพวกเจ้าจะต้องทิ้งชื่อเสียงอันฉาวโฉ่ไปชั่วลูกชั่วหลาน!"

"ฮ่องเต้ผู้โง่เขลา! ไร้สามารถ แต่งตั้งขุนนางด้วยความลำเอียง ไม่แยกแยะถูกผิด ฝ่ายตรวจตราจะบันทึกทุกการกระทำของเจ้า และคนรุ่นต่อๆไปก็จะตัดสินเอง!"

"ลากมัน....ลากมันออกไป! ตัดหัวประจาน!"

ฮ่องเต้ฉินโกรธมากจนสูญเสียความสง่างามที่เคยมี และตะโกนออกคำสั่งด้วยความโกรธ

ไท่ฟู่ฉวยโอกาสลุกขึ้นสำทับ และออกคำสั่งว่า

"ดูหมิ่นฝ่าบาทมีความผิดมหันต์ ต้องโทษประหารเก้าชั่วโคตร จะต้องเป็นคำสั่งขององค์ชายสิบสี่อย่างแน่นอน ขอฝ่าบาทโปรดพิจารณาพะยะค่ะ! ใครก็ได้ ลากมันออกไปตัดหัวทันที!"