องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 311

หญิงงามสวมชุดสีเขียวค่อยๆ ลงมาจากบนเวที ควันรอบตัวค่อยๆ หายไป กู่เจิงราวกับถูกเสกขึ้นมากลางอากาศปรากฎขึ้นต่อหน้าหญิงงามในชุดสีเขียวคนนั้น

ในเวลานี้หลิวเชียนเชียนใช้ลำโพงเพื่อพูดแนะนำว่า

“หญิงงามคนแรก มีนามว่าหลี่เซียงจวิ้น นางมีความสามารถด้านการดีดกู่เจิง นางพร้อมจะเล่นเพลง ภูเขาสูงสายน้ำไหล ให้ทุกท่านได้ฟังกันแล้ว หากพวกท่านชอบนางได้โปรดเดิมพันให้นาง เพื่อที่ว่านางจะได้เป็นผู้ชนะเงินหนึ่งหมื่นเหรียญ!”

หลังจากพูดเช่นนี้ หลี่เซียงจวิ้นที่นั่งอยู่ตรงกู่เจิง พลันยกมือขาวราวกับหยกขึ้นมาดีด

ผู้ชมยังคงเงียบ สายตาจับจ้องไปที่การแสดงของหญิงงาม

หลี่เซียงจวิ้นรวบรวมพลัง ยกข้อมือและใช้นิ้วดีดกู่เจิง ทันใดนั้นเสียงเพลงก็ดังขึ้น

นางดีดกูเจิงอยางสบายๆ สงบและสง่างาม เสียงดนตรีหวานดังออกมาจากปลายนิ้วของหลี่เซียงจวิ้น

ทำนองบางครั้งก็แหลม บางครั้งก็ต่ำ บางครั้งคม บางครั้งดูยิ่งใหญ่...

ท่วงทำนองแต่ละท่อน เหมือนเมฆลอย จากนั้นได้กลายเป็นเชือกที่งดงาม ทำให้ผู้ชมต่างหลงใหล

“คนสวย ดนตรีก็ไพเราะ! ดูเหมือนว่าข้าได้เห็นภูเขาสูงท่ามกลางสายน้ำไหลที่สะท้อนซึ่งกันและกันอยู่จริงๆ!”

“ขุนเขาสูงและสายน้ำไหลได้มาบรรจบกัน ดมฆหลากสีไล่ตามดวงจันทร์ เพลงนี้จะถูกจดจำไปอีกนานหลายศตวรรษ ช่างวิเศษมาก!”

นักวิชาการบางคนที่รู้จักกู่เจิงต่างหลั่งน้ำตาหลังจากฟังเพลงจากหลี่เซียงจวิ้น

พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะได้ยินท่วงทำนองที่ซาบซึ้งเช่นนี้ รู้สึกละอายใจ

แม้แต่กรมพิธีการในราชสำนัก เสนาบดีกรมดนตรี หย่งเล่อฟาง ยังหน้าแดงก่ำด้วยความตกใจ

“ข้าเรียนดนตรีมาหลายสิบปี แต่ก็ไม่อาจเทียบกับหญิงงามนางนี้ได้ ข้าจะเอาความดีความชอบด้านดนตรีมาพูดโอ้อวดได้อย่างไรกัน”

“วันนี้เพียงแค่บทเพลงเดียวจากหลี่เซียงจวิ้น เสียงแห่งสวรรค์เบื้องบน และเสียงของสรรพสัตว์ด้านล่าง ไม่มีเพลงใดที่จะเข้าหูข้าได้อีกแล้ว!”

เสนาบดีกรมดนตรีทุกอก กัดฟัน และกระทืบเท้า

“ช่างเถิด วันนี้ข้ากลับไปถึงบ้าน ข้าจะตัดขาดจากกู่เจิง ไม่เล่นอีกต่อไป!”

หลังจากเพลงจบ ผู้ชมต่างรู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อย

หลีเวียงจวิ้นยืนขึ้นและโค้งคำนับอย่างสุภาพ ควันรอบตัวหนาขึ้นอีกครั้ง จากนั้นหลี่เซียงจวิ้นค่อยๆ บินขึ้นไปบนท้องฟ้า การเคลื่อนไหวร่างกายดูสง่างาม

“เทพธิดาบินไปแล้ว!”

“อย่าเพิ่งไปเลย ข้ายินดีที่จะเอาเงินที่เก็บมาทั้งชีวิตให้เจ้า ได้โปรดเล่นอีกครั้งเถิด!”

“ข้าต้องเดิมพันให้หลี่เซียงจวิ้น ถ้าหลี่เซียงจวิ้นไม่ชนะ ข้าจะยอมตาย!”

ผู้ชมหลายคนต่างหลงใหลหลี่เซียงจวิ้น เรียกได้ว่าเพลงนี้ครองใจทุกคน

เสียงของหลิวเชียนเชียนดังขึ้นอีกครั้ง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์