องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 350

ธนาคารในเมืองหลวงของอาณาจักรฉิน

กิจการของโรงรับจำนำวันนี้ครึกครื้นเป็นพิเศษ เสี่ยวเอ้อต่างก็ยุ่งอยู่กับการทักทายผู้คน

"ต้องการจำนำ เชิญทางนี้ขอรับ!"

เอียนอ๋องที่แปดฉินอู่มือหนึ่งถือโฉนดที่ดินของบรรพบุรุษ อีกมือหนึ่งปิดหน้าของตนพลางเหลียวซ้ายแลขวาอย่างลับๆล่อๆ แล้วเดินตามฝูงชนไปที่หน้าต่างด้วยความลังเลและส่ายโฉนดที่ดินในมือถามว่า

"สิ่งนี้จำนำได้หรือไม่?"

เสี่ยวเอ้อที่อยู่หลังหน้าต่างมองดูโฉนดที่ดินอย่างละเอียดถี่ถ้วนและมองดูบุรุษตรงหน้าผู้ซึ่งมองไปรอบๆอย่างลับๆล่อๆ ทันใดนั้นเขาก็จำบุคคลผู้นั้นได้และกล่าวด้วยสีหน้าตื่นเต้นว่า

"เอ๋! เอียนอ๋องที่แปด!"

เอียนอ๋องที่แปดฉินอู่รีบทำท่าบุ้ยใบ้ให้เขาเงียบทันที

"ชู่ว เบาๆหน่อย!"

เสี่ยวเอ้อที่อยู่หลังหน้าต่างดูเหมือนจะไม่ได้ฟังจึงยกระดับเสียงให้ดังขึ้นพลางประสานมือ และกล่าวว่า

"ข้าน้อยคารวะเอียนอ๋องที่แปด ขอเอียนอ๋องที่แปดจงทรงพระเจริญพะยะค่ะ!"

เสียงนี้ทำให้สีหน้าของฉินอู่เปลี่ยนเป็นสีแดงจนถึงหูทันทีและอดมิได้ที่จะแทรกแผ่นดินหนี

เมื่อเสี่ยวเอ้อเห็นคนเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆจึงเปลี่ยนเรื่อง และกล่าวว่า

"แขกทุกท่าน ต้องขออภัยนะขอรับ วันนี้แขกเยอะมากจริงๆ ร้านของเรายุ่งมากดังนั้นรบกวนทุกท่านโปรดย้ายไปที่หออี๋หง เถ้าแก่ของพวกเราจะ ต้อนรับและรับรองแขกผู้มีเกียรติทุกท่านด้วยตนเองขอรับ"

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ก็อดมิได้ที่จะเริ่มสงสัยเกี่ยวกับเถ้าแก่ของโรงรับจำนำว่าจะเป็นตระกูลร่ำรวยตระกูลใดจึงจะสามารถใช้เงินมากมายเช่นนี้มาแลกเปลี่ยนได้ในคราวเดียว เหตุใดพวกเขาจึงไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคนสำคัญเช่นนี้ในเมืองหลวงมาก่อน

แต่ขอเพียงสามารถขายสิ่งของออกไปและแลกเปลี่ยนเป็นเงินได้ และสามารถแก้ไขวิกฤตในเวลานี้ได้ก็พอแล้ว

ทุกคนต่างก็ขึ้นรถม้าและมุ่งหน้าไปยังหออี๋หงโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

วันนี้หออี๋หงถูกเถ้าแก่ของธนาคารจองเอาไว้ การจัดเตรียมนั้นช่างเอิกเกริกนัก

ทันทีที่เข้าไปในหอก็จะเห็นเก้าอี้ตัวใหญ่อยู่บนแท่นสูง และมีสตรีผู้หนึ่งสวมอาภรณ์ที่หรูหราและมีผ้าคลุมปิดหน้ากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้

"มีแขกมา!"

มีคนเดินเข้ามาประสานมือและกล่าวด้วยความเคารพว่า

"เถ้าแก่ แขกที่จะจำนำมาถึงแล้วขอรับ"

ทุกคนที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้นต่างก็หายใจเข้าลึก เถ้าแก่ของโรงรับจำนำนั้นเป็นอิสตรี!

เมื่อเถ้าแก่ที่กำลังจิบชาได้ยินเสียงประกาศจึงค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นและกวาดตามองเหล่าบุคคลสำคัญที่มาจำนำด้วยสายตาที่หยิ่งผยอง และกล่าวว่า

"เปิดรับลูกค้า"

เถ้าแก่ผู้นี้มิใช่ใครอื่น นางก็คือจางอวิ๋นซู ภรรยาขององค์ชายเจ็ดฉินอวี่!

จางอวิ๋นซูได้รับมอบหมายจากฉินเหยียนให้แสร้งทำเป็นเถ้าแก่ของโรงรับจำนำ และออกหน้าเพื่อสยบบุคคลสำคัญจากตระกูลขุนนางเหล่านี้โดยเฉพาะ

ผู้คนที่อยู่ด้านล่างหัวเราะเยาะ และกล่าวว่า