องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 397

ในขณะเดียวกันที่ศาลพักม้า

ฉินเหยียนกำลังพูดอธิบายเกี่ยวกับการดำเนินกิจการให้พวกจ้าวจีเอ๋อร์ฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ

“ผู้คนต่างแห่กันมาเพื่อผลกำไร และแยกย้ายกันไปเพราะผลกำไร ชีวิตของคนเราต้องมีความจำเป็นเจ็ดประการ”

“หม่าเค่อซือเคยกล่าวเอาไว้ว่า หากมีกำไร 100% บางคนก็ยอมเสี่ยงเพื่อมัน หากมีกำไร 200% ก็จะไม่เห็นกฎอยู่ในสายตา ถ้ามีกำไร 300% บางคนจะเหยียบย่ำกฎทั้งหมดในโลก”

“และตอนนี้ เราได้ให้ผลกำไรถึง 300% เจ้าพวกที่เห็นแก่ผลกำไรเหล่านั้น จะต้องไปแย่งชิงโดยทุ่มเททุกอย่าง หากอยากจะทำลายพวกเขา ต้องทำให้พวกเขาเกิดความบ้าคลั่ง และตอนนี้ก็คือเหตุที่จะทำให้พวกเขาถูกทำลาย”

เหล่าปิ่นหิรัญย์ที่ตั้งใจฟังคำสอน เกิดความสงสัยในใจมากมายเมื่อได้ยินหลักการอันยิ่งใหญ่เหล่านี้ จึงกระซิบกันว่า

“ผู้คนต่างแห่กันมาเพื่อผลกำไร และแยกย้ายกันไปเพราะผลกำไร เขียนอย่างไรนะ?”

“หม่าเค่อซือ คือใครรึ เหตุใดข้าจึงไม่ได้ยินชื่อของคนผู้นี้เลย?”

“ข้าเองก็ไม่เคยได้ยิน แต่ฟังแล้วดูสุดยอดมากเลย ล้วนเป็นคติพจน์อันเป็นสัจจะ”

จ้าวจีเอ๋อร์ได้ยินเหล่าปิ่นหิรัญย์ซุบซิบกันจึงหันมาจ้องเขม็ง ทำเอาเหล่าปิ่นหิรัญย์เงียบไปทันที และเตรียมจดบันทึก ตั้งใจฟังต่อ

ฉินเหยียนเองก็ไม่ได้สนใจ เขาเอามือไขว้หลังแล้วพูดอย่างฉะฉานว่า

“และนี่คือการดำเนินกิจการ พวกเจ้าจะต้องรู้เอาไว้ ว่านอกจากตำราการค้าแล้ว ยังต้องใส่ใจกับทฤษฎีจิตวิทยามนุษย์ด้วย ความต้องการของมนุษย์นั้นไม่มีขีดจำกัด ทันทีที่ได้ลิ้มลองความหอมหวาน ก็ไม่อาจหยุดได้อีกต่อไป ดังนั้นหากต้องการทำลายคนๆหนึ่ง ก็ต้องทำให้เขาถลำเข้าไปในความต้องการที่ไร้ขีดจำกัด”

เหล่าปิ่นหิรัญย์ที่ฟังคำบรรยายยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกได้ความรู้มากมาย แม้แต่ความเร็วในการเขียนก็มากขึ้นไม่น้อย

ทันใดนั้นต้าหย่งก็เปิดประตูเข้ามาประสานมือคารวะรายงานว่า

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ การกวาดซื้อเสบียงในเขตเสียงคังเรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ เงินที่ได้จากการขายของ 1.8ล้านตำลึง ได้ใช้ไปทั้งหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนหยักหน้าแล้วพูดว่า “ดีมาก พรุ่งนี้เริ่มปฏิบัติการขั้นตอนสุดท้าย การดำเนินการคืนพื้นที่แก่ชาวเมือง ทำให้เขตเสียงคังปั่นป่วนซะ”

จ้าวจีเอ๋อร์ขมวดคิ้ว นางถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า “ท่านอ๋องเพคะ ขั้นตอนสุดท้ายนี้มีความหมายอย่างไรรึเพคะ?”

ฉินเหยียนอธิบายอย่างมั่นใจว่า “ว่ากันว่า ต่อให้อดตายก็จะไม่กินแม่ไก่ที่กำลังฟักลูกไก่ ความหมายก็คือ ในขณะที่หิวจนไม่ไหวแล้วฆ่าแม่ไก่ที่ฟักไข่ทาน สามารถช่วยบรรเทาความจำเป็นเร่งด่วนได้จริง แต่หากมองในระยะยาว หลังจากรับประทานแล้วก็ไม่เหลือทางให้ถอยแล้ว”

“และตอนนี้ตระกูลฉินก็ได้ฆ่าแม่ไก่ที่ฟักลูกไก่ได้ไปแล้ว รากฐานพังทลาย ตอนนี้ข้าคือผู้ถืออำนาจชี้เป็นชี้ตาย พวกเขาเป็นแค่เนื้อปลาที่จะถูกข้าแร่อย่างไรก็ได้”

ด้วยคำอธิบายนี้ ทันใดนั้นจ้าวจีเอ๋อร์ก็เข้าใจทันที นางยิ้มอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า “ดูสุดยอดมากเลยเพคะ!”