“ฮัดเช้ย”
ฉินเหยียนที่กำลังนั่งอยู่บนรถม้าจามออกมาหลายครั้ง พลางลูบจมูกตนเอง
จ้าวจีเอ๋อร์ยื่นผ้าเช้ดหน้าให้อย่างรวดเร็ว
“ท่านทำงานหนักมาหลายวัน เจอทั้งลมทั้งอากาศหนาว ยังไม่ระวังตัวอีก”
ฉินเหยียนเช็ดจมูกแล้วพูดว่า
“ข้ารู้สึกเหมือนมีคนคิดถึงฉันและกำลังพูดลับหลังข้า”
จ้าวจีเอ๋อร์ถามกลับ
“ท่านรู้อีกแล้ว ถ้าอย่างนั้นท่านคิดว่าใครกำลังพูดถึงท่านอยู่?”
ฉินเหยียนพูดออกมาอย่างภูมิใจ
“ความเป็นไปได้มากที่สุดน่าจะเป็นพ่อของข้า”
“รายงานการสู้รบในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาทำให้เห็นว่าอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวในเมืองอวิ๋นเฉิงกำลังเข้าสู่ทางตัน”
“องค์ชายแปดถูกจับแล้ว ทำให้กองทัพอาณาจักรฉินเดินทัพได้อย่างล่าช้า”
“คงใช้เวลานานกว่าจะโจมตีเมืองอวิ๋นเฉิงได้ ฮ่องเต้ฉินที่พำนักอยู่ในพระราชวังคงร้อนใจ มิฉะนั้นเขาคงไม่เร่งข้าให้รีบกลับไปแน่นอน”
การคาดเดาของฉินเหยียนค่อนข้างถูกต้องเลยทีเดียว ฮ่องเต้ฉินเป็นกังวลอย่างมากในช่วงนี้ ไม่เพียงแต่ยังไม่สามารถยึดเมืองอวิ๋นเฉิงมาได้ อีกทั้งยังมีเรื่องที่ทำให้เขาปวดหัวอีกเรื่องเช่นกัน
ในรายงานการสู้รบเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา สมาชิกของตระกูลชนชั้นสูงตายจากการสู้รบทางฝั่งแนวหน้าในทุกวัน งานศพของตระกูลชนชั้นสูงจนถึงทุกวันนี้ยังต้องจัดขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน สถานการณ์เอาแน่นเอานอนไม่ได้เลย
เมื่อเห็นว่าเมืองอวิ๋นเฉิงที่เป็นประตูมุ่งเข้าสู่อาณาจักรจ้าวนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่กลับต้องพบกับความพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ เราไม่อาจปล่อยให้ความพยายามทั้งหมดก่อนหน้านี้ต้องสูญเปล่า
ดังนั้นฮ่องเต้ฉินรู้สึกท้อแท้เป็นอย่างมาก เขารีบมีรับสั่งให้ตามตัวฉินเหยียนกลับไปยังเมืองหลวงทันที เพื่อกลับมาทำหน้าที่ของเขา
บนรถม้า
ฉินเหยียนนั่งไขว่ห้าง ฮัมเพลง ไม่ได้รีบร้อนกลับแต่อย่างใด
มีเสียงดังขึ้นจากด้านนอกรถม้า เป็นหญิงงามที่ถูกรับตัวมาจากทั่วทุกแห่ง
ในขณะที่รถม้าเคลื่อนตัวไปฉินเหยียนและจ้าวจีเอ๋อร์พูดคุยกัน
“ภายในระยะเวลาสามเดือน การนำพื้นที่เกษตรกรรมกลับคืนมาเป็นไปอย่างราบรื่น ตั้งแต่นั้นแนวหลังอาณาจักรฉินก็มั่นคง ประชาชนมีชีวิตที่ดี งานที่เราทำมาตลอดสามเดือนมานี้ไม่ได้สูญเปล่า”
จ้าวจีเอ๋อร์มองออกไปนอกรถแล้วพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“แน่นอนว่าการที่ท่านทำงานหนักมาตลอดสามเดือนนั้นมิได้สูญเปล่า องค์ชายได้คัดเลือกหญิงสาวหลายร้อยคนจากต่างที่ต่างเมืองมาเป็นจำนวนมากขนาดนี้ ท่านไหวหรือเจ้าคะ?”
ฉินเหยียนยิ้มและพูดอย่างเชื่องช้า
“ดูที่เจ้าพูดสิ ข้าเลือกพวกนางมา แต่ไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรกับพวกนางเลย! ทำไมสิ่งที่พูดออกมาจากปากเจ้าพูดเหมือนว่าข้าเป็นคนนิสัยไม่ดีอย่างไรอย่างนั้น?”
“แล้วมิใช่หรือเจ้าคะ?”
จ้าวจีเอ๋อร์ถามกลับ
“หญิงงามและบริสุทธิ์จำนวนมากเช่นนี้ ท่านมิได้คิดจะเก็บไว้ข้างกายท่านเลยหรือ? เช่นนั้นเหตุใดท่านถึงพาตัวพวกนางมาด้วยเล่าเจ้าคะ?”
ฉินเหยียนอธิบายอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...