องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 430

เฉินหย้วนหย้วนคุกเข่าลงอย่างเคารพ นางคำนับแล้วพูดด้วยเสียงอันไพเราะว่า

“หม่อมฉันรู้เพียงว่าท่านไถ่ตัวข้าออกมา ช่วยหม่อมฉันจากความยากลำบาก หม่อมฉันยินดีที่จะรับใช้ท่านเพคะ”

พระสนมหลี่พูดด้วยน้ำเสียงยโสว่า “นับว่าเจ้ารู้บุญคุณ”

นางวางแก้วชาลงเบาๆ จากนั้นก็วางมาดพระสนม แล้วทำท่าทำทางพูดว่า

“บ้านเกิดของข้าอยู่ที่เยี่ยนอวิ๋นหลี่ซื่อ ได้ยินมาว่าเจ้าคือคนบ้านเดียวกัน เร่ร่อนมายังซ่องโสเภณี ข้าทำใจไม่ได้จึงได้ใช้เงินบางส่วนเพื่อช่วยเจ้าออกมา อยากจะให้เจ้าอยู่เคียงข้างข้า และช่วยมองหาคู่ครองดีๆให้”

เฉินหย้วนหย้วนประสานมือคารวะแล้วพูดว่า “ขอบพระทัยในความเมตตาเพคะ”

พระสนมหลี่ยกมือขึ้นแล้วพูดอย่างสง่างามว่า “ลุกขึ้นมาพูดเถิด”

เฉินหย้วนหย้วนยืนขึ้นอย่างสงบ เมื่อเห็นว่านางมีกิริยาและรู้กฎระเบียบ จึงได้ถามถึงภูมิหลังของนาง เฉินหย้วนหย้วนตอบตามคำตอบที่เตรียมไว้ พระสนมหลี่อยู่ในพระราชวังมานาน จึงจับอะไรไม่ได้

“นับว่าเป็นคนที่มีชีวิตยากลำบากเหลือเกิน ข้าชื่นชอบเจ้าอย่างมาก เช่นนั้นเจ้ามาเป็นน้องสาวของข้าดีรึไม่?”

เฉินหย้วนหย้วนคุกเข่าลงเพื่อแสดงความขอบคุณ “หม่อมฉันจะเชื่อฟังทุกคำสั่งของพระสนมเพคะ”

พระสนมหลี่วางมาดแล้วค่อยๆลูบผมของนางแล้วพูดว่า “เอาละน้องสาว อย่าเอาแต่คุกเข่าเลย นับตั้งแต่วันนี้เจ้าคือคนตระกูลของข้า อย่างไรในพระราชวังนี้เจ้าก็ได้รับการดูแลแล้ว เราจะเป็นดังพี่น้อง เพียงไม่ลืมบุญคุณที่ข้าได้คอยดูแลก็พอ”

เมื่อพูดดังนั้นแล้ว นางก็เดินไปด้านหน้าสุดโดยมีนางกำนัลช่วยพยุง

“ประจวบเหมาะกับที่วันนี้อากาศดียิ่ง ข้าจะพาเจ้าไปเดินเที่ยวที่สวนดอกไม้เสียหน่อย”

สวนดอกไม้หลังพระราชวัง

“ส่งได้สวย!” ขณะนี้กำลังแข่งขันชู่จวีกันอยู่

จ้าวจวินกำลังเล่นชู่จวีกับเหล่าขุนนางคนสนิทอยู่ จ้าวจวินสวมเข็มขัดสีแดงรอบเอวและกำลังแย่งบอลกับแม่ทัพที่สวมเข็มขัดสีเขียว

ด้วยการเคลื่อนไหวหลอกตาทำให้เขาสามารถแย่งชู่จวีมาได้สำเร็จ เขาเลี้ยงบอลอย่างรวดเร็วแล้วทำการเตะไปเมื่อใกล้ประตู ลูกบอลถูกเตะเข้าไปได้อย่างราบรื่น

“สวบ”

“เตะเข้าแล้ว!”

“ได้อีกหนึ่งคะแนน!”

ทุกคนต่างปรบมือชื่นชมจ้าวจวิน เสียงยกยอดังสนั่น จ้าวจวินหัวเราะชอบใจ เขารับผ้าขนหนูที่ขันทีส่งมาให้แล้วจิบชาสมุนไพรหนึ่งคำ

ประจวบเหมาะกับที่ขณะนี้มีลมเบาๆพัดมา ลมทิศใต้พัดผ่านต้นหลิว และสายลมพัดกลิ่นหอมมาปะทะหน้า จ้าวจวินเช็ดเหงื่อแล้วมองไปยังแม่น้ำที่มีสะพานหินอย่างไม่รู้ตัว

พระสนมหลี่ที่เริ่มแก่ตัวลงแล้ว กำลังเดินเล่นอยู่กับหญิงผู้งดงามอย่างมาก เพียงแค่ปราดเดียว ก็มองเห็นสิ่งที่งดงามที่สุดในโลกแล้ว

นั่นทำให้จ้าวจวินรู้สึกตะลึงราวกับเห็นเทพธิดา เขาตกอยู่ในภวังค์ความงามของเฉินหย้วนหย้วนอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าเฉินหย้วนหย้วนจะไม่ได้แต่งตัวหรูหราเท่าพระสนมในพระราชวัง แต่เพียงแค่ใบหน้าที่สุดแสนจะงดงามนั้น ก็ทำให้นางโดดเด่นอย่างมากแล้ว นางไม่เหมือนใคร มัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง