องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 475

ในเวลาเดียวกัน

องครักษ์เงาของฉินเหยียนที่จับตามองเมืองอวิ๋นเฉิงมาโดยตลอดกลับต้องประหลาดใจเมื่อเห็นเปลวไฟในเมืองอวิ๋นเฉิงพุ่งสูงขึ้น

เขาควบม้าทันที รีบเข้าไปยังค่ายทหารอาณาจักรฉิน เตรียมรายงานสถานการณ์ให้องค์ชายใหญ่ทราบ

ในค่ายทหารอาณาจักรฉิน

องค์ชายใหญ่ฉินชงกำลังประชุมกับบรรดาทหารระดับสูง ทุกคนต่างตกอยู่ในความสับสน

ท้ายที่สุดแล้วเมืองอวิ๋นเฉิงยืนหยัดมาเป็นเวลานานกว่าสามเดือน นอกจากนี้ยังทำให้กองทัพอาณาจักรฉินสูญเสียกองกำลังและทหารไปมาก สถานการณ์ในกองทัพมาถึงทางตัน

ฉินชงขมวดคิ้วและตรวจสอบสาเหตุความล้มเหลวในการต่อสู้แต่ละครั้งอย่างรอบคอบ แต่เข้ากลับไม่เข้าใจ

ในขณะที่เขากำลังคิดว่าจะหาคำอธิบายให้แก่เสด็จพ่อได้อย่างไร ทหารรีบเดินเข้ามาในค่ายและพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล

“กราบทูลรายงานองค์ชายใหญ่ เกิดไฟไหม้ในเมืองอวิ๋นเฉิง ลอยขึ้นสูงมาก มีคนกำลังโจมตีเมืองขอรับ!”

“อะไรนะ!”

องค์ชายใหญ่ฉินชงตกตะลึง เขาตบโต๊ะทันทีและถามอย่างเร่งรีบ

“ใครกำลังโจมตีเมืองกัน?”

“ส่งหน่วยสอดแนมเข้าไปตรวจสอบเดี๋ยวนี้!”

“ขอรับ!”

หน่วยสอดแนมทหารม้าได้รับคำสั่งรีบขี่ม้าออกไปทันที ควบมุ่งหน้าไปทางเมืองอวิ๋นเฉิง

...

ด้านอกเมืองอวิ๋นเฉิง

ไท่ฟู่เข้าไปยังเมืองอวิ๋นเฉิงภายใต้การคุ้มกันอย่างแน่นหนา

เมื่อเห็นว่าเมืองถูกยึด ทั้งเมืองมีแต่กองกำลังส่วนตัวของตน เขาหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งอย่างที่ไม่อาจปกปิดความรู้สึกตัวเองได้

“ฮ่าๆๆๆๆ! ในที่สุดข้าก็ยึดเมืองอวิ๋นเฉิงได้เสียที! มันเป็นความต้องการของสวรรค์!”

“หลานชายของข้า ซ่งชิงซู เจ้าอยู่ที่ใด เจ้ายึดเมืองอวิ๋นเฉิงได้ ข้าจะตอบแทนรางวัลให้เจ้าอย่างหนัก!”

องครักษ์เงาที่แกล้งปลอมตัวเป็นคนของตระกูลซ่ง เขาก้าวไปข้างหน้า พร้อมกับทำสีหน้าเศร้าสร้อย

“รายงานต่อท่านไท่ฟู่ แม่ทัพซ่งชิงซูได้เสียสละชีวิตตนเองเพื่อจับตัวหยางจิ่นซิ่ว หลังจากที่นำกองทัพเข้ามาไปในจวนเจ้าเมืองแล้ว เขาก็ไม่ออกมาอีกเลย คาดว่าคงเสียชีวิตเพราะถูกไฟคลอกขอรับ”

ไท่ฟู่ได้ยินเช่นนั้นพลันหน้าซีด

“เจ้าว่าอย่างไรนะ! หลายชายข้า!”

ไท่ฟู่มีสีหน้าโศกเศร้า น้ำตาไหลออกมาสองหยด เป็นเรื่องยากที่จะบอกได้ว่าเขาเสียใจจริงๆ หรือว่าแกล้งทำ

หลังจากช่วงเวลาแห่งความโศกเศร้าผ่านไป ไท่ฟู่พูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว

“เพื่อเป็นการล้างแค้นให้แก่หลานชายข้า ข้าจะให้ชาวเมืองอวิ๋นเฉิงทั้งหมดถูกฝังไปพร้อมกับเขา สั่งทหารให้ไปสังหารทุกคนในเมืองนี้!”

เมื่อองครักษ์เงาได้ยินว่าไท่ฟู่ต้องการสังหารคนทั้งเมืองจริงๆ เขารู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนในใจ พลันหยุดนิ่ง

ไท่ฟู่ร้องสั่งต่อ

“ยังไม่ไปอีกหรือ สังหารคนทั้งเมืองเสีย! ล้างแค้นให้หลานชายข้า!”

องครักษ์เงารู้สึกตัวอีกครั้ง ยกมือขึ้นตอบกลับว่า

“ขอรับ!”

ปากตอบตกลง แต่ในใจกำลังคิดถึงมาตรการตอบโต้

สำหรับไท่ฟู่ ความเสียใจเป็นเพียงแค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น หลังจากที่พิชิตเมืองอวิ๋นเฉิงได้ เขาจะได้เข้าใกล้อำนาจอันยิ่งใหญ่เฉกเช่นกษัตริย์ ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง เมื่อเขามองไปรอบๆ เมือง ความสุขในใจปรากฏออกมาอย่างชัดเจน

แต่เขายังไม่ได้มีความสุขนานนัก มีทหารคนหนึ่งเข้ามารายงานว่า