สือเหล่ยไม่ได้ปิดบัง และพุดออกไปตรงๆ
“หลังจากที่ยึดอาณาจักรจ้าวได้แล้ว อาณาจักรฉินจะครอบครองพื้นที่เจ็ดส่วนจากสิบส่วนในอาณาจักรจ้าว”
“ว่าอย่างไรนะ!”
ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา บรรดาแม่ทัพและทหารทั้งหมดต่างตกใจทันที
“เจ้าต้องการพื้นที่เจ็ดส่วนไปจากพวกเราที่ต่อสู้กันมาอย่างหนักอย่างนั้นหรือ! ไร้สาระที่สุด!”
“นี่มันไม่เรียกว่าร่วมมือแล้ว นี่มันปล้นกันชัดๆ!”
“ไม่เห็นด้วย ข้าไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน!”
บรรดาแม่ทัพและทหารทั้งหมดต่างลุกขึ้นโจมตีและถ่มน้ำลายใส่สือเหล่ย
สายตาของอู๋ซานกุ่ยจับจ้องไปที่สือเหล่ย เขากัดกรามแน่น ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะอ้าปากกินพื้นที่เจ็ดส่วนของเขาอย่างโจ่งแจ้ง
ตราบใดที่เราชนะ อย่าว่าแต่เจ็ดส่วนเลย แม้แต่หนึ่งส่วนข้าก็ไม่มีวันให้!
“ปึง”
อู๋ซานกุ่ยตบโต๊ะ
“ทุกคนเงียบ!”
ทุกคนในที่นั้นพลันเสียงในทันที
อู๋ซานกุ่ยจ้องด้วยความโกรธ และระงับความโกรธในใจและถามว่า
“เรื่องเสบียงและเงินเป็นเรื่องง่ายที่จะพูด แต่ตอนนี้ข้าได้ก่อกบฏแล้ว อ๋องเหยียนของเจ้าจะสถาปนาตำแหน่งอะไรให้ข้าในอนาคต สามารถล้างความผิดดให้ข้าได้หรือ?
...
ฉินเหยีนและฉินชงกำลังเดินเล่นอย่างสบายใจในเมืองอวิ๋นเฉิง ขณะที่พวกเขาเดินเล่น พวกเขาก็พูดคุยถึงเรื่องที่สมเหตุสมผลขึ้นมา
“พี่ใหญ่ เจ้าลืมไปแล้ว ข้างกายข้ายังมีจ้าวจีเอ๋อร์อยู่!”
“นางเป็นถึงองค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าว นางมีน้องชายชื่อจ้าวหรงจี ที่เพิ่งมาอยู่กับข้าได้ไม่นาน”
“ตอนนี้อู๋ซานกุ่ยก่อกบฏ แต่หากมีคนในราชวงศ์จ้าวอยู่ใกล้แค่เอื้อม นี่ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลที่สุดก่อกบฎเพื่อช่วยเหลือคนในราชวงศ์ เช่นนั้นทำให้ความวุ่นวายในอาณาจักรจ้าวถูกคลี่คลาย”
สายตาของฉินชงเบิกกว้าง มองไปที่น้องสิบสี่ด้วยสายตาไม่เชื่อ เขาขนลุกและพูดด้วยความประหลาดใจ
“พระเจ้า น้องสิบสี่ของข้า เจ้าคิดมาถึงขั้นนี้เชียวหรือ เจ้าสุดยอดมากจริง!”
...
ในเวลาเดียวกัน
การเจรจาที่เงียบสนิท
อู๋ซานกุ่ยและทหารทุกคนต่างนิ่งงันไป
พวกเขารู้ดีว่าองค์หญิงสาม จ้าวจีเอ๋อร์แห่งอาณาจักรจ้าวถูกยกให้แต่งงานกับอาณาจักรฉิน แต่พวกเขาไม่ทราบว่าน้องชายของนางอยู่ที่อาณาจักรฉินเช่นกัน
ถ้าหากทำตามที่ฉินเหยียนพูด สนับสนุนฮ่องเต้คนใหม่ ต่อสู้เพื่อทำลายอำนาจระบบเก่า การก่อกบฏของอู๋ซานกุ่ยจะต้องคลี่คลาย และเขายังได้รับชื่อว่าเป็นคนภักดีต่ออาณาจักรอีกด้วย
บรรดาแม่ทัพและทหารต่างพากันกระซิบกัน
อู๋ซานกุ่ยคิดถึงข้อดีและข้อเสียอย่างรวดเร็ว
หากเป็นเรื่องจริงอย่างที่ฝั่งอาณาจักรฉินพูด เช่นนั้นจะไม่มีเรื่องใดที่เป็นอันตรายต่อเขา
คุยโวโอ้อวดอย่างไม่ละอายใจ คิดอยากได้พื้นที่อาณาจักรจ้าวถึงเจ็ดส่วน ก็คือเจ็ดเมือง ฝันไปเถิด!
หลังจากที่คิดไตร่ตรองอยู่นาน ในที่สุดอู๋ซานกุ่ยก็ตัดสินใจ
ลองตกลงเห็นด้วยไปก่อน รอจนกว่าจะยึดอาณาจักรจ้าวได้ แล้วค่อยต่อต้านอาณาจักรฉิน เมื่อถึงเวลานั้นทั้งอาณาจักรจ้าวและอาณาจักรฉินจะต้องเป็นของเขา!
“ตึงๆๆ”
อู๋ซานกุ่ยเคาะโต๊ะ ทำให้บรรดาทหารต่างเงียบลงและพูดว่า
“หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องนี้แล้ว ต้องสถาปนาและให้ตำแหน่งข้า เรื่องที่ดินสามส่วนข้าจะเก็บไว้พิจารณา”
หลังจากพูดเช่นนั้น ทุกคนต่างตกใจ
...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...