องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 637

หัวหน้าพรรคกระยาจก เป็นชายผิวคล้ำ อ้วนท้วน มีหนวดเครา และมีขนหน้าอก

เขาไม่ใส่เสื้อ แผ่นหลังหนาและแข็งแรง ก้าวออกมา

เมื่อใช้รอยแตกของประตูมองเข้าไป ห้องนั้นเมไปด้วยหญิงสาว นุ่งน้อยห่มน้อย ผมเผ้ายุ่งเหยิง มีรอยฟกช้ำเต็มตัว

หญิงที่อายุน้อยสุดดูท่าแล้วน่าจะเป็นเด็กอายุเพียงแค่ไม่กี่ขวบ คนที่อายุมากสุดเป็นช่วงวัยรุ่น พวกนางกอดคอกันร้องไห้สะอึกสะอื้น

“ไม่ต้องมองแล้ว หัวหน้าพรรคมาแล้ว ยังจะมองอยู่อีก”

ผู้นำทางกระซิบเตือน แต่ฉินเหยียนยังคงเพิกเฉย มองไปที่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องด้วยสายตาไม่พอใจ

หัวหน้าพรรคกระยกจกเดินเข้ามา คนนำทางรีบทำความเคารพทันที

“เข้าพบหัวหน้าพรรคขอรับ!”

หัวหน้าพรรคที่มีสายตาดุร้ายตะคอกใส่ฉินเหยียนอย่างเย็นชา

“เจ้าเป็นหมอหรือ?”

จากนั้นฉินเหยียนมองนิ่งๆ ไปที่เขา

“ใช่”

หัวหน้าพรรคยังไม่ตระหนักถึงอันตรายและตะคอกออกไปว่า

“ข้าเป็นโรคที่รักษาไม่หาย ต้องการให้เจ้าช่วยรักษา ทั้งเงินทั้งหญิงสาว เจ้าอยากได้อะไรข้าพร้อมให้ แต่ถ้าเจ้ารักษาข้าไม่ได้ เจ้าเตรียมตัวตายได้เลย”

สายตาของฉินเหยียนยังคงเย็นชาอยู่

"ในใต้หล้านี้ ขอทานสามารถฆ่าคนได้อย่างสบายๆ”

หัวหน้าพรรคกระยาจกกำหมัดและตบไหล่คนนำทาง

“ในใต้หล้านี้ หมัดเป็นเหตุผลที่หนักแน่นที่สุด เจ้าออกไปก่อน ให้หมออยู่กับข้าก็พอ”

คนนำทางรีบออกไป

ทันทีที่คนนำทางจากไป หัวหน้าพรรคกระยาจกก็เดินขึ้นไปหาฉินเหยียน

“โรคที่รักษาไม่หายของข้า เจ้าควรเห็นด้วยตาตัวเองเสียดีกว่า”

หลังจากพูดเช่นนั้นเขาก็ปลดเข็มขัดออก

ในความจริง ไม่ใช่โรคร้ายแรงอะไร เพียงแค่น้องชายไม่แข็ง เขาได้ลองมาทุกวิธีแล้ว แต่ก็ไม่ยอมแข็งเสียที ทำให้หัวหน้าพรรคกระยาจกโกรธมาก

มีหญิงสาวคอยปรนนิบัติจำนวนมากขนาดนี้ ทำได้แค่มองแต่ไม่สามารถมีอะไรด้วยได้ จะไม่ใหเรีบร้อนได้อย่างไร?

แต่ฉินเหยียนไม่ได้คิดเช่นนั้น เมื่อเขาเห็นร่างที่อ้วนท้วมของอีกฝ่าย อีกทั้งยังกล้าถอดกางเกงในที่สาธารณะเช่นนี้ ในที่สุดฉินเหยียนไม่อาจควบคุมความโกรธได้อีกต่อไป

“ข้ารักษาโรคเจ้าได้ ตัดออกทั้งหมดนั้นก็สิ้นเรื่องแล้ว”

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็หยิบปืนออกมา เล็งไปที่เป้าหมาย

“อืม เพียงแค่นี้ก็รักษาได้เลยหรือ?”

หัวหน้าพรรคกระยาจกไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน จึงถามออกไปด้วยความสงสัย

“ใช่”

เมื่อพูดจบ

“ปัง”

เสียงกระสุนปืนดังขึ้นราวกับเสียงฟ้าร้อง สร้างความตกใจให้กับขอทานในจวนทันที พวกเขาตื่นขึ้นจากการหลับใหล

จู่ๆ หัวหน้าพรรคกระยาจกก็หน้าซีด เขาอ้าปากกว้างกรีดร้องออกมา แต่กลับไม่มีเวียง เขาพยายามเอามือปิดแผลเพื่อห้ามเลือด แต่กลับทำไม่ได้