องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 669

เมืองใหม่

เฉิงเซินและเฝิงตู่กำลังดื่มเหล้าอย่างสนุกสนานบนกำแพงเมือง ด้วยการคบหาหลายวันมานี้ทำให้ทั้งคู่เป็นสหายที่พูดคุยกันทุกๆเรื่อง

เฝิงตู่มองไปรถม้าผู้คุ้มกันสินค้าที่มีของบรรจุเอาไว้มากมายที่กำลังเข้ามาใกล้เซียนตู จึงได้พูดว่า

“รถบรรทุกของอีกขบวนรึ ความเร็วในการหาเงินของอาณาจักรฉินน่าตกตะลึงจริงๆ”

เฉิงเซินยิ้มอย่างมั่นใจ “แน่นอนอยู่แล้ว ชาวเมืองถือเรื่องอาหารการกินสำคัญเป็นอันดับแรก และสูงส่งเทียมฟ้า หากไม่มีเงินและเสบียงอาหารจะทำให้อาณาจักรเกิดความสันติสุขได้อย่างไรกัน!”

เฝิงตู่พยักหน้าเห็นด้วย “มีเหตุผล”

เฉิงเซินชี้ไปยังศูนย์การค้าที่ใหญ่ที่สุดในเซียนตูแล้วพูดว่า “ต้องระดมเงินเอาไว้ก่อนแล้วจึงดำเนินการสร้าง ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าอาคารสูงใหญ่มากมายเหล่านี้ หากทุกพื้นที่จะสร้างต้องใช้เงินทองมากมายแค่ไหน”

“ยิ่งไปกว่านั้นนี่ยังเป็นแค่การเริ่มต้น สามปีข้างหน้าในอนาคตจะมีเงินและเสบียงอาหารมากมายส่งมา ถึงตอนนั้นเจ้าคิดว่าจะเป็นตัวเลขที่มากมายแค่ไหน”

เฝิงตู่ดื่มเหล้าแล้วกวาดตามองความรุ่งเรืองของเซียนตูแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

“ข้าอยู่ที่นี่มาเกือบจะครึ่งเดือนแล้ว เมื่ออ๋องเหยียนของพวกเจ้าทำการอภิเษกสมรสเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่ข้าจะไปที่อื่นแล้ว!”

เฉิงเซินหันหน้าไปมองกงซุนอู๋หมิงแล้วโน้มน้าวว่า “เจ้าทำงานในตำหนักอ๋องเหยียนไม่ได้รึ?”

เฝิงตู่เอนตัวพิงแล้ววางข้อศอกบนกระเบื้อง เอียงศีรษะแล้วพูดว่า

“ใช่ว่าข้าไม่อยากทำงานกับเจ้าหรอกนะ แต่ข้าคุ้นชินกับการไร้พันธนาการแล้ว ที่ข้าอยู่ที่นี่นานขนาดนี้ก็เพราะอยากจะดูงานอภิเษกสมรสของอ๋องเหยียน”

แววตาของเฉิงเซินปรากฏความสลด เขาเข้าใจว่าต่อให้จะพูดอย่างไร สุดท้ายก็ไม่มีทางโน้มน้าวให้กงซุนอู๋หมิงเข้าร่วมตำหนักอ๋องเหยียน เขารู้สึกเศร้าใจและยกไหเหล้าขึ้นดื่มคำโต

เฝิงตู่เหลือบมองเขาแล้วหัวเราะพูดว่า “วางใจเถิด หากข้าได้พบอ๋องเหยียนของพวกเจ้า ข้าจะบอกกันเขาแน่นอนว่าเจ้ามีความรู้และความกล้าหาญ แถมยังตอบสนองว่องไว อีกทั้งติดตามข้ามานานขนาดนี้แล้ว วิชาก็ดีขึ้นมาก”

“คนเช่นเจ้าไม่ควรถูกตัดโอกาส ทำงานกับอ๋องเหยียนให้ดี อ๋องเหยียนของเจ้าเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับผู้มีความสามารถ จะต้องให้ความสำคัญกับเจ้าและให้เจ้าได้เชิดหน้าชูตาแน่นอน”

เฉิงเซินยกไหเหล้าขึ้นแล้วพูดอย่างเคารพว่า “ขอบคุณสำหรับคำชมของท่าน”

เฝิงตู่ยกไหเหล้าขึ้นแล้วชนกับเขา “ดื่ม!”

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังพูดคุยกันอย่างมีความสุข ก็พบว่ากองคาราวานมากมายมาถึงนอกเมืองแล้ว

เฉิงเซินเช็ดเหล้าที่ปาก “มีงานเข้ามาแล้ว ข้าไปดูก่อนละ”

เมื่อสิ้นเสียงก็กระโดดลงจากกำแพงเมือง

เฝิงตู่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นกองทัพพยัคฆ์เสือดาว ก่อนหน้านี้เขาเคยประมือกับคนของพยัคฆ์เสือดาว หากตอนนี้คนเหล่านี้เห็นว่าเขาอยู่ที่เซียนตู เกรงว่าจะเป็นเรื่องวุ่นวาย เมื่อคิดเช่นนั้นเฝิงตู่ก็รีบหายตัวไปทันที

เฉิงเซินเพิ่งยืนลงพื้นแล้วหันกลับไปพูดกับกงซุนอู๋หมิงว่า “รอข้าประเดี๋ยว”