องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 691

“วันนี้ข้าไม่ไปที่ไหนแล้ว จะกินข้าวที่นี่แหละ ไสหัวไป เจ้าเรียกเจ้าของร้านออกมาพบข้า!”

ฉินเหยียนปล่อยมือตัวเองทิ้ง พนักงานล้มลงพร้อมกับแสดงสีหน้าเจ็บปวด

“เหตุใดเจ้าถึงเป็นคนเช่นนี้ หากเป็นเจ้า พวกเราต้อนรับอยู่แล้ว อีกอย่างข้าเองก็พูดชัดเจนว่าไม่ต้อยรับลูกค้าผู้หญิง เหตุใดเจ้าถึงไม่เข้าใจคำพูดของข้าล่ะ?”

ฉินเหยียนถกแขนเสื้อขึ้นแล้วลงไม้ลงมือทันที

“เพียะ”

“กล้าดูถูกคนอื่นหรือ ไปเรียกเจ้าของร้านมา หูหนวกรึยังไง?”

พนักงานจับหน้าตัวเอง มีสีหน้าเจ็บปวด

“กล้าทำร้ายคนอื่น รอก่อนเถอะ ข้าจะรอดูเลยว่าเจ้าของร้านมาแล้วจะจัดการกับเจ้าอย่างไร”

พนักงานรีบรุดเข้าไปในครัว หลังจากนั้นไม่นาน เจ้าของร้านก็ออกมา

“ลูกค้า ไม่ทราบว่าทำไมถึงต้องลงมือกันด้วยขอรับ?”

ฉินเหยียนพูดอย่างเย็นชา

“พวกข้ามากินข้าว แต่เขากลับขับไล่พวกข้า แถมยังพูดจาไม่น่าฟัง ข้าตีเขาเพื่อเป้นการต้อนรับก็เท่านั้น”

เจ้าของร้านรีบอธิบาย

“ลูกค้าอาจจะไม่ทราบว่าทั้งอาณาจักรหลู่นั้นเข้มงวดเรื่องผู้หญิงเป็นอย่างมาก ผู้หญิงที่เดินไปเดินมาในอาณาจักรนี้ได้ล้วนแต่เป็นโสเภณีทั้งนั้น พนักงานของเรานึกถึงลูกค้า ไม่อยากให้พวกนางถูกนินทาขอรับ”

ฉินเหยียนพูดอย่างเย็นชา

“หมายความว่าอย่างไร มีเงินก็ไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”

พนักงานจับหน้าตัวเองแล้วตะโกนออกมาว่า

“”เจ้าฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรืออย่างไร มีเงินมากแค่ไหนพวกเราก็ไม่ต้อนรับ!”

ฉินเหยียนไม่เชื่อเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เขาขึงหยิบเงินหนึ่งร้อยออกมาหนึ่งใบ โยนใส่หน้าอีกฝ่ายแล้วถามว่า

“เจ้าจะรับหรือไม่รับ?”

พนักงานเกือบจะโมโห แต่เมื่อเห็นธนบัตรหนึ่งร้อยถึงกับอ้ำอึ้งไป

“นี่...”

ในตอนที่เขาลังเล ฉินเหยียนก็โยนธนบัตรหนึ่งร้อยออกมาอีกใบ ตบไปที่หน้าของเจ้าของร้านและพูดอย่างอวดดีว่า

“จะรับหรือไม่รับ?”

เจ้าของร้านรับเงินสองร้อยเหรียญมาด้วยความมึนงง สมองเขาไม่อาจสนองกลับได้ชั่วขณะ

ฉินเหยียนโยนเงินอีกหนึ่งร้อยแล้วตบลงบนโต๊ะ

“จะรับหรือไม่รับ?”

เมื่อเจ้าของร้านเห็นเงินจำนวนมากขนาดนี้ จึงรีบพูดด้วยสีหน้าประจบประแจงว่า

“รับขอรับๆ ยังไม่รีบขอโทษแม่นางทั้งสองอีก!”

ขณะที่เขาพูดเช่นนั่น เขาก็จ้องไปที่พนักงาน

พนักงานคอแข็งในทันที

“อย่าหวังเลยว่าข้าจะขอโทษ หากฆ่าข้าให้ตาย ข้าก็ไม่ขอโทษ!”

พนักงานดื้อรั้นมาก เขาถอดผ้ากันเปื้อนแล้วโยนทิ้งทันที

“มีแค่หญิงโสเภณีและพวกโจรชั่วเท่านั้นที่เลี้ยงยาก พวกเจ้ามีเงิน เหตุใดถึงไม่ทำงานรับราชการเลยเล่า!”