องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 693

ทันทีที่ตำรวจของศาลาว่าการสองคนเดินเข้ามา เห็นชาวต่างอาณาจักรสี่คน ผู้หญิงและผู้ชายนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกัน จู่ๆ สีหน้าของเขาพลันไม่พอใจและถามด้วยน้ำเสียงสงสัยว่า

“พวกเจ้าเป็นชาวต่างเมือง ได้ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมาหรือไม่?”

เฉิงเซินยื่นเอกสารด่านตรวจคนเข้าเมืองให้ตำรวจทันที

“เราเป็นคนดี ขั้นตอนฝ่ายด่านตรวจคนเข้าเมืองก็เรียบร้อยดี โปรดดูเอาเถิด”

ตำรวจหยิบเอกสารมาตรวจดูอย่างละเอียด มีข้อมูลหลายคนเขียนเอาไว้อย่างชัดเจน

หลังจากยืนยันว่าถูกต้องแล้ว ตำรวจก็ยื่นเอกสารคืนให้กับเฉิงเซินและพูดว่า

“พวกเจ้าชาวอาณาจักรจ้าว มาเหยียบถึงอาณาจักรหลู่ก็สร้างปัญหาทันทีใช้หรือไม่?๐

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุผลใด ฉินเหยียนได้ยินประโยคนี้แล้วรู้สึกไม่สบายใจ เขาตบโต๊ะและโต้กลับว่า

“พวกเจ้าเห็นพวกข้าสร้างปัญหาเมื่อใดหรือ?”

ตำรวจกอดอกแล้วพูดอย่างไม่พอใจ

“พวกเจ้าแหกกฎบ้านเมืองของพวกข้า นี่ไม่ถือว่าเป็นการสร้างปัญหาอย่างนั้นหรือ?”

ฉินเหยียนพูดอย่างเคร่งขรึม

“ข้าอยากให้พวกเจ้าทั้งสองคนเข้าใจให้ชัดเจนว่าตอนนี้พวกข้าได้ซื้อร้านอาหารแห่งนี้แล้ว ถือว่าเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของข้า”

“หากเจ้ายังไม่เข้าใจสถานการณ์ การที่เจ้ามาที่บ้านข้าและชี้นิ้วด่าว่าข้าสร้างปัญหา”

เขาจบโต๊ะเสียงดัง ยืดหลังแล้วถามออกไปว่า

“ใครกันแน่ที่กำลังสร้างปัญหา?”

ประโยคนี้ทำให้ตำรวจสับสน พวกเขามองหน้ากันและพูดด้วยความไม่แน่ใจ

“ทรัพย์สินส่วนตัวของเจ้าหรือ? ร้านอาหารแห่งนี้เจ้าของร้านมิใช่ชื่อหลิวอีโส่วหรือ?”

ฉินเหยียนยื่นสัญญาออกมาและพูดด้วยท่าทีจริงจังว่า

“อ่านให้ดี ตอนนี้ข้าเป็นเจ้าของร้านอาหารแห่งนี้แล้ว เฉิงอาหนิว!”

ตำรวจมองไปที่สัญญาการซื้อขายด้วยความประหลาดใจ ตัวอักษรด้านบนเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่าชื่อเจ้าของร้านเปลี่ยนคนแล้วจริงๆ

“มีคนมารวมตัวกันข้างนอกบ้านข้ามากมายเช่นนี้ แต่พวกเจ้าสองคนกลับไม่สนใจพวกเขา แต่กลับเข้ามาซักไซ้เอาความจากพวกข้า อีกทั้งยังกล้าถามหาเหตุผลอีก?”

“ได้ยินว่าอาณาจักรหลู่เป็นอาณาจักรที่มีศีลธรรมและมารยาทที่ดีงาม พวกเจ้าปฏิบัติต่อแขกบ้านแขกเมืองเช่นนี้หรือ?”

“วันนี้ข้าขอพูดให้ชัดเจนเอาไว้เลย ข้าจะดูว่าใครให้สิทธิ์นี้แก่พวกเจ้า กล้าฝ่าฝืนกฎหมาย ให้พวกเจ้ากระทำความผิดอย่างหน้าไม่อาย ป้ายความผิดแก่คนดี!”

ฉินเหยียนพูดเสียงดัง หน้าและคอเขาแดงมาก ตำรวจสองคนอับอายมากแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

พวกเขาทั้งสองรู้ว่าตนเองผิดจึงหัวเราะแล้วพูดว่า

“พวกข้าก็แค่ถามดู หากไม่มีเรื่องอะไรก็ดีแล้ว พวกเราไปก่อนล่ะ!”

จากนั้นตำรวจทั้งสองคนก็เดินไปที่ประตู เห็นประชาชนมุงดูอย่างคึกคึก พวกเขารีบพูดว่า

“แยกย้ายได้แล้ว ร้านนี้ไม่เปิดให้บริการอีกต่อไป เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของพวกเขาแล้ว”

“อย่ามัวแต่มายืนดู พวกเขาซื้อร้านอาหารนี้แล้ว รีบแยกย้ายได้แล้ว!”

หลังจากที่ตำรวจพยายามจัดการสถานการณ์ ประชาชนก็พากันแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว