องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 704

ฉินเหยียนเงียบไปนาน ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

หลิวเชียนเชียนกลัวว่าอ๋องเหยียนจะเสียใจจนเกินไป นางจะดึงชายขากางเกงเขาและถามอย่างระมัดระวัง

“ท่านอ๋อง ท่านจะดุหรือจะตีฆ่าก็ได้เพคะ ข้ายอม ท่านอย่าทนไว้อยู่เลย!”

ฉินเหยียนถอนหายใจ ยื่นมือออกไปประคองตัวหลิวเชียนเชียนขึ้นมาและพูดว่า

“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว แม้ว่าข้าจะฆ่าทุกคนในโลกนี้ ลูกสาวข้าก็ไม่อาจกลับมาได้ อีกอย่างนี่ไม่ใช่ความผิดเจ้า เจ้าไม่ต้องโทษตัวเอง”

เมื่อหลิวเชียนเชียนได้ยินว่าอ๋องเหยียนไม่ดุด่านาง นางยิ่งรู้สึกผิดและร้องไห้ฟูมฟายมากขึ้น

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันมันคนไร้ประโยชน์เพคะ!”

ฉินเหยียนประคองนางไว้ ในช่วงเวลาไม่กี่ปีที่ผ่านมา หญิงตัวเล็กๆ อย่างนางกลับควบคุมทั้งโลกได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่นางมาถึงจุดนี้ อีกอย่างไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะไกล่เกลี่ยกับศาลของอาณาจักรหลู่ เขาตบหลังปลอบโยนนางว่า

“เจ้าทำงานหนักมาหลายปีแล้ว เป็นข้าเองที่ละเลยเจ้า”

หลิวเชียนเชียนที่ซบในอ้อมแขนฉินเหยียนร้องไห้อยู่เป็นเวลานาน

ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา หากมองจากมุมนอก นางเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งและลึกลับ ฆ่าคนโดยไม่เกรงกลัว เป็นตัวหลักของหอหม่านฮวา อีกทั้งยังเป็นผู้นำด้านการส่งของทางน้ำอีกด้วย

แต่ทุกครั้งในตอนกลางคืน ภาพที่นางต้องเผชิญหน้ากับโจรสลัดในคืนนั้นยังคงอยู่ในความทรงจำ

ความรู้สึกผิด โทษตัวเองอยู่ลุกๆ ทำให้นางอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก

พอตื่นจากฝัน หมอนกลับชุ่มไปด้วยเหงื่อและน้ำตา

หากไม่มีบรรดาพี่น้องในหอหม่านฮวา นางคงทนอยู่ต่อไปไม่ได้

ในเวลานี้ นางต้องการระบายคามคับข้องใจที่นางต้องทนทุกข์ทรมานกับมันมานานหลายปี

ฉินเหยียนนั้นก็รู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายสำหรับนาง จึงปล่อยให้นางร้องไห้ระบายออกมา

หลังจากนั้นไม่นานหลิวเชียนเชียนเงยหน้าขึ้นมาถามด้วยตาแดงก่ำ

“ท่านอ๋อง เหตุใดท่านถึงเดินทางมายังอาณาจักรหลู่เพคะ? สงครามระหว่างอาณาจักรฉินและจ้าวเป็นอย่างไรบ้าง?”

ฉินเหยียนตอบกลับอย่างจริงจัง

“พวกเราได้รวมอาณาจักรจ้าวได้แล้ว”

เมื่อหลิวเชียนเชียนได้ยินเช่นนั้น นางก็ร้องไห้อีกครั้ง

“เยี่ยมไปเลย!”

บรรดาพี่น้องให้หอหม่านฮวาต่างพากันร้องไห้ออกมา

แม้ว่าการใช้ชีวิตที่นี่จะลำบาก แต่อย่างน้อยอาณาจักรฉินก็ชนะ อย่างน้อยสิ่งที่พวกนางได้ทำลงไปก็ไม่เสียเปล่า

เมื่อคิดย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น อาณาจักรหลู่ต้องการควบคุมหอหม่านฮวาและสำนักเฉา

แต่ทุกครั้งที่เขาส่งกองกำลังทหารเข้ามาโจมตี พวกเขาจะถูกหลิวเชียนเชียนขับไล่ เพียงเพราะว่านางมีปืนในมืออยู่สองกระบอก อาณาจักรหลู่กลัวปืนในมือนางมากจนไม่กล้าเข้ามาโจมตี

พวกเขาพยายามดักจับหลิวเชียนเชียนและคนในหอหม่านฮวา คิดให้พวกนางอยากหาทางประนีประนอมด้วยการตัดกำลังอาหารและเงิน

แต่หลิวเชียนเชียนเป็นผู้นำหญิงสาวเหล่านี้ ปฏิเสธที่จะยอมแพ้ ความพากเพียรนี้กินเวลานานกว่าสองปี

หลังจากที่ฉินเหยียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของหลิวเชียนเชียนแล้ว เขาถามออกมาอย่างเป็นกังวล

“ข้างนอกมีทหารเฝ้าเยอะมาก เจ้าอย่างกินหรือดื่มอะไรหรือไม่?”

หลิวเชียนเชียนตอบตามความจริง

“ไม่กี่ปีมานี้ พวกเราขายเครื่องประดับและใช้เงินจำนวนมากเพื่อจัดการกับเจ้าหน้าที่ทหารด้านนอก”