องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 712

ในปีนั้น อาณาจักรฉินได้เปิดสงครามเชิงพาณิชย์กับอาณาจักรจ้าว

อ๋องเหยียนใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อธัญพืชในอาณาจักรจ้าวเพื่อผลิตเหล้า

เป็นผลทำให้ชาวอาณาจักรจ้าวคิดว่าพวกเราได้เปรียบ จึงยอมขายธัญพืชให้อ๋องเหยียน

ในช่วงเวลาหนึ่ง เสบียงอาหารในอาณาจักรจ้าวขาดแคลน ทุกคนใช้อาหารและเงิน ผลที่ตามมาคือทำให้เกิดความอดอยากไปทั่วอาณาจักร ทำให้ประชาชนตกอยู่ในภาวะคับแค้นใจ

หลังจากที่ฉินเหยียนเขียนนิทานเรื่องนี้จบแล้ว ผู้รับผิดชอบการสอบของเขาก็นำข้อสอบออกไปให้อ๋องหลานหลิงและปั๋วซื่อคนอื่นตรวจสอบ

หลังจากที่ทุกคนอ่านคำตอแล้ว เขารู้สึกหน้าชา มีเสียงประหลาดใจและการวิพากษ์วิจารณ์ก็ดังขึ้น

“เรื่องนี้ดูเหมือนจะถูกบันทึกไว้ก่อนหน้านี้ แต่เรื่องการฟื้นคืนไร่อัลมอนด์ แต่เดิมเป็นเรื่องดี แต่ข้าไม่คดคิดว่าจะสามารถนำมาใช้ในด้านนี้ได้ด้วย!”

“วิเศษมาก แผนการเดียวกัน แต่สามารถใช้ได้ทั้งด้านดีและไม่ดี!”

อ๋องหลานหลิงอึ้งไปเช่นเดียวกัน

ตอนนี้ทั้งอาณาจักรหลู่หลงใหลและมุ่งศึกษาเรื่องอาณาจักรฉินทำลายอษณาจักรจ้าวที่เจริญรุ่งเรืองมาอย่างยาวนานด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

หากไม่ศึกษาจะไม่รู้ เมื่อนักวิชาการอาณาจักรหลู่ทำการวิจัยพวกเขาค้นพบว่าอาณาจักรฉินวางแผนไว้อย่างลึกซึ้งและประณีต ทำให้อาณาจักรหลู่ประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

จากมุมมองของอ๋องหลานหลิง รูปแบบของชาวอาณาจักรฉิน ไม่ว่าอย่างไรก็คือชนะ แม้ว่าผู้เข้าร่วมแผนการนี้จะถูกหลอก แต่ท้ายที่สุดจะรู้สึกขอบคุณคนที่คุมแผนการในครั้งนี้

แผนการนี้ช่างออกแบบมาได้อย่างสวยงาม

ในขณะที่ทุกคนประหลาดใจ พวกเขาตั้งหน้าตั้งตารอนิทานสอนใจเรื่องต่อไปของเฉิงอาหนิว

ในเวลาเดียวกัน

ฉินเหยียนยังคงมุ่นอยู่กับการเขียน

นิทานเรื่องที่สองที่เขาเขียนคือ ใช้มือขวาของศัตรูเพื่อบรรลุเป้าหมาย

ว่ากันว่า มีอาณาจักรหนึ่งมีโอรสสองคน โอรสองค์โตป่วยหนัก แต่มีความสามารถด้านงานเขียน ไม่เก่งด้านการรบ องค์ชายคนเล็กเกิดมาพร้อมกับพลังและเก่งด้านการรบ แต่ไม่เก่งด้านงานเขียน ลูกชายทั้งสองคนจึงมีโอกาสสืบทอดบัลลังก์

เมื่อลโอรสทั้งสองโตขึ้น ลูกชายคนเล็กกลายเป็นนักรบที่เก่งที่สุดในอาณาจักร และยังทำหน้าที่เป็นผู้นำในการป้องกันอาณาจักร ในขณะที่ลูกชายคนโตเป็นเพียงที่ปรึกษาธรรมดาๆ

ดังนั้นไม่จะเป็นยศอันทรงเกียรติหรือสถานะในดวงใจของประชาชน โอรสองค์เล็กย่อมมีสถานะที่ดีกว่าพี่ชาย

นอกจากนี้โอรสองค์เล็กยังทำให้เสด็จพ่อพอใจเป็นพิเศษ เขานำทหารไปฝึกซ้อมบนหน้าผานอกพระราชวังทุกเช้า

เมื่อฮ่องเต้เปิดหน้าต่าง เขาจะเห็นโอรสองค์เล็กออกกำลังกายและฝึกร่วมกับทหาร เขาพึงพอใจเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม โอรสองค์โตไม่ได้นิ่งนอนใจ เขาได้มอบคันธนูและลูกธนูที่สงยงามให้เสด็จพ่อ บิดาชอบคันธนูและลูกธนูชุดนี้มาก จึงทรงนำติดตัวไปด้วยทุกที่

หลังจากเห็นดังนั้น โอรสองค์เล็กก็เริ่มคิดหาหนทาง ต้องให้เสด็จพ่อของตนเห็นว่าเขามีทักษะด้านการยิงธนุและสู้เพื่อบิดาในสนามรบให้ได้ หลังจากนั้นเขาจึงเปลี่ยนการฝฝึกซ้อมเป็นการซ้อมยิงธนูที่หน้าผานั้นแทนในทุกเช้า

ไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะกลายเป็นกับดักขององค์ชายคนโต

เมื่อฮ่องเต้เฝ้าดูการฝึกซ้อมของโอรสองค์เล็กที่หน้าต่าง โอรสองค์โตก็วิ่งเข้ามารีบลากฮ่องเต้ออกห่างจากหน้าต่างและบอกฮ่องเต้อย่างประหม่า