การแข่งขันนี้ยืดยาวไปถึงเจ็ดวัน
ขณะนี้มันได้เป็นที่รู้กันโดยทั่วในอาณาจักรหลู่แล้ว กลายเป็นประเด็นร้อนที่ถูกพูดถึงตลอดทุกที่ แม้แต่ในตอนที่เหล่าชาวเมืองดื่มน้ำพักผ่อน สิ่งที่คุยก็เป็นเรื่องการแข่งขัน
“ได้ยินมาว่าสิบสองปิ่นหิรัญย์นั้นรูปงามและมีความสามารถอย่างมาก เมื่อนับดูแล้วก็ผ่านมาตั้งหลายวัน แต่ก็ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะเอาชนะได้เลย!”
“พอพูดถึงเรื่องนี้ข้ายังรู้สึกขายหน้าเลย เหล่าผู้เล่าเรียนระดับหนึ่งจากทุกสถานศึกษานั้น ถือเป็นผู้ที่สูงส่งอย่างมากเลย แต่สุดท้ายกลับพ่ายแพ้ให้กลับพวกผู้หญิงพวกนี้!”
“นี่ก็เท่ากับว่าวิชาที่ฝึกฝนมาหลายสิบปี ถูกเด็กน้อยอายุสามขวบเอาชนะจนเละไม่เป็นท่าเลยไม่ใช่รึ น่าขายหน้าเหลือเกิน!”
“ก็ใช่สิ ได้ยินมาว่ามีนักวิชาการหลายคนที่แพ้ให้กับพวกผู้หญิงแล้ว ถึงกับยอมทิ้งวิชาการและสาบานว่าจะไม่ขอแตะต้องตำราอีก”
“อาณาจักรหลู่ของเรายิ่งใหญ่ ข้าไม่เชื่อหรอกนะว่าจะไม่มีใครเอาชนะพวกผู้หญิงพวกนี้ได้!”
เหล่าชายหนุ่มที่พูดคุยกันเรื่องนี้ถึงกับต้องถอนหายใจ ส่ายหน้าและพูดอะไรไม่ออก หากพวกเขามีความรู้บ้างก็อยากจะขึ้นไปแข่งเองสักที
ไม่เพียงแค่ในหมู่ชาวเมืองเท่านั้น แม้แต่พวกตระกูลขุนนางและเหล่านักวิชาการเองก็กำลังพูดถึงเรื่องที่ผู้ชายแข่งกับผู้หญิงอยู่ หัวข้อเรื่องพ่ายแพ้อย่างหนักนี้ทำเอาทุกคนโกรธเกรี้ยว ไม่พอใจอย่างมาก
“ช่างน่าเจ็บใจเกินไปแล้ว ก็แค่พวกผู้หญิงที่ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม เคยอ่านตำรามาไม่เท่าไร ก็กล้ามาสอนผู้ชายที่เหนือกว่าอย่างพวกเรา ช่างไร้ยางอายยิ่งนัก!”
“แม่นางพวกนี้ก้าวร้าวมากเช่นนี้ ไม่กลัวว่าจะถูกผู้ชายทั่วใต้กล้ารังเกียจรึ ผู้หญิงที่ไม่มีกิริยาเช่นนี้ใครจะกล้าสู่ขอ!”
“หึ เจ้าพวกนางหนูที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง อาณาจักรหลู่ของเรามีผู้มีความสามารถมากมาย ไม่ช้านี้จะทำให้พวกผู้หญิงได้รู้ว่าผู้ชายต่างหากที่เป็นเทพเจ้าของพวกนาง!”
ถึงกระทั่งมีผู้ทรงอิทธิพลบางคนที่ยอมจ้างผู้เล่าเรียนที่มีชื่อเสียงจากต่างถิ่นมาทำการแข่งขันในราคาสูง และมีคนที่คิดว่าตนเองมีความรู้ความสามารถและเดินทางไปแข่งขัน แต่สุดท้ายแล้ว ตอนไปน่าเกรงขามแค่ไหน ตอนถูกเอาชนะก็อนาถมากเท่านั้น
เหล่าชายหนุ่มทุกคนต่างก็ถูกสิบสองปิ่นหิรัญย์เอาชนะจนเสียหน้าอย่างมาก การแข่งขันที่เดิมทีเป็นเพียงการแข่งความรู้ในตำรา กลับค่อยๆกลายเป็นสงครามระหว่างผู้ชายและผู้หญิง
ผู้ชายอาณาจักรหลู่นั้นเป็นคนเย่อหยิ่งและดูถูกผู้หญิง แต่ครั้งนี้กลับประสบอุปสรรคอย่างใหญ่หลวง
ส่วนผู้หญิงในอาณาจักรหลู่กลับกำลังรู้สึกภาคภูมิใจ ที่สิบสองปิ่นหิรัญย์แข่งขันกับผู้ชายอย่างกล้าหาญ พวกนางพากันพูดคุยกันว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...