องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 836

อีกด้านหนึ่ง

บรรดาสำนักและพรรคต่างๆที่กำลังมุ่งหน้าไปยังภูเขาไท่ซาน ระหว่างทางได้รับข้อห้ามจากไป๋เสี่ยวเซิงมากมาย และข้อจำกัดทีละข้อก็ได้ก่อให้เกิดความไม่พอใจไปทั่วยุทธภพ

“ให้ตายเถอะ เจ้าสองคนนี้สมรสกันแล้วลากยุทธภพมาเกี่ยวก็แล้ว แถมยังมาห้ามโน่นห้ามนี่อีก นี่มันอะไรกัน!”

“ห้ามไม่ให้ทำการประลองกันเอง? แล้วจะยังเป็นชาวยุทธที่มีอิสรภาพและมีความกล้าและคุณธรรมอีกรึ?”

“ข้อห้ามมากมายเพียงนี้ น่าหงุดหงิดยิ่งกว่าคำสั่งการแห่งโชคชะตาเสียอีก!”

“แค่หลายวันที่เดินทางก็ได้รับคำสั่งห้ามเป็นร้อยแล้ว ในยุทธภพเคยมีเรื่องคับใจเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน!”

แต่ละสำนักแต่ละพรรคต่างก็ไม่พอใจ แต่เพื่อไม่ถูกลบชื่อออกจากยุทธภพจึงต้องอดทนไปก่อน รอจนกว่าจะถึงงานประลองการต่อสู้จะระบายให้สาสม

เรื่องหนึ่งยังไม่ทันจบอีกเรื่องก็เกิดขึ้นแล้ว

ในระหว่างทางที่ต้องผ่านในขณะมุ่งหน้าไปภูเขาไท่ซาน บรรดาสำนักและพรรคต่างๆต่างก็ต้องมารวมกันที่นี่ ดังคำกล่าวที่ว่าศัตรูมักจะพบกันง่ายๆ ยากที่จะหลีกเลี่ยง สำนักและพรรคที่เดิมทีก็อดกลั้นความไม่พอใจอยู่แล้ว ก็บังเอิญมาพบกับศัตรูตัวฉกาจที่นี่

สำนักถังอาวุธลับผู้สืบทอดลำดับที่แปดถังปา บัดนี้กำลังต่อสู้กับหลี่เสี่ยวเตาแห่งสำนักสราญรมย์ จึงดึงดูดผู้คนมาล้อมดูมากมาย

“ไป๋เสี่ยวเซิงกระจายคำสั่งห้ามแล้วไม่ใช่รึ เหตุใดทั้งสองถึงยังต่อสู้กันอีก?”

“ศัตรูเจอกันก็จะโกรธจัด ทั้งสองสำนักนั้นมีเรื่องกันมานานแล้ว จะบอกว่าเป็นความแค้นหลายชั่วคนก็ไม่เกินไป!”

“ก็แค่อยากจะแสดงให้เห็นว่าอาวุธลับของใครเป็นที่หนึ่งของยุทธภพเท่านั้น เทียบกันมาหลายปีแล้วก็ยังไม่มีผลลัพธ์”

และพบว่าถังปาเอาอาวุธลับออกมา ของสิ่งนี้มีรูปร่างแบนคล้ายกล่อง ยาวเจ็ดนิ้วและหนาสามนิ้ว สามารถต่อกรกับศัตรูได้มากมาย และจ้องมองหลี่เสี่ยวเตาด้วยสายคาที่เฉียบคม เขาพูดอย่างเย็นชาว่า

“พายุเข็มดอกสาลี่แห่งสำนักถังของเรา ทันทีที่จู่โจมศัตรูก็ต้องพ่าย ข้าว่าเจ้าเจียมตัวหน่อยจะดีกว่า”

เมื่อคนรอบข้างเห็นอาวุธลับแล้วก็ต่างพูดว่า “นี่น่ะรึพายุเข็มดอกสาลี่ที่ร่ำลือกัน!”

“มีข่าวลือว่าอาวุธลับนี้มีเข็มเงินอยู่ทั้งหมดยี่สิบเจ็ดเข็ม เข็มที่เตรียมพร้อมอยู่นั้น เพียงแค่เปิดกลไกเข็มเหล่านี้ก็จะถูกยิงในพริบตา มีชาวยุทธฝีมือดีมากมายที่ต้องตายเพราะมัน!”

“ใช่แล้ว โจวซื่อหมิงดาบคู่แห่งหนานหูเป็นผู้สร้างอาวุธนี้ขึ้น แม้เขาจะเป็นผู้พิการ แต่กลับมีสติปัญญาเหนือผู้อื่น เขาสร้างอาวุธลับนี้ขึ้นอย่างยากลำบาก ทันทีที่เสร็จสิ้นก็ทำให้เกิดการนองเลือดมากมายในยุทธภพ”

“ในตอนนั้น นักบวชลัทธิเต๋าที่ฝ่าฟันข้ามถิ่นทุรกันดารก็สิ้นใจตายเพราะพายุเข็มดอกสาลี่ ตายอย่างอนาถมาก ดังนั้นในสมัยนั้นอาวุธนี้จึงถูกเรียกขนานนามกันว่าราชันย์แห่งอาวุธ!”

หลี่เสี่ยวเตายิ้มออกมาแล้วพูดอย่างเหยียดหยามว่า

“วิชากระจอกๆของเจ้า ยังกล้าเอามาแสดงให้ข้าดูอีกนะ บัดนี้ใครๆก็รู้จักมีดบินไม่พลาดเป้าอย่างพวกข้า!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็สะบัดข้อมือ จากนั้นตรงระหว่างนิ้วมือก็มีมีดปรากฏ

“โห! สมแล้วที่เป็นมีดบินไม่พลาดเป้า ข้ายังไม่ทันได้เห็นก็มีมีดอยู่เต็มมือไปหมดเลย!”