องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 847

คนไม่น้อยมีปฏิกิริยาตอบกลับ พวกเขาต่างอุทานออกมาว่า

“นาง นางมิใช่เจ้าของหอหม่านฮวาหรอกหรือ หลิวเชียนเชียน หญิงที่สวยที่สุดในใต้หล้ามิใช่หรือ!”

“นางนั่นเอง! หน้าตาช่างคุ้นเหลือเกิน นางเป็นคนดังของหอหม่านฮวา!”

“ข้าไม่คาดคิดว่าผู้นำสำนักเฉาจะเป็นเจ้าของหอหม่านฮวาด้วย ทั้งสองสำนักมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นขนาดนี้เชียวหรือ!”

หลายคนถึงกับหัวเราะเยาะตัวเอง

“ในตอนแรกหอหม่านฮวามีชื่อเสียงไปทั้งใต้หล้า นายหญิงหลิวมีชื่อเสียงอยู่แล้ว โชคดีที่ข้าไม่ได้ทำอะไรนาง มิฉะนั้นคงตายโดยไม่รู้ตัว!”

“ถ้าเจ้าทำอะไรนางจริงๆ เจ้าคงได้นอนตายเป็นศพอยู่ใต้พื้นหญ้าแล้ว!”

แม้ว่าทุกคนจะอึ้ง แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก วันนี้ตัวหลักคือบ่าวสาว พวกเขาต่างมองกันไปที่บ่าวสาวด้วยสายตารักใคร่ และส่งเสียงยินดีว่า

“จูบเลย! จูบเลย!”

หลิวเชียนเชียนถึงกับหน้าแดง ขณะที่ฉินเหยียนยิ้มและก้มลงจูบหลิวเชียนเชียนทันที

ทั้งห้องต่างลุกเป็นไฟ

“ข้าขอให้ผู้นำพรรคกระยาจกและผู้นำสำนักเฉามีลูกในเร็ววัน และมีชีวิตแต่งงานที่มีความสุข!”

ทุกคนกล่าวคำอวยพรและปรบมือด้วยความยินดี ทำให้งานแต่งงานมีบรรยากาศที่คึกคักไปจนถึงขีดสุด

หลังจากเสร็จสิ้นพิธีทั้งหมด บ่าวสาวต่างดื่มเหล้าเพื่อฉลองช่วงเวลาอันน่าจดจำนี้

...

หลังจากเสร็จสิ้นพิธีทั้งหมด ฉินเหยียนก็กลับไปที่ห้องของตัวเองและตรวจสอบข่าวจากนกพิราบ

เขาอ่านทุกรายงานแต่ไม่มีใครพบกงซุนอู๋หมิงเลย

ทันใดนั้นเขาพลันมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก ในแผนการที่เขาวางไว้ทั้งหมด เขาจัดการประลองต่อสู้นี้ขึ้นมาก็เพื่อล่อลวงให้เฝิงตู่ปรากฎตัว

แต่เฝิงตู่กลับยอมเสี่ยงถูกไล่ออกจากยุทธภพมากกว่าจะเข้าร่วมการประลองต่อสู้ในครั้งนี้ ดูเหมือนว่าจากการที่เขาถูกตั้งค่าหัวหนึ่งหมื่นตำลึง ทำให้เขาไม่กล้าปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน

เฝิงตู่ไม่มา ดังนั้นแผนการทุกอย่างของเขาจึงล้มเหลว และเบาะแสในการตามหาตัวลูกสาวกลับถูกขัดขวาง เรื่องนี้ทำให้ฉินเหยียนสับสนมากขึ้น สายตาที่เศร้าโศกฉาบแวบขึ้นมาในดวงตาทันที

ในเวลานี้หลิวเชียนเชียนเตรียมน้ำมาล้างเท้าให้ฉินเหยียน เมื่อนางเห็นเขามีสีหน้าไม่สู้ดีนัก นางจึงวางน้ำล้างเท้าอย่างระมัดระวัง ล้างเท้าไปพลาง พูดปลอบไปพลาง

“นี่ก็ดึกมากแล้ว ให้ข้าช่วยผ่อนคลายท่านและพักผ่อนเถิดเจ้าค่ะ”

ใบหน้าของฉินเหยียนยังคงไร้ความรู้สึก สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

“กงซุนอู๋หมิงไม่ปรากฏตัว ข้าเองรู้ว่าวันนี้ท่านคงไม่มีอารมณ์จะทำอย่างอื่นแล้ว ไม่ต้องคิดเรื่องเข้าห้องหอหรอกเจ้าค่ะ รอให้วันพรุ่งนี้ข้าจะส่งคนให้ออกไปหาข่าว จะรีบหาตัวเขาให้เจอโดยเร็วที่สุด”

คำพูดันอ่อนโยนของหลิวเชียนเชียน ทำให้ฉินเหยียนกลับมามีสติ

เขาจับมือนางที่นั่งอยู่ข้างเขาแล้วพูดอย่างอ่อนโยน