องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 866

เถาซงจือรอคำนี้อยู่ เขารีบลงเข่าแล้วพูดอย่างเคารพว่า

“ตามที่ฝ่าบาทได้ทรงทราบ หอสมบัตินั้นเป็นน้ำพักน้ำแรงของกระหม่อม การถวายแก่ฝ่าบาทนั้นเป็นความเต็มใจของกระหม่อม เพียงแต่ก็มีเรื่องอยากจะขอ อยากจะขอตำแหน่งราชการกับฝ่าบาทสักหนึ่งตำแหน่ง ยินดีที่จะรับใช้พระราชสำนักทั้งชีวิตพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อฮ่องเต้อู๋ได้ยินเช่นนั้นก็เงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อคิดถึงว่าเถาซงจือสามารถบริหารให้หอสมบัติรุ่งเรืองเพียงนี้ ก็ถือว่าเป็นผู้ที่มีความสามารถที่หาได้ยาก ในเมื่อเขายอมถวายหอสมบัติให้ และอยากจะทำประโยชน์เพื่อพระราชสำนักด้วย ก็ถือเป็นเรื่องดีๆทั้งสองนี่

เมื่อคิดถึงว่าเถาซงจือเป็นพ่อค้า เขาจะต้องมีความเชี่ยวชาญในคำนวณเงินและเสบียงมากกว่าคนทั่วไปแน่นอน เมื่อไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว ฮ่องเต้อู๋ก็คิดว่าให้เถาซงจือเข้ามาเป็นข้าราชการในพระราชสำนัก มีแต่ประโยชน์ จึงได้ตอบตกลง

“การที่เจ้ามีความคิดเช่นนี้ ข้าดีใจอย่างมาก ข้าจะทำให้เจ้าสมหวัง ขอมอบตำแหน่งเสนาบดีกรมพระคลังให้แก่เจ้า เจ้ายินดีรึไม่?”

เมื่อได้ยินว่าฮ่องเต้อู๋มอบตำแหน่งเสนาบดีกรมพระคลังให้ เถาซงจือก็แอบหัวเราะในใจ เดิมทีเขายังกลัวว่าฮ่องเต้อู๋จะเกิดสงสัย จึงอยากจะขอตำแหน่งผู้ช่วยของทั้งหกกรมก่อน แล้วจึงค่อยๆไต่ขึ้น แต่ไม่คิดเลยว่าฮ่องเต้อู่กลับเห็นความสามารถของเขา แถมยังยอมยกตำแหน่งเสนาบดีกรมพระคลังให้เขาด้วย

ต้องเข้าใจว่าเสนาบดีกรมพระคลังคือผู้ที่คอยดูแลควบคุมเงินและเสบียงทั้งอาณาจักรอู๋เชียวนะ เถาซงจือครองตำแหน่งได้อย่างมั่นคงแล้ว ก็เท่ากับได้จับชีพจรเศรษฐกิจของอาณาจักรอู๋ไว้แล้ว

การเคลื่อนไหวของฮ่องเต้อู๋ เรียกได้ว่าเป็นการหาเรื่องใส่ตัว ส่งตัวเองกองไฟชัดๆ

เถาซงจือสีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก แต่ฮ่องเต้อู๋กลับไม่ได้สังเกตเห็นเลย เพราะตอนนี้เขาหลงไปกับความร่ำรวยเสียแล้ว

เถาซงจือซาบซึ้งอย่างมาก เขาคำนับขอบพระทัยว่า

“ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมจะทำงานหนักเพื่อฝ่าบาท ปฏิบัติตามฝ่าบาท และจะขอรับใช้การพัฒนาอาณาจักรอู๋พ่ะย่ะค่ะ!”

......

หัวถิง ณ จวนเจ้าเมือง

เมื่อหลิวเชียนเชียนได้รับข่าวว่าเถาซงจือได้ครองตำแหน่งเสนาบดีกรมพระคลังแล้วก็ดีใจอย่างมาก นางถือจดหมายลับแล้วพึมพำว่า

“เจ้าฮ่องเต้อู๋ โง่เขลาเสียจริง มอบตำแหน่งเสนาบดีกรมพระคลังให้เถาซงจือเสียได้ ดูท่าการล่มสลายของอาณาจักรอู๋จะถูกกำหนดเอาไว้แต่แรกแล้ว”

หลิวเชียนเชียนคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในแต่ลละพื้นที่ในระยะนี้อย่างละเอียด

บัดนี้หัวถิงพัฒนาขึ้นทุกวัน แม้จะมีพื้นที่ที่กำลังก่อสร้างอยู่มากมาย แต่ก็ไม่มีภาพลักษณ์ของหัวถิงในอดีตตอนที่มาครั้งแรกแล้ว

ในตอนกลางวัน มีผู้คนเดินไปมาบนถนน สามารถเห็นแรงงานที่แบกของ รวมถึงเหล่าหญิงสาวที่แต่งตัวงดงาม รูปร่างผมบางออกมาเดินเที่ยว เมื่อถึงตอนกลางคืนแล้ว ชีวิตอันฟุ่มเฟือยของเมืองที่ไม่เคยหลับใหลก็เปิดม่านขึ้นแล้ว