เมื่อเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่เห็นเนื้อแตงโมสีชมพูปรากฏอยู่ตรงหน้าแล้วก็พูดอย่างประหลาดใจว่า
“ไม่คิดเลยว่าผักชนิดนี้ด้านในจะน่าทานมากเช่นนี้!”
“เมื่อลองสูดดมแล้ว ยังได้กลิ่นหอมหวานสดชื่นที่ไม่เหมือนใครด้วย!”
ฟางเจาจวินหั่นแตงโมเป็นชิ้นๆแล้วแบ่งให้เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ แล้วอธิบายว่า
“แตงโมคือผลไม้ เนื้อแตงโมสีแดงนั้นมีน้ำอย่างมาก ทั้งหวานสดชื่น ถั่วสีดำบนเนื้อคือเม็ดแตงโม แตงโมจะเติบโตมาจากเม็ดแตงโม แต่ว่าตอนทานจะต้องคายเม็ดทิ้ง ไม่เช่นนั้นจะส่งผลต่อรสชาติ”
เมื่อสิ้นเสียงแล้วนางก็หยิบแตงโมชิ้นหนึ่งแล้วทานให้ทุกคนดูเป็นตัวอย่าง
เมื่อเหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่เห็นก็กัดคำโตตามนาง ทันทีที่น้ำแตงโมระเบิดออกในปาก เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ก็ตาเป็นประกายทันที
“โอ้! แตงโมมีน้ำมากเพียงนี้เชียวรึ หวานกว่าน้ำผึ้งเสียอีก!”
“อร่อย อร่อยเกินไปแล้ว ทั้งสดชื่น กรอบ และมีน้ำมาก เป็นรสสัมผัสที่น่าประหลาดยิ่งนัก!”
“ราวกับได้ดื่มน้ำน้ำตาลเลย อร่อยจริงๆ!”
ในโบราณไม่ค่อยจะมีผักผลไม้เช่นนี้มากนัก การได้ทานผลไม้ที่มีความหวานและน้ำชุ่มฉ่ำ เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายของพวกเขามาก
เมื่อทานเนื้อแตงโมหมดแล้ว เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ก็มองเปลือกแตงโมในมือแล้วถามว่า
“หัวหน้าคณะฟาง ทานเนื้อแตงโมหมดแล้วยังเหลือเปลือกอยู่เลย ทิ้งไปก็คงน่าเสียดาย”
ฟางเจาจวินยิ้มแล้วพูดว่า “แตงโมมีค่าทั้งหมดเลย ที่จริงเปลือกแตงโมก็ทานได้ ซอยแล้วนำไปปรุงรสก็จะมีรสสัมผัสที่สดชื่น เพียงแต่หลักๆจะทานเนื้อแตงโม ไว้โอกาสหน้าข้าจะให้พวกท่านได้ลองลิ้มลองอาหารว่างเปลือกแตงโม”
เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่พากันพยักหน้า บางคนได้แอบนำเม็ดแตงโมเก็บใส่กระเป๋าไป อย่างไรแตงโมล้วนมีค่าทั้งลูก ไว้กลับไปที่อาณาจักรหลู่แล้วจะทำการปลูกบ้าง ให้อาณาจักรหลู่ได้มีแตงโมทานเช่นกัน เมื่อทานแตงโมหมดแล้ว ฟางเจาจวินก็พาทุกคนเดินต่อไป ด้านหน้าคือสวนพริกขนาดใหญ่
ฟางเจาจวินแนะนำทุกคนต่อว่า “นี่คือพริก แม้สีสันสดใสและดูน่าทานอย่างยิ่ง แต่ความจริงแล้วกลับเผ็ดอย่างมาก ใช้ในการปรุงอาหาร ไม่แนะนำให้ทานสดๆเลย”
เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่มองพริกบนต้น พริกสีแดงสีเขียวนั้นดูน่าทานอย่างมาก
มีคนถามอย่างประหลาดใจว่า “พริกเผ็ดมากเลยงั้นรึ? ดูแล้วน่าทานอย่างมากเลยทีเดียว”
ฟางเจาจวินพยักหน้าแล้วพูดว่า “โปรดอย่าถูกรูปลักษณ์ภายนอกของมันหลอก มันเผ็ดมากจริงๆ แต่ก็ไม่ได้มากถึงเพียงนั้นหรอก หากพวกท่านสงสัยอยากจะลิ้มลองสักหน่อยก็ได้”
เมื่อได้ยินหัวหน้าคณะฟางพูดว่าลิ้มลองได้ เหล่านักวิชาการอาณาจักรหลู่ที่อดใจแทบไม่อยู่แล้วก็รีบไปเด็ดพริก พวกเขาดูแล้วพูดไปด้วยว่า
“สีสันสวยงามเช่นนี้ รสชาติต้องดีแน่นอน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...