องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 904

จวนอัครเสนาบดี

หลังจากที่ออกมาจากหอหม่านฮวาแล้ว โค้วจื่อหยวนก็ไปเดินเที่ยวซื้อของอยู่นานกว่าจะกลับจวนไป นางได้สั่งให้ห้องครัวจัดทำอาหารเป็นพิเศษ เพื่อที่คืนนี้จะได้ทำการเป่าหูอวี๋จื่อหมิงผู้เป็นสามี

จนกระทั่งถึงยามค่ำแล้ว อวี๋จื่อหมิงจึงจะกลับมายังจวน

โค้วจื่อหยวนรีบเดินไปต้อนรับแล้วถามอย่างอ่อนโยนว่า

“ท่านสามี เหตุใดคืนนี้จึงลับมาดึกดื่นนัก รีบนั่งพักก่อนเถิด”

นางช่วยอวี๋จื่อหมิงถอดเสื้อนอกไปด้วย แล้วนำผ้าขนหนูมาให้อวี่จื่อหมิงเช็ดมือด้วย

อวี๋จื่อหมิงเดินมานั่งยังที่โต๊ะอาหารด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม จากนั้นก็พูดว่า “ก็เพราะเรื่องที่พระราชสำนักไงเล่า”

โค้วจื่อหยวนไม่ได้ถามตรงๆ แต่นางเทเหล้าใส่จอกให้อวี่จื่อหมิง

“ข้าทำเหล้าที่เจ้าชอบดื่มด้วย ดื่มสักจอกให้อุ่นร่างกายก่อนสิ”

อวี๋จื่อหมิงรับเหล้าที่ภรรยาส่งให้แล้วดื่มจนหมด เหล้าทั้งเผ็ดและร้อนได้ไหลลงไปในกระเพาะ ทำให้เขารู้สึกสบายขึ้นไม่น้อย

“สบายจริงๆ!”

เมื่อเห็นภรรยาที่อ่อนโยนน่ารักคีบอาหารให้แล้ว เขาก็รู้สึกดีขึ้นมาทันที เขาถือตะเกียบแล้วพูดว่า

“น่าแปลกจริงๆ ไม่ว่าจะมีเรื่องกวนใจแค่ไหน ขอเพียงได้กลับมาเห็นเจ้า ข้าก็รู้สึกมีความสุขมาก”

โค้วจื่อหยวนยิ้มแล้วถามขึ้นว่า “ท่านสามีทำให้ฝ่าบาทไม่พอพระทัยในพระราชสำนักงั้นรึ?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้วอวี๋จื่อหมิงก็รู้สึกอุ่นใจ เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า

“เรื่องนี้ทาข้าไม่ได้จริงๆ หลังจากสงครามที่อาณาจักรเยี่ยนเอาชนะอาณาจักรหลู่ได้แล้ว แถมยังได้ผลประโยชน์มาด้วย จึงได้เริ่มทำการสมัครกองกำลัง และอยากจะโจมตีอาณาจักรหลู่”

“หลายวันมานี้ข้าคอยห้ามอยู่หลายครั้ง หวังว่าฝ่าบาทจะไม่รีบดำเนินการเกินไป หากเป็นกับดักขึ้นมาก็คงยากที่จะถอนตัว แต่สุดท้ายกลับถูกฝ่าบาทด่าทอเสียได้”

โค้วจื่อหยวนแสร้งทำเป็นใสซื่อแล้วพูดว่า “เหตุใดจึงต้องห้ามเล่า ข้าขอพูดเลยนะ ว่าหากฝ่าบาทให้โอกาสดีๆเช่นนี้กับข้า ข้าจะไม่พลาดมัน”