อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1001

ฟู่จาวหนิงรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง

สืออีพวกเขาเองก็รีบตามไป ตอนนี้โหวผิงเอินสนแต่จะเข้าไปคุยกับองค์ชายสอง เตรียมจะไปอาละวาดกับหออันดับหนึ่ง จึงไม่ได้สนใจพวกเขาเลย

"พวกเจ้าห้ามเข้าไป"

ฟู่จาวหนิงตอนวิ่งมาถึงห้องครัวก็ถูกคนห้ามเอาไว้

"ไป๋หู่" นางร้องขึ้นทันที

พวกของไป๋หู่เข้ามา กันผู้ช่วยพ่อครัวไว้ ให้ฟู่จาวหนิงวิ่งเข้าไปได้อย่างสะดวก

ด้านหลังครัวมีเรือนเล็กอยู่หลังหนึ่ง ใต้ชายคามีเก้าอี้ยาวหลายตัววางไว้ ตอนนี้มีคนนอนอยู่บนเก้าอี้ยาวหลายตัวนั้น ข้างๆ มีคนล้อมเขาอยู่ ล้วนลนลานทำอะไรกันไม่ถูก

และพ่อครัวซุนที่นอนอยู่ยังมีอาการชักอยู่

ฟู่จาวหนิงพอเห็น สีหน้าก็เปลี่ยนไป

รีบวิ่งมาด้วยและกำชับขึ้นด้วย "กันพวกเขาออก"

ตัวนางเองพุ่งตรงไปยังพ่อครัวซุน "หลีกไป อย่ามาล้อมดูเขา!"

"เจ้าเป็นใครน่ะ? เจ้าเข้ามาที่นี่ทำอะไร?"

คนเหล่านั้นดูแล้วน่าจะเป็นคนที่คอยช่วยในห้องครัว ตอนนี้ล้อมกันอยู่ข้างๆ พ่อครัวซุน

ฟู่จาวหนิงไม่สนพวกเขา พอเดินเข้าไป ก็ยกมือหนีบเข็มออกมา แล้วแทงลงไปบนหัวของพ่อครัวซุนทันที

"เจ้าทำอะไรน่ะ!"

คนข้างๆ ตกตะลึง รีบจะยื่นมือเข้าไปตบนาง แต่พอจะลงมือก็ถูกพวกไป๋หู่กับสืออีแยกออกมาแล้ว

กระทั่งเสี่ยวชิ่นเองก็มาช่วยขวางหญิงสาวคนหนึ่งไว้

"คุณหนูของข้าเป็นหมอใหญ่" นางร้องขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงไม่สนอะไรแล้ว พ่อครัวซุนดูแล้วเหมือนเป็นโรคลมชัก นางมีวิธีช่วยฉุกเฉินอยู่ แต่เนื่องจากมีความเสี่ยง ดังนั้นจึงเสียสมาธิไม่ได้

นางหยิบยาลูกกลอนคุ้มครองหัวใจออกมาเม็ดหนึ่ง รีบยัดเข้าไปในปากเขา มือเองก็ทั้งกดทั้งดันที่คอหอย ช่วยให้เขากลืนลงไป

จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมา ดึงมวยผมของเขาออก ลงเข็มอย่างตั้งใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน