อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1025

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นกลับเข้าเมืองหลวงในวันนี้ ทั้งเมืองหลวงล้วนคึกคักอย่างมาก

คนทั้งหมดแทบจะออกมาจากบ้าน คนที่พอเบียดตัวไปบนถนนได้ก็ไปกันหมด ร้านรวงสองฟากถนน ชั้นบนชั้นล่างของสถานที่ที่มีประตูหน้าต่างมองมาทางถนนได้ ล้วนเบียดเสียดแออัดกันหมด

กระทั่งมีคนปีนขึ้นต้นไม้ ปีนขึ้นกำแพง ปีนขึ้นไปบนหลังคาบ้านด้วยซ้ำ

ได้ยินว่าองค์จักรพรรดิเลือกทหารเอาไว้สามกอง คอยรับผิดชอบระเบียบความปลอดภัย กระทั่งคนในที่ว่าการก็ยังออกกันมา สองฟากถนนล้วนมีทหารทางการคอยกันประชาชนไว้

ประชาชนที่เบียดไปด้านหน้าสุดได้ล้วนถือของไว้ในมือ และยังมีคนหิ้วตะกร้า ส่วนของที่ถือก็มีมากมายหลายแบบ แต่หลักๆ ล้วนเป็นของที่เล็กน้ำหนักเบาทั้งสิ้น

"อย่าเบียดกัน!"

"อย่าส่งเสียงดังเอะอะ!"

"อีกด้วยตอนองค์หญิงใหญ่ผ่าน ถ้าใครโยนของต้องห้ามออกมามั่วซั่ว จะถูกจับขังที่คุกใหญ่ทั้งหมด!"

"ห้ามทำให้องค์หญิงใหญ่ตกใจเด็ดขาด!"

พวกชิ่งอวิ๋นเซียวยืนอยู่ข้างระเบียงชั้นสามของโรงสุราแห่งหนึ่ง มองคนแน่นขนัดที่ด้านล่าง ฟังเสียงจอแจต่างๆ ล้วรู้สึกว่าไม่น่าเชื่อเอาจริงๆ

ถ้าหากไม่ได้มาเห็นกับตา ข้าคงคิดไม่ถึงแน่!" ชิงอีจุ๊ปาก

"ใช่แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจะมีแรงดึงดูดมากขนาดนี้ เมืองหลวงจักรพรรดิต้าชื่อไม่ใช่แค่คนทั้งหมดมาเบียดตัวกันเข้ามานะ นี่ยังมีคนที่มาจากทั่วสารทิศอีก"

"สถานการณ์ยิ่งใหญ่แบบนี้ ในแคว้นเจาของพวกเราเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อนเลยกระมัง?"

ตอนที่องค์จักรพรรดิของพวกเขาขึ้นครองราชย์ก็ยังไม่ได้คึกคักขนาดนี้

ดูท่า เหล่าประชาชนคงจะชอบคนที่มีโชควาสนาเอามากจริงๆ

เซียวหลันยวนฟังคำพูดของหลานหรงกับชิงอี สายตากลับคอยจ้องคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างร้านตรงข้ามอยู่ตลอด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน