อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1033

ตอนที่หลิวหั่วกับไป๋รื่อกระโจนออกไป ขณะเดียวกันชั้นบนกับฝั่งตรงข้ามก็มีเงาหลายร่างบินแฉลบออกไป ไล่ตรงไปยังทิศทางวังจักรพรรดิ

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นตอนนี้คงยังไปไม่ถึงวังจักรพรรดิ น่าจะเจอการลอบทำร้ายตรงช่วงระหว่างทางข้างหน้านี้เอง

ฟู่จาวหนิงพุ่งออกไปด้านนอก ยื่นหน้าออกไปมอง เห็นเข้ากับร่างของซือถูไป๋

และยังมี...

เซียวหลันยวน!

นางกตะตลึง แต่ก็ก่อนหน้าที่จะมีปฏิกิริยา ร่างกายของนางก็มีการเคลื่อนไหวนำสมองไปแล้ว ยื่นมือไปกดที่ราว กระโจนตัวปีนราวลงไป

"ท่านลุงข้าจะไปดูเสียหน่อย!"

ไป๋หู่กับสืออีสือซานตะลึงพรึงเพริด และรีบตามออกไปด้วย

"ระวังหน่อยนะ!" เสิ่นเสวียนร้องขึ้นอย่างตกตะลึง

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าฟู่จาวหนิงเองก็จะตามออกไปด้วย นี่มันชั้นสองนะ นางเป็นคนที่ไม่มีวิชาตัวเบา แล้วทำไมถึงยังกระโดดตามออกไปแบบนี้?

"คุณหนู!" เสี่ยวชิ่นตกใจจนหัวใจแทบจะหยุดเต้น ยื่นหัวออกไป ฟู่จาวหนิงร่อนลงพื้นอย่างมั่นคง จากนั้นก็มุดเข้าไปในกลุ่มคนราวกับปลาหางพริ้วไหว พุ่งออกไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

ดูท่าก่อนหน้านี้ตอนที่เบียดตัวเข้ามา คุณหนูจะยังไม่ได้สำแดงพลังที่แท้จริงของนาง

"มองเห็นใครกันนะ?" เสิ่นเสวียนขมวดคิ้ว

เรื่องฝีมือของฟู่จาวหนิงเขาไม่กังวลมากนัก แค่กลัวว่านางจะไปะหน้ากับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นก็เท่านั้น

"ข้าสมองกระตุกไปหมดแล้ว!"

หลังจากวิ่งออกมาระยะหนึ่ง ฟู่จาวหนิงก็มีปฏิกิริยาขึ้นมา อยากจะเคาะกะโหลกตัวเองจริงๆ เชียว

พอเห็นเซียวหลันยวนออกมาก็เลยตามออกมาซะได้ ทำไมนางจะต้องไปดูมหรสพอะไรกับคนอื่นเขาด้วยเนี่ย?

แต่ตอนนี้ก็ออกมาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังเห็นคนไม่น้อยหลั่งไหลกันไปทางนั้นด้วย นางจะถอยก็ถอยไม่ได้แล้ว

สืออีกระโจนมาอยู่ข้างกายฟู่จาวหนิง "พระชายาข้าขอเสียมารยาทหน่อย"

เขาดังฟู่จาวหนิง ใช้วิชาตัวเบาพานางตรงออกไป ไป๋หู่เปิดทางให้ สือซานคอยระวังข้าง ไม่ให้ฝูงชนเข้ามาเบียนฟู่จาวหนิง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน