อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1050

คำพูดที่เสิ่นเสวียนบอก ฟู่จาวหนิงก็ฟังอยู่

แต่ว่าตอนนี้ความคิดนางไม่ได้อยู่ที่นี่ เซียวหลันยวนถ้ายังคิดจะหลบหน้าต่อ นางก็จะตัดขาดกับเขาเสีย บอกขอหย่ากับเขาไปเลยตรงๆ

เพียงแต่ในฐานะหมอคนหนึ่ง นางก็อยากจะหาเอ็นมังกรหยกให้พบ จัดการขจัดพิษให้เขาเสียก่อน ให้เขาได้หายดี

นี่เป็นความรับผิดชอบต่อคนไข้ของนาง

และมีเพียงการขจัดพิษของเขาให้หมดเท่านั้น หลังจากนี้หากนางจะจากไปถึงจะจากไปได้อย่างไม่ต้องกังวล การรักษาครึ่งๆ กลางๆ ไม่ใช่ลักษณะของตัวนาง

กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ฟู่จาวหนิงจะกลับไปสกัดยาต่อแล้ว

นางเริ่มค้นคว้าเรื่องการกำจัดรอยแผลเป็น

ยังดีที่มีคลังข้อมูลที่สุดยอดอยู่ในห้องเภสัช นางสามารถนำวิทยานิพนธ์กับการค้นคว้าของหมอมีชื่อเสียงด้านนี้ในอดีตมาพลิกอ่านได้ แล้วยังสามารถหาข้อมูลที่ยอดเยี่ยมที่สุดในด้านนี้ได้ด้วย

เท่ากับว่านางเริ่มค้นคว้าข้อมูลอีกด้านขึ้นมาแล้วเพื่อเซียวหลันยวน

พอเข้าไปในทะเลการค้นคว้า เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

พอถึงช่วงกลางวันที่เสี่ยวชิ่นเข้ามาเรียกนางไปทานข้าวเที่ยว ฟู่จาวหนิงจึงเงยหน้าขึ้นมา และออกมาจากห้องเภสัช ยืดเส้นยืดสายร่างกายเสียหน่อย

นั่งมาตลอดทั้งเช้า ร่างกายเริ่มแข็งๆ แล้ว

"อ๋องเจวี้ยนกลับมาแล้วหรือยัง?" ฟู่จาวหนิงถาม

"ยังเลยเจ้าค่ะ อ๋องเจวี้ยนไม่ได้กลับมาเลย"

ฟู่จาวหนิงเริ่มโมโหแล้ว

นี่ออกไปทำอะไรกันแน่?

"คุณหนู นายท่านเองก็ออกไปแล้ว ส่งกับข้าวมาที่นี่ดีไหม? อากาศก็เย็นแล้วด้วย ท่านไม่ต้องเดินไปเรือนหน้าหรอก"

"ได้"

ฟู่จาวหนิงกินข้าวเที่ยงคนเดียว ในใจก็รู้สึกว่าไม่ถูกต้อง จึงเริ่มลงมือแปลงโฉมขึ้นมา

"ข้าจะออกไปข้างนอกหน่อย"

"คุณหนู นายท่านบอกว่าท่านอยู่ในบ้านจะปลอดภัยกว่านะ" เสี่ยวชิ่นร้อนรนขึ้นมา แต่พอเห็นฟู่จาวหนิงเริ่มแปลงโฉม ก็เหมือนว่าจะห้ามไม่อยู่เสียแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน