อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 1058

ฟู่จาวหนิงย้ายความสนใจออกจากตัวสามีภรรยาคู่นั้น

แต่นางก็กำชับกับสืออีสองสามคำ ให้เขาคอยจับตาดูสองคนนี้ไว้ดีดี อีกเดี๋ยวถ้าพวกเขาออกไปแล้ว ก็ให้สืออีติดตามไป

สืออีแม้จะไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร แต่กลับฟังการกำชับจากฟู่จาวหนิง พยักหน้าตอบรับ

ฟู่จาวหนิงมองไปทางผู้อาวุโสจี้

เขาเขียนวัตถุดิบยาออกมาหลายตัว และในวัตถุดิบยาชนิดสุดท้ายเขาก็หยุดพู่กันลง สีหน้าดูสับสน

"องค์หญิงใหญ่ ตอนนั้นข้าบอกกับท่านแล้ว ว่าวัตถุดิบยาชนิดนี้ ข้าไม่สามารถยืนยันได้ชัดเจน จำได้แค่เหมือนเคยเห็นในคัมภีร์ยาเล่มไหนสักเล่มเท่านั้น แต่คัมภีร์ยานั่นก็ถูกทำลายไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้จึงไม่ยืนยันว่ามันใช่ยาชนิดนั้นหรือไม่"

องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นสีหน้าสุภาพเยือกเย็นอ่อนโยน พอได้ยินก็พยักหน้าเบาๆ

"ใช่ ข้าจำได้ ลำบากผู้อาวุโสจี้เสียแล้ว วัตถุดิบยาชนิดสุดท้ายนี้ท่านก็ปล่อยไว้ก่อนเถิด อีกเดี๋ญวค่อยดูว่ามีคนรู้จักไหม ถ้าหากมี วัตถุดิบยาชนิดนี้ก็มอบให้เขาไปเลย"

ฟู่จาวหนิงพอได้ยินคำนี้ สายตาก็ตกไปอยู่บนวัตถุดิบยาชนิดนั้น

เอ๋?

นางสองวันนี้ไม่ใช่เอาแต่ค้นคว้ากับศึกษาเกี่ยวกับการลบรอยแผลเป็นในคลังข้อมูลอยู่หรือ?

ในคลังข้อมูลวัตถุดิบยานางเคยเห็นวัตถุดิบยาชนิดนี้!

สิ่งนี้คือม๋าหลี

สิ่งนี้ก็เป็นยาชั้นดีที่สามารถส่งเสริมการสร้างผิวหนังใหม่ ลบเลือนแผลเป็นให้จางลงได้!

ดวงตาฟู่จาวหนิงเปล่งประกายขึ้นมา ตื่นเต้นจนกำหมัดแน่น

สายตาเซียวหลันยวนตกมาอยู่บนตัวนาง สังเกตเห็นอารมณ์นี้ของนางทันที เขามองมองวัตถุดิบยา เข้าใจขึ้นมาในพริบตาว่านางนั้นรู้จัก

ไม่ใช่แค่รู้จัก นางน่าจะอยากได้วัตถุดิบยานี้ด้วย

พอเห็นดวงตาของนางเปล่งประกายอยากได้อยากลองและยังดีอกดีใจขนาดนั้น ใจของเขาก็อ่อนยวบตามลงมาแล้ว

"ข้าว่าได้อยู่"

ผู้อาวุโสจี้วางพู่กันลง ถอยไปข้างๆ